κρατουσε  σφιχτα  το χερι  της  μανας της,με  κατακοκκινα  μαγουλα ,λαχανιασμενη προσπαθουσε  να  συγχρονισει  το  βημα  της  με το  δικο της..Ηθελε   ναχε  φτερα ,δεν  εβλεπε  τιποτα   γυρω της αν και  ο δρομος ηταν  γεματος  κοσμο και  ειχε πολλα  μαγαζια..εφτασαν  ...επιτελους .Δεν  ειναι πολυ μακρια , απο το  σταθμο του  τρενου ,ακουσε  την  φωνη  της   μαμας. Ωραιο  κτιριο ,τι επιβλητικο...εσπρωξαν  την βαρια  σιδερενια  πορτα,μπροστα   οι μαρμαρινες  σκαλες ,στριφτες..ανεβαινε  και νομιζε  οτι  δεν  θα  εφταναν ποτέ. Η μουσικη  απ το πιανο  αγκαλιαζε  τα  παντα..και μια  καθαρια  φωνη... ελεγε''ρελεβε,πλιε  ,,πλιεεεε  ειπα...παμε  παλι...''μαγεια,,ηταν  στην σχολη ,επιτελους... Σονια  Μοριανοβα...ρωσικο  συστημα   μπαλετου..Περιμεναν  λιγο  σ ενα  καναπε..οταν  ξαφνικα  ο  ηχος  του πιανου  σταματησε,και  αιθεριες  υπαρξεις  αρχισαν  να  περνουν  απο μπροστα τους.Μπαλαρινες ,υποψηφιες  μπαλαρινες,,,,,τελευταια  αντικρυσε  μια   κοντη  κυρια, με  αποφασιστικο  βλεμμα  και  οψη  ακουραστου  εργατη.ειχε  κατι  ιδιαιτερο  πανω  της  ηταν  αιθερια  παρα  την ηλικια  της -γιατι  μικρη  δεν ηταν,,αλλα  δεν  μπορουσες  να  προσδιορισεις  και πόσο-...Ονειρευοταν ,,και  η καρδια  της  σαν  να  σταματησε  οταν  την  ακουσε  να  λεει...''Καλωσηλθες ,,πηγαινε  να   ετοιμαστεις  και να  γνωρισεις  τα  υπολοιπα  κοριτσια  του  τμηματος  σου,,εμεις  θα  τα πουμε  λιγο  με την μαμα'' Δεν  περπατουσε  πια  ,,,πετουσε...  Η  καρδια  χτυπουσε  δυνατα και ο σκεψεις  μπερδευονταν ολες  μαζι  σαν κουβαρι...''θα  τα  καταφερω?  θα  αντεξω  τις  πουεντ?και  οι  αλλες κοπελες? αν  ειναι πολυ  πιο  προχωρημενες  απο εμενα?  θα  με κρατησει  στο τμημα ? λες  να  κατεβω  με τις  μικρες? θεε  μου  θυμαμαι  την ορολογια?   Αυτο  το  σπαγγατ   μου , δεν ειναι  τελειο ,,τι θα κανω?  τα  μαλλια  ,,τα μαλλια   σκεφτηκε  με  αγωνια  ...ειναι καλος  ο κοτσος  ?  σφικτος?  μα  ναι  αφου  εχω   χιλια  τσιμπιδια  επανω ....''την  αγωνια  διεκοψε  μια  συμμαθητρια  που  μολις  μπηκε  στα  αποδυτηρια..γεια  σου  ψελισε...ηταν  απο τη  φυση της  ντροπαλη  ,φοβισμενη λιγακι ...Γεια  σου  ειμαι  η χριστινα απαντησε  το κοριτσι..πως   σε  λενε? Αθηνα  αλλα  καμμια  φορα   με  φωναζει  η μανα  μου  και  Κατιανα  -καποια  στιγμη  θα  σου πω  το  γιατι,μεγαλη ιστορια..- ''ΝΑΙ  καλα '' ,,οι υπολοιπες  ειναι  ηδη  μεσα , της  απαντησε  η Χριστινα   συνηθως  ερχονται   ντυμενες  μεσα  απο  τα παλτα  τους και  εδω  φορανε  μονο  τα  παπουτσια  τους..παμε??  σηκωθηκε  νομιζε  οτι  τα ποδια  της  δεν  την κρατουσαν... την  τρομαξε  η φωνη  της  Χριστινας,,''καλεεεεεεεεεεεεεεεε   οχι  απο τωρα   τις  πουεντ...χαχαχχαχαχαχα  καλα  βρε  χαζη  εισαι? ''ντραπηκε ,εσκυψε  ελυσε  γρηγορα  τις κορδελες,,,η Χριστινα   ηδη  προχωρουσε  κι  εκεινη  ετρεχε  φορωντας  στον διαδρομο  ενα  -ενα παπουτσι..Μπηκε   τελευταια  στην  ταξη..ντραπηκε   ξανα...πως  τα  καταφερε  ετσι?..ουτε  που προλαβε  να  μετρησει  ποσα  ματια  την κοιταξαν..πηγε  στη μπαρα  οχιιιιιιιιιιιι  παλι  λαθος...στη  γωνια  πρωτααααα   να  πατησει   εκεινη την  ασπρη  σκονη  ,,που  αναθεμα  κι αν ηξερε  τοτε  πως  την ελεγαν  ,,για  να  μη   γλυστραει,,Ξανα   στη  μπαρα ,,απλωσε  το αριστερο   χερι  και  την εκλεισε  στην  χουφτα  της  με  σιγουρια.. αυτο  το  λειο  κομματι  ξυλο  την εκανε  να νοιωθει ευτυχια.. Η  κ Σονια  εκανε  ενα   νευμα  στην πιανιστα,  και με την  πρωτη  νοτα  ξεχασε   τα παντα ...το κορμι   αλλαξε  σταση   τα  ποδια  πηγαν  απο μονα  τους  λες   στην ποζισιον  και  η φωνη  της  κ Σονιας  εδινε εντολες..Μυαλο  και  σωμα  σε   πληρη   συνεννοηση με την μουσικη , με την κινηση , με τα  παραγγελματα..τιποτε  αλλο  δεν υπηρχε  πια  παρα  η  ενεργεια  που  εδινε  ο χωρος  το  γυαλιστερο παρκε   οι καθρεφτες  που  ηταν  ολογυρα  της και  η συνομιλια  με τον ιδιο της  τον εαυτο..Εισαι  μπαλαρινα  ,,,κοιταξου  ...εισαι  παντου ,εισαι  διαφανη   σαν   νεραιδα  μα και  σκληρη  εργατρια  πονας  μα   δεν το  δειχνεις  ,ματωνεις  μα   δεν  φαινεται και  δεν  σε νοιαζει, επιδιωκεις  την τελειοτητα  και  ξερεις  οτι  δεν θαρθει  ευκολα,,,  εχεις  δικαιωμα εστω και λιγο  να   σ  αρεσει  ο εαυτος  σου.  Γιατι  ....γιατι  ...ξερεις  οτι  θυσιασες πολλα   για  να  φτασεις  εδω..απο  μικρουλι  κοριτσακι  ,απο την πρωτη  φορα  που  με  σοβαροτητα  χορευες   σαν κοτοπουλακι στην σχολη μπαλετου της γειτονιας σου, εκεινη  την πρωτη  χρονια ,που ο μπαμπας περηφανος  σε φωτογραφιζε..μεχρι εδω  σε τουτο  το νεοκλασσικο της Πλ.Βικτωριας....χορεψε , χορεψε ,χορεψε ..... οσο  ακομα  αντεχεις , οσο μπορεις ,πετα  ψηλα με την καρδια  σου ,απολαυσε οσα  σου  χαρισε η τυχη και  η θεα  Τερψιχορη...