Εγώ θέλω να πετάξω... μόνο και μόνο για να χω τη χαρά να φτύσω από ΄κει πάνω τούτη τη σιχαμερή πολιτεία...

Τον καλημέριζε, τον καληνύχτιζε αλλά δεν απέφυγε την αβάσταχτη σιωπή των φαντασμάτων και το άυλο χάδι δεν έφτανε για να ευφράνει την ψυχή της. Τον γύρευε στα σκοτάδια του, τον αναζητούσε στο ψέμα του αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να ψυχορραγεί. Ζωγράφιζε την αίσθηση του με τα ακροδάχτυλά της, για να νοιώσει την αφή του και προσδοκούσε, μαγικά να της φανερωθεί στον καμβά η φωτεινή του πλευρά. Μάταιο όμως, την είχε κατακρεουργήσει.
Μιλώ για τους ΑΓΓΕΛΟΥΣ μου, μιλώ για την ΕΡΜΙΟΝΗ, μιλώ για εκείνον που το όνομα του δεν αναγράφεται ΠΟΥΘΕΝΑ!!!!///////Σε ακούω και δεν μου μηνύεις τίποτα. Έχεις δίκιο, έπαψα να σε αφουγκράζομαι, έπαψα να πιστεύω, έπαψα να ονειρεύομαι. Κλείνω τα μάτια για να θυμηθώ την μορφή σου αλλά με προδίδει η εικόνα. Μα τι τραγικό! Πως και δεν έβλεπα πριν το σκοτάδι; Μα είναι και λυτρωτικό γιατί δεν θέλω να σε ψάξω εκεί μέσα πλέον. Ανοίγω τα γήινα φτερά μου και το μόνο που προσδοκώ είναι να με χαϊδέψει ο άνεμος και ίπταμαι με το ευλογημένο του αγκάλιασμα και ταξιδεύω για εκεί που ανήκω !!!

Τον καταδίκασε στην λήθη, τον καταράστηκε να ευτυχήσει, τον ικέτεψε να λησμονήσει. Ερμιόνη το όνομά της, το όνομα του δεν αναγράφεται πουθενά.
Δίνεις κομμάτια του εαυτού σου, τα απλώνεις καταμεσής στον ήλιο και ελπίζεις να μην τα πατήσουν, να μην τα κάψουν, διότι όλα αυτά που σκόρπια κείτονται … είναι ψυχή και θέλουν ζεστασιά απλώς.
Νότες γλυκές, μια άρπας πανάρχαιας είχε φορεμένες επάνω της
Και στα χέρια της καταστάλαζε το χρώμα του ουρανού
Για ζωγραφίζει μες την νύχτα τα σύννεφα της ζωής της,
Για να απαλύνει την σκληράδα της μοίρα της, για να αγαπά, απλά.
Η σκιές δεν έχουν πρόσωπο, δεν έχουν υπόσταση χωρίς το φως,
Δεν έχουν όνομα, δεν έχουν μυρωδιά,
Είναι καταραμένες, να σέρνονται στη γη …. Ερμιόνη το όνομα της !!!
ΆΓΓΕΛΟΙ ΜΕ ΓΑΛΗΝΕΨΑΝ...

////Κ.Σανδαλη-