εξασθενουσα μνημη, η λαβωμενη υπεροψια στο απειρο χανεται και νικητης και νικημενος πανε μαζι και χωρια στο θανατο,υπερασπιζομενοι την επανενταξη και την αναγεννηση τους... Στον χρονο ακυρωνεται το εμεις και παιρνει την σωστη του θεση το εγω. Και το αναπηρο αποκτα δυναμη να παλεψει το θηριο .Δαυιβ και Γολιαθ αναμετρωνται μεσα μας δυναμεις αντιρροπες ,ισορροπωντας στο κενο.Πτωση και Πτηση μαζι χωρις αλεξιπτωτο...αιωρηση διαρκης στο ανθρωπινο στερεωμα και στο απειρο..Να πιασω επιχειρω ουρανο να σωσω ,να σωθω..να αφανισω και ν αφανιστω.. στην αγαπη σου νεε πλανητη..!θυμαμαι...(κ.σ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου