επι...τετραδιου.

Ειναι  καιρος που  αισθάνομαι  αποκλεισμένη  από την ανθρώπινη κοινωνία, σαν να' χω χολέρα, θύμα κάποιου είδους διανοητικής κίρρωσης όπου τίποτα δεν βγαζει νόημα.Σαν λεπρη που  πρεπει  να παρει  την  βαρκα  για την Σπιναλογκα,  θυμα  και θυτης μαζι ,αυτοχειρας κατ επιλογη ....υποτροπιαζοντας σε  μια  αρρωστεια  που  με κυβερνα απο  μικραν  ηλικιαν.Προσπαθωντας  να της  δωσω  ονομα  της  δινω  και υποσταση.Γι  αυτο  θα  την πω απλα ''ευαισθησια''  Κατι  σαν  γενικευμενος  καρκινος που  προσδιοριζεται  στο συνολο  των  οργανων  ενος  ανθρωπινου  σωματος.Το  μοναδικο  εκεινο  σημειο  που  δεν πασχει  ειναι  το μυαλο ..Αυτο  ομως ,ως  μη πασχον,πασχιζει  να  επιλυσει  προβληματα  ομοια  με  εκεινα  μαθηματικων  εξισωσεων.Διαβαζοντας  και ανατρεχοντας   σε τομους  εγκυκλοπαιδειων σε  μια απεραντη  βιβλιοθηκη  συναισθηματων,εμπειριων  και  γεγονοτων..Αποτυχουσα  παντα  , χανομαι  εντος  μου  αν  και  μονιμως  ευρισκομενη μέσα σε  ενα  οικειο πληθος. Αναμεσα  σε πληθος  ανθρωπων  που  δυσκολα  πλεον αναγνωριζω ,ανθρωπων  που  με την παραφορα  που  κρυβει ο ερωτας  αγαπησα ,ανθρωπων που  ελπισα  ισοβια  να  μεινω δεμενη  μαζι των ,χαθηκαν  εν μια  νυκτι..Τυλιγμενη  μ ενα  κοκκινο σεντονι  παθους και ποθου ,παραφορας  και προσφορας   οπου  κανενας  δεν ζητησε  μα  και δεν την αρνηθηκε  κιολας,βουτηξα  την πενα  στο αιμα  τον εμον και  αμαρτησα  δια  της  γραφης  και της  φαντασιας  ..Εκεινης  της  καλπαζουσας   ητις  μ εφερε  πλησιεστερα  στην  αναγκαστικη  απομονωση μου.  epilogh   και  υπολογη  στο '' εγω ''  Παρτιδα  σκακι  του αδαους  με  πρωταθλητες  του   ειδους.Τ αλογα  μου πουλησα  ,τα  σκαφη  μου  τα  ταξιδιαρικα  παρατησα  σε  αδειες  παραλιες,ναυαγος  και   μοναχικος  υπεροπτης  Εκ του  μακροθεν κοιτω  κι αλλοτε  αφιεμαι  στη  λυπη  αλλοτε βουτω σε πελαγη  χαρας.αει  μονη, υπεροχή  φυλαγμενη  με  οση σεμνοτητα  επιβαλει ο  αλλος  μου  εαυτος.σε  καθε  γραμμη  σε  καθε  φωνηεν και ρημα ρυομοτομω  δρομους  και  μονοδρομους ,αδιαβατα  στα  ομματα των πολλων μονοπατια  της  σκεψης ,φτιαχνοντας σεναρια  αρετης  και  αμαρτιας. Μικρος  θεος  και  διαβολος  συναμα...τυπωνω λεξεις  παρανομες ,φορτισμενες  θετικα  ,κεραυνους αντικρουω , καιγομαι  και παγωνω  συναμα .και  εξομολουμενη  ακυρωνω  τις  αμαρτιες  μου.Εκπληρωνοντας  καθημερινα  την μεγαλυτερα  ..να  μεινω  ανθρωπος .