ΦΙΛΟΛΑΟΣ ΠΑΠΠΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κάτι δικά μου ΙΙ

Το κενό έγινε μεγαλύτερο ξοδεύοντας
και τον λιγοστό αέρα που του είχε απομείνει.
Ακίνητα πιά τα πνευμόνια.
Τυχοδιώκτη ορίσαν το μυαλό.
Σταμάτησε η καρδιά.
Δε νιώθει, πάγωσε.
Και τα γένια μεγαλώνουν.
Ναύαγια ονείρων και στόχων αδύνατων.
Αδύναμων.
Ναύαγησαν τα λόγια
πνιγήκανε οι πράξεις.
Επιλογές.
Τελεσίδικοι βιασμοί
ξεπαρθένιασαν τα όμορφα.
Τα σακάτεψαν και τα παράτησαν.
Ολοκλήρωσαν πάνω σου.
Μέσα σου.
Θυμάσαι.
Πόσο ερεθισμένος ένιωθες.
Να βγάζεις την καύλα σου πάνω σε χαρτί.
Μεταξύ μας τώρα.
Εσύ έδινες τον πόνο.

Και μπόλιασες τα λόγια που φύτρωσαν στα αυτιά σου
δήθεν γραφιά του πέους.
Ποτέ δε κατάλαβαν.
Μα εσύ συνέχισες.
Αυτοικανοποίηση...
Αυτοβιασμός...
Αυτοκτονία!

Για ποιές θυσίες πένθησες;
Για ποιά αισθήματα;
Ποιά γιατί και ποιές θύμησες;
Αλλάξανε οι διαδρομές.
Λαβύρινθοι σε κύκλωσαν.
Όλοι οι δρόμοι ίδιοι πιά.
Τίποτα να περιμένεις.

Μα δε σε γέρασαν τα χρόνια, ούτε ο πόνος.
Όχι.
Το ανεκπλήρωτο τα έκανε όλα.
Συντεταγμένα και αποφασιστικά.
Αθόρυβα και υπολογισμένα.
Αφού εσύ συνέχισες να τσαλακώνεσαι
γιατί το άντεχες.
Απο την τσάμπα την μαγκιά σου
όπως θα πούνε.
Δε βαριέσαι...το χθες δεν υπήρξε.
Κι αύριο μέρα είναι.

Προλαβαίνεις να τα ξαναζήσεις.