Aν καθε δακρυ μου,φτανει στην καρδια σου..δεν θα διψασεις ποτέ. αν οι λεξεις που στροβιλιζονται στο νου,βρουν τον δρομο και ξαποστασουν στην ψυχη σου, δεν θα γερασεις ποτέ. Αν το χαδι μου αγγιξει την σαρκα σου, δεν θα ξαναπονεσεις ποτέ. Αν το φιλι μου ''πεταξει'' στα χειλη σου πανω, δεν θα ξαναπεινασεις ποτέ.Αν απλωσεις το χερι,θα σωθω.Αντιδοτο στο φαρμακι της οχιας και στης κομπρας τ αγκαλιασμα.. Το δικο σου φιλι, φιλι της ζωης σε υστατη ωρα.. Χωρις φτερα πώς να πεταξω? Χωρις φως ,πώς να δω..? Χωρις εσενα γιατι ζω? ζω !περιμενοντας να Ζήσω! και μαζι να πεθανω.Ξυπνω.. και ειναι παντα Νυχτα.Μαυρο βελουδο πανω σε χιονι λευκο...Ονειρευομαι...Τι..?ΤΙΠΟΤΑ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου