Α νεβηκες ....πανω στο ασπρο ατι σου , ζωσμενη μ αγαπης .. Δ ωρα...Ρ οβολησες και πυροβολησες καρδιες !μ ...Α νθη ,πολυχρωμα και ροδα κοκκινα..!Σ εργιανισες σε απεραντα λειβαδια και ανεβηκες ως τις ψηλοτερες κορφες ν ατενισεις το Τωρα και το αυριο ..κραυγη ........ Ε βγαλες .. καλωντας τους ανθρωπους κοντα σου... και ..Ι αση προσφερες σε πληγωμενους με μια μονο ματια σου.. το χερι απλωσες παντα σ οποιον σε ζητησε να του σταθεις..Α γερωχη αμαζονα που σε φωναξα ...Αδραστεια... στο πρασινο των ματιων σου και στο κοκκινο της ψυχης σου ορκιστηκα να σ αγαπω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου