Της καλημέρας τα πουλιά__a.στεφόπουλος-κ.παρίσσης

Τα πόδια στο κεφάλι μου και ποιος με κυνηγάει
Στην άκρη της ανάγκης μου μια θάλασσα γελάει
Μια πολιτεία έρημη κι ένα χωριό χαμένο
Αυτά που εγώ πεθύμησα, αυτά που περιμένω


Να βγαίνει ο ήλιος το πρωί και να ναι πάντα ήλιος
Να ναι η σκέψη μου παιδί και η καρδιά μου κήπος
Να τρέχουν μέσα μου νερά σαν πάντα έτσι και τώρα
Της καλημέρας τα πουλιά να μου χαρίζουν δώρα


Τα πόδια στο κεφάλι μου και η ψυχή στο στόμα
Καινούριο δρόμο τράβηξα, καινούριο βρήκα χώμα
Να σπείρω τις αγάπες μου να γίνουν όλες δέντρα
Να κρύβομαι στα φύλλα τους, να χω την τρέλα αφέντρα