Η ''Συλια'' ζητουσε α-συλο στην κραταια αγαπη και στην αγαπη-του η μηπως παντα εδινε?..

Μια  γυναικα ζωντανη και παραφορη,που διαρκως παλευει τις πρωτογονες  διψες της και τις  ενοχες ,που  ειναι μετανοιωμενη.Και  λιγο πιο πισω,ενας  ερωτευμενος  νεκρος που  δεν λεει  να μετανοησει. Ομως και παλι ποιος  ξερει  με βαβαιοτητα  τι θα ειναι  η μετανοια?....Λεμε  πως καταλαβαμε,πως  διδαχτηκαμε,πως  μεταμορφωθηκαμε ,πως  αλλαξαμε  κι οταν  μοναχα οι  συνθηκες κι ο καιρος  εχουν αλλαξει.ποσες  συμφορες ,ποσα  μαρτυρια και συντριβη πρεπει να περασει ενα πλασμα,μια  φυση  για  ν αλλαξει  στο ελαχιστο?.......Αν  ηταν ας πουμε,να  ξαναρχιζε η ιστορια τους,αν  ηταν  να  ξαναγραφει  τουτο  το βιβλιο γι  αλλη  μια φορα,σε καινουργιο χρονο  και  μ ολο τον πονο,μ ολη την ποινη και την εμπειρια που κερδηθηκαν,πόσο  διαφορετικο θα ηταν? Αλλιωτικο η ακριβως  το ιδιο  θα  γραφοταν  αν ηταν να τους  δοθει αλλη  μια  ευκαιρια στην αγαπη? Αν  γινοταν  να  επεστρεφαν.......σ εκεινο τον πρωτο τους  διαλογο,της πρωτης πρωτης  σελιδας?--''Με  φωναζουν  Αιμα...με  αι''
-Αιμα?  απο το αιμα?
-μα  οχι  βεβαια! ειναι υποκοριστικο  απο  το  Αιμιλια..
-Αιμα....πως  αισθανεστε  που  εχετε  ενα τετοιο  ονομα?

-ΜΑ  ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ  ΤΕΛΙΚΑ δεν  μενουν παρα  μονον  ηχος...Δεν  θυμιζουν τιποτε  αλλο παρα  το προσωπο  που  ονομαζουνε''...............Μ.βαμβουνακη -Η  κραταια  αγαπη...