Έχει και η ψυχή τον δικό της κονιορτό
που εάν σηκωθεί μέσα μας αέρας,
αλίμονο.
Oι ορμές χτυπάνε στα παράθυρα, τα τζάμια θρυμματίζονται.
....................................................................................Λίγοι ξέρουν ότι ο υπερθετικός
... στα αισθήματα σχηματίζεται με το φως,
... ..................................όχι με τη δύναμη.
...............................................................Kι ότι χρειάζεται χάδι εκεί που βάζουν μαχαίρι.
Ελύτης.
που εάν σηκωθεί μέσα μας αέρας,
αλίμονο.
Oι ορμές χτυπάνε στα παράθυρα, τα τζάμια θρυμματίζονται.
....................................................................................Λίγοι ξέρουν ότι ο υπερθετικός
... στα αισθήματα σχηματίζεται με το φως,
... ..................................όχι με τη δύναμη.
...............................................................Kι ότι χρειάζεται χάδι εκεί που βάζουν μαχαίρι.
Ελύτης.
ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΤΟ ΧΑΔΙ ΣΟΥ ''ΠΡΕΠΕΙ''.ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ..ΧΡΩΜΑ ΣΤΟ ΓΚΡΙΖΟ ΚΑΙ ΑΡΩΜΑ ΕΣΥ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΧΑΡΙΖΕΙΣ...ΚΑΙ ΦΩΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφή- Δεν ήξερα πως είναι τόσο κακοί οι άνθρωποι.
ΑπάντησηΔιαγραφή- Δεν είναι κακοί, είναι μέτριοι και τούτο είναι το χειρότερο.
Μακάρι να ήταν κακοί.
ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ «ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΗΡΩΩΝ ΑΙΜΑ»
( ισως τελικα υπαρχουν και εξαιρεσεις....)
ΣΤΟΥΣ ΚΗΠΟΥΣ ΠΟΥ ΦΥΤΡΩΝΟΥΝ ΑΓΡΙΟΧΟΡΤΑ,ΞΕΧΩΡΙΖΕΙΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοῦ φαίνεται, πὼς ἡ ἄνοιξη
ΑπάντησηΔιαγραφήΣὰν κελαηδᾶ μὲ τρέμει
Μὴν τῆς ζητήσω ἕνα σκοπὸ
Νὰ δώσει τοῦ ἔρωτά μου
Μὴν τῆς ζητήσω ἕνα φιλὶ
Νὰ σοῦ φιλήσω τὴν καρδιὰ
Νὰ σοῦ χαρίσω δυὸ φτερὰ
Καὶ νὰ σὲ δῶ δικιά μου....
ΤΟΥ γ.ΣΑΡΑΝΤΑΡΗ- ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ..
δεν ειναι κακοι..ανοητοι μοναχα..
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τους ανοητους πρεπει να τους αγκαλιαζεις
τοσο..πολυ οσο χρειαζεται για να νιωσουν σημαντικοι..τοσο συντομα..για να μην γινεις και εσυ ανοητος..
φιλι!!!
ειναι που παντα ο χρονος μας εκδικειται. Ειναι που πολλες φορες οι λεξεις δεν αρκουν και δεν φτανουν να δειξουν το μεγεθος της αναγκης και της αποδοχης.ειναι που οι ανθρωποι δυσπιστοι ειναι ..ειναι που απιστευτη μοιαζει στις μερες μας η ατελευτητη αγαπη. Ειναι που χαθηκαν στον δρομο τα κλειδια? η μηπως η προθεση ν αφησουμε ξεκλειδωτη την πορτα?πως να φωναξεις χωρις φωνη? πως να παλεψεις διχως χερια?και πως ν αγκαλιασεις την αποσταση? ειναι φορες που τιποτα δεν φτανει και τιποτα δεν ωφελει πια.και τοτε ισως η ''ανοησια'' γινεται κυριαρχος και νικητρια του παιχνιδιου.
ΑπάντησηΔιαγραφή