βρεθηκα ....... στις Κυριακες μου..........

σ  εκεινες  τις  αλλοιωτικες  ,τις  οχι  συνηθισμενες...Μια  Κυριακη  του  Σεπτεμβρη , καποιου  σεπτεμβρη που  παρηλθε  ανεπιστρεπτι../Αθηνα...τοπος  αλλου...τοπος  αγωνιζομενων  ψυχων  και  σωματων.. Προσωπα  4.../οσες  και οι κλινες.. /ενας  ανδρας λεει ανεκδοτα...και  εκμυστηρευεται  ποσο  πολυ  -σε- αγαπα !  μοναδικο  του  αιτημα? να  μην  στεκ-ει-   εκεινη     διπλα ..του ,γιατι  λεει .., ειναι  ''ευαισθητουλα  και  ξερει  τι κανει  οταν  απομακρυνεται... ///διπλα ενας  αλλος στο  χαδι  της  μανας  του και  στην  τρυφερη  της  προσφωνηση  ''λεβεντη μου'' , χαμηλοφωνα  κραυγαζει: ''που  τον  βλεπεις  τον λεβεντη  ρε  μανα???'' κι  εκεινη  η  γριουλα  με  το  τσεμπερι  απαντα : ''στον  καθρεφτη  της  ψυχης  μου  ματια  μου..'' Ανδρας νουμερο  3... Αμιλητος ,στωικα  καθημενος  σε  ορθη  γωνια....απλα  κοιταζει  τις  2 του κορες ..ποιος  ξερει  τι  σκεφτεται...ποιος  ξερει  ποση  οργη  μπορει  να κρυβει απο  τα   αδιακριτα   ματια  των  απροσκλητων  επισκεπτων  του θαλαμου..ανδρας  4....μονος ...ετσι απλα  ...μονος...Μεσημεριασε και  καποιοι   δεν  βρισκονται πια  στο οικογενειακο τραπεζι  της  Κυριακης,,καποιοι  αλλοι  ειναι  Εδω...αλλοι αλλου..αποντες  και  ωσει παροντες... οσο  ακομα  η  μνημη  μας  βοηθα...και  η  ψυχη  μας  εχει  περισσευμα  μνημης  και ζωντανο το  αισθημα  της  απωλείας.. Γιατι  Κυριακη  δεν ειναι  μονο  η μερα  της  αργιας  μας  ,,ειναι  και  η μερα  που  απ εργεί  και  η  συνηθης  αναισθησια  μας....