περπαταμε σε απειρους μονοδρομους..ανομοιοι και ομοιοι ταυτοχρονα..επιλεγμενοι δρομοι απο τυχη η απο σκεψη ολοι καταληγουν ..στο τελος...///δεξια και αριστερα συνοδοιποροι στο ταξιδι..Αλλοι εγκαταλειπουν προωρα, αλλοι αμιλητοι πηγαινουν..αλλοι κοιτουν σαστισμενοι και αλλοι απορουν πως βρεθηκαν εκει...μερικοι δεν σκεφτονται καθολου μονο περπατανε με το κεφαλι σκυφτο... δεν αισθανονται πια τιποτα δεν ελπιζουν μα και λευτεροι δεν ειναι..Κι εμεις? εμεις που δεν πεταξαμε στον βουρκο τα γυαλινα γοβακια της ψυχης μας? Εμεις που ματωσαμε περπατωντας ξυπολητοι για να μη τα φθειρουμε? Εμεις που κανεναν πριγκηπα δεν περιμεναμε ? που μονο κοινους θνητους ελπιζαμε να συναντησουμε? Ακομα τις σταχτες απο πανω μας τιναζουμε παντα με το χαμογελο στα χειλη.. και αν στα ματια μας καθρεφτιζεται η μοναξια ποιος νοιαζεται? αφου ολοι μονοι ειμαστε..Καθενας με τ αστερι του μικρο η μεγαλο παντα ζωγραφιζουμε το απεραντο και βαθυ μαυρο τ ουρανου την νυχτα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου