στους διακριτους μας ρολους..με αφορμη την Ρικι..!

δεν ΘΕΛΩ  ναμαι  του πατρος μου  δεν θελω ναμαι του ανδρος μου θελω ναμαι ο εαυτος  μου ελεγε καποτε  ενα τσιτατο...Και  δικαιως   τοτε το  ενστερνιστηκαμε..Μεσα  στην καταπιεση του  ανδρα-αφεντη ζουσαμε..και πηραμε  τα οπλα..Που καποιοι  για πολιτικους  λογους  τα  στρεψαν  εναντιον μας με  τεχνη  απαραμμιλη..Πανηγυρισαμε που μας ειπαν  δεν  θα  σας  δινουμε  συνταξη  στην δεκαπενταετια πανηγυρισαμε που  μας ειπαν βγες  στην  αγορα   εργασιας για  να  δειξεις ποια εισαι. Πανηγυρισαμε που  πηραμε  κεφαλι  εναντι  των ανδρων και  δεν βλεπαμε που μας  οδηγουν...ακομα  και στην  φυση οι ρολοι  ειναι  διακριτοι..κι εμεις  απο χρονια καταπιεσμενες περασαμε  στην   αναρχη αντεπιθεση μια που  η δραση  φερνει αντιδραση και  βια. Και την βια  αυτη τελικα  την εισπραξαμε  πανω μας..ΔΕΝ λεω πως οταν αποφασισαμε  να μορφωθουμε και  να  δουλεψουμε ,πως οταν διεκδικησαμε  δικαιωματα  ισης  μεταχειρισης ηταν λαθος..Μονο που  ξεχασαμε  να βαλουμε τα  ψιλα  γραμματα  στην  υπογραφη  του  συμβολαιου..και  το  αυτοακυρωσαμε..Γιναμε ''αφυλλες'' και  δεχτηκαμε  την επιθεση.. Καποιοι  μας περιμεναν στην  γωνια  παρασυροντας  μας  με παραμυθια στο δικο τους πεδιο..μεσα  στον'' ρωσικο χειμωνα''..οπως  εκανε  ο Σταλιν  με τον Χιτλερ.. Και  φτασαμε  σημερα ,παλι  δυστυχισμενες  να  ειμαστε,,με  δυστυχισμενους  συντροφους, με παιδια που  μεγαλωσαν  μονα  τους και με οικογενειες  διαλυμενες  και  σχεσεις  ρημαγμενες. Σε  αναλογη παγιδα επεσαν ομως  και οι ανδρες.. Αναζητωντας ..την  γυναικα  σουπερ  -γουμαν..Γκομεναρα ,καλη νοικοκυρα ,μανα οπως  οι μαναδες  τους..,εργαζομενη  με χρημα και μισθο  που οχι μονο  να καλυπτει  τις προσωπικες  της  αναγκες αλλα να  συνεισφερει  και  στα του  σπιτιου  και γιατι οχι  καμμια  φορα  να ξεπερνα  και των ιδιων  την οικονομικη προσφορα..Απ την αλλη  ζητανε την  στοργη  την  τρυφεροτητα μα  και την γυναικα σεξουαλα ειτε  γιατι  ετσι ανατραφηκαν ειτε επειδη  ειναι  στην φυση τους.. Και  εμεις  ειμαστε  οι  ''Μαιρη  Παναγιωταρα αυτου  του κοσμου'' Μ ενα μονιμο  αγχος ,,οτι  δεν  βρισκουμε  ανδρες  να  νοιωσουμε  συναισθηματικη  σιγουρια  κοντα  τους (οχι δεν μιλω για  οικονομικη σιγουρια κι αυτο  ειναι καλο..)οτι  δεν ειμαστε  επαρκεις  σαν μητερες ,και  δεν ειμαστε  αν το καλοσκεφτουμε... (γι αυτο  και  τα παιδια  μας -σε  συνδυασμω με αλλα βεβαια- γινανε  νευρωτικα και  στραφηκαν  σε τεχνητους παραδεισους  ηρεμιας-(ευκολη λεια  των επιτηδειων εμπορων  λευκου  θανατου..)ΔΕΝ χωρανε 10 καρπουζια  σε μια  μασχαλη τελικα ,και μεις  δεχτηκαμε  να τα  κουβαλησουμε..και  τωρα  εισπρατουμε  τουςπονους  στην μεση μας ..την μοναξια  μας ,τις  ενοχες μας τρεχοντας  σε πλαστικους  χειρουργους νομιζοντας οτι  ετσι  θα περισωσουμε  οτι  μας  ανηκει δικαιωματικα. Υφισταμεθα  την συνεχη  κριτικη και απολογουμαστε  συνεχως.  Και  οταν  δεν απολογουμαστε  γκρινιαζουμε για  το ''κακο  που μας βρηκε''Ναι  ....πεταξαμε  τα  σουτιεν μας  και οταν  επεσαν τα  στηθια  μας ...μας  κατηγορησαν και απαιτησαν  ...να  τα  σηκωσουμε.. (ΕΝΤΕΧΝΩς φροντισαν  τα  μμε  γι αυτο  προβαλοντας  προτυπα γυναικας  για τις περισσοτερες  .. σχεδον απιαστα.. ) Και  τελικα  ,αυτοι που  μας εριξαν  στο λουκι .. εκαναν μια κοινωνια απολυτα  χειραγωγισιμη  και κατευθυνομενη απο αυτους ..και  ανδρες και γυναικες δυστυχισμενους. Και  ολα  αυτα  γιατι  χασαμε  το μετρο,και  απαρνηθηκαμε τους  ρολους μας αντι  να  τους  κρατησουμε  με  αμοιβαιο  σεβασμο  οι μεν  για  τους δε.. Δεν ξερω  αν υπαρχει  επιστροφη  πια  δεν  τολμω  να  φανταστω  σε τι κοινωνια πλεον μας  οδηγουν..Και ακομα  κι εγω δεν  ξερω πως  θα  βρεθει λυση  για  μια  κοινωνια οπου  ανδρες -γυναικες θα   ειναι πραγματικα  ισοτιμοι  και  ευτυχεις..Ακυρωσαμε  τον ΑΝΘΡΩΠΟ μεσα μας και μας  οδηγησαν  στον  ανθρωπο  της  Αρειας  Φυλης..Ρομποτακια  χαλυβδινα μοναχικα  και  ανερματιστα ..Το  τελευταιο  που μενει  να κανουν  ειναι  ν ακυρωσουν  τον Ερωτα.. και  σταδιακα  το πετυχαινουν.. καλυπτοντας τα  ζωωδη  και αρχεγονα  ενστικτα  μας με το  να μας προτρεπουν  να τα ικανοποιουμε μεσα  σε  γυαλινα  κλουβια..οπως  τουτο  εδω  που  γραφω αυτη την στιγμη.... για παραδειγμα...///Κι ισως  χρειαζομαστε  να φτασουμε  στον απολυτο  πατο  και  ενας  Τυρταιος να  μας  εμψυχωσει και να  μας οδηγησει  στην λυτρωση  απο τον μπερδεμενο  εαυτο μας... ( Σ.Α )///////////////////////////////////////////////////////
Σκορπίστηκα.
Πλησίασα εκούσια την λαιμητόμο
μιας αλήθειας δήθεν.
Σε μάταιες επαναστάσεις
αφέθηκα ανοχύρωτη.
Πέταξα το σουτιέν μου
για να νιώσω λεύτερη.
Μου είπαν πως με πνίγει.
Και τους πίστεψα.
Δίψασα.
Κι ήπια νερό
απ’ την στρατόσφαιρα.
Δεν μ΄αρεσε της γης.
Ανούσιο το ένιωθα στο στόμα μου.
Να πιάσω παραπάνω
απ΄οτι έφτανε το χέρι μου ήθελα.
Τα μάτια   εξάσκησα
να βλέπουν στο λυκόφως
κι αγνόησα το φως το απαλό της ίριδας.
Εκτόξευσα τα πάντα
για να τους δώσω υπερμεγέθη υπόσταση
Πα να πει αρνηθηκα τα πάντα.....
Το σώμα κι η ψυχή μου κίνησε επανάσταση.
Για να επιτευχθεί το ζητούμενο.
Μα  ποιο ειναι αλήθεια το ζητούμενο;;;;;
Ακόμα ψάχνω την απάντηση στο δίλλημα!!!!!!!!!!!(Ρικι  Ματαλλιωτακη) !!!!!!!!!!!!  μια  σκεπτομενη  γυναικα που  φοβαται τολμα  και  ελπιζει.......οπως  τοσες  αλλες....