Πάνω από τις πατημασιές που αφήνουν οι οπλές των αλόγων

καθώς οι άνθρωποι έφιπποι καλπάζουν

ακολουθώντας τα τύμπανα της παραφροσύνης

θα σκορπίζω τις στιγμές μας αγάπη μου σβήνοντας έτσι

-αν και με πόνο- τα ίχνη από το μάταιο τούτο σπαραγμό.

Για τους μακρινούς απόγονούς μας,

όταν από ανάγκη κάποτε θα θελήσουν να μας πάρουν το κατόπι….

μη και ματώσουν σε τούτους τους θρυμματισμένους καιρούς που αγαπηθήκαμε…. B.Π.