το σκουριασμενο κουτι..

    Γονατισε    στο πατωμα  και  προσπαθησε  ν ανοιξει  με προσοχη  το σκουριασμενο κουτι των αναμνησεων.Δυσκολευτηκε να γυρισει το κλειδι της  μνημης.Το αφησες  να  σκουριασει  της ειπε  η φωνη...και η  αλλη ανελαβε υπερασπιση..δεν το χρειαζεται  ειπε  με  υφος..Δεν το χρειαζεσαι  της  ειπε  κοιταζωντας την αυστηρα. Μην το κανεις  ...Διστασε  για  δεκατα  του δευτερολεπτου. Με  αποφασιστικοτητα  το  γυρισε μια  βολτα  δεξια  και αλλη μια..απασφαλισε....Ανασηκωσε το  πανω μερος  απο  φοβο εκλεισε μια στιγμη ..υστερα  με μια  ανασα βαθεια εσκυψε  ανεπαισθητα  και  χαμηλωσε το  βλεμμα.. Ακουγε τους  χτυπους  της  καρδιας της..Οι αλλες δυο αγαλματα διπλα της.. Αποτομα  της  ξεφυγε  μια  κραυγη...Αδειο  φωναξε  αδειο  δεν εμεινε τιποτα Ολα  χαθηκαν  στο χθες..Θελω  το χθες  μου πισω θελω  τα  λαφυρα  της  ζωης μου πισω μουρμουριζε  και τα δακρυα  κυλουσαν ανεξελεγκτα ..Εκανε  να σκουπισει  εκεινο  που  ειχε φτασει σχεδον  στο πηγουνι και προσπαθουσε  να ξεφυγει  απο  πανω της.. Η  μια  της  κρατησε το χερι..και της ειπε  αφησε το να κυλησει.. Κι  η αλλη  επιτακτικα  φωναξε σκουπισε το! Εκανε  ν αντιδρασει και  στις  δυο και το δακρυ  βρηκε  ευκαιρια  να  ξεφυγει. ακουστηκε ο ηχος  της πτωσης του στο πατωμα και υστερα  αρχισαν  να  τρεχουν  πολλα ,ανεξελεγκτα , κανοντας  ηχους παραξενους  στο πατωμα   σχεδον φτιαχναν  μια συνθεση  με  περιεργη μουσικοτητα.. Μεσα  σε λιγα  λεπτα  μια μικρη  λιμνουλα  δακρυων  ειχε σχηματιστει   μπροστα απ την ποδια  της..Αποκαμε ..αδειασε ,στερεψε..εκλεισε  το  κουτι  ξανα...δεν  ειχε μεινει τιποτα  πια ..ανωφελο...οτι περναει   χανεται  στο χθες..κι αυτο  δεν επιστρεφει ποτε  ..ουτε  νικητης ουτε  τροπαιοφορος.. Κοιταξε  μια  δεξια  μια  αριστερα της.. Οι  φωνες  ειχαν χαθει ,ακομα  κι αυτες  χαθηκαν  σκεφτηκε..βαρυναν  απο το κλαμα  τα  βλεφαρα  ,,εκλεισε μη μπορωντας  ν αντισταθει  τα  ματια.. Και  ω του θαυματος  σ εκεινη την μικρη  στιγμη   στο  μεταιχμιο  του  εν  εγρηγορσει  και εν υπνωσει  ειδε... μικρες ομορφες  στιγμες   παιδι στην αγκαλια  της  μανας της ,το  κοκκινο ποδηλατο της  την πρωτη σχολικη  τσαντα  το  καλαθακι  που  εβαζε  το μηλο της  την  κουκλα  με το  σπασμενο  ποδαρι,το πρωτο  φιλι που  ανταλλαξε  στην γωνια του  πατρικου της  σπιτιου τα  δακρυα  οταν  αποχαιρετησε  την γιαγια, το λευκο  δωματιο  του νοσοκομειου που  ειδε  τελευταια φορα  τον πατερα .Ειδε  την σφιγμενη  γροθιτσα  του  μωρου της και  το πρωτο της  χαμογελακι και ακουσε ξανα  την  πρωτη της  συλλαβη ''μαα'' και  υστερα  τη  δευτερη ''μα''  ! Ειδε  τις χαρες  και τις λυπες  την πορεια  μισης  ζωης , μιας  ολοκληρης και μεγαλης  ζωης ,που  ειχε τα παντα  στα  περιεχομενα ..Ακομα  και  εσενα.. στο  υποψηφιο  της  προδοσιας  σου  φιλι. Τα  τριακοντα  αργυρια  που  πληρωθηκε  η  σταυρωση της και  τα  λενε  σημερα  ευρω...  Το  τελευταιο  αντιο  την απαντηση που ποτε δεν πηρε  Το  ναι  η  το  οχι  που  της  αρνηθηκαν τρις...Δεν το χρειαζεσαι το κουτι  σκεφτηκε....  ''η φωνη''  ειχε  δικιο..μα  και  η δευτερη   φωνη το ιδιο  δικιο ειχε..Μονο που  δεν της  εξηγησαν    οτι     ειτε  τ ανοιξεις  ειτε  οχι   οι μνημες  δεν  μπαινουν  σε κουτια..Βρισκονται  μονιμως  μεσα μας ..για  οσο  το  θελουμε  και οσο τις εχουμε  αναγκη.. Αλλες  ανασυρονται  με  λαχταρα  και αλλες  οχι..Αλλες  θαβονται  βαθεια  και αλλες  παρουσιαζονται   μπρος μας  σε πρωτη ζητηση..ειτε  για  να μας πονεσουν ειτε  για  να μας δωσουν χαρα.. Και τοτε  διαπιστωσε  και κατι αλλο ..το χθες  δεν γυρνα  ποτε  πισω  αλλα ειναι  η αποδειξη  οτι  ζησαμε.. Και αυτο  εχει  την μεγαλυτερη σημασια.. τελικα..  Ανασηκωθηκε ορθωσε το αναστημα  και προχωρησε..  κοιτωντας  μπροστα ,στο μελλον..