|
στον διαβολο που με θανατωσε και στον αγγελο που μ ανασταινει.... |
το αυριο ειναι ηδη εδω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!..εκλαψε πολυ , τουτο το αυριο ,τοσο πολυ που κατεστη παρελθον.. Σε καθε δακρυ ακυρωνε τις ανοητες πραξεις ,τα ανωφελα γελια,τα ανουσια λογια που ακουσε.Σφραγιζοντας ενα κυκλο αιματος.Ιστοριες για μικρα παιδια σκεφτηκε..αναπαντητες κλησεις και κρισεις.Αλλος να πνιγεται ,αλλος να γδερνει τους τοιχους ,καποιος πιο περα να προσπαθει να περισσωσει την τελευταια ελπιδα για αξιοπρεπεια,ενα μωρο να κλαιει γοερα,,καποιοι στον κοσμο να ερωτευονται να γεννιουνται να πεθαινουν νυν και αει.. ανακυκλωνοντας το παραμυθι που εχει τιτλο ''ζωη''..και το ρολοι αμειλικτα να χτυπα .. τικ ,τακ, τικ, τακ..μονοτονα βασανιστικα με σαδισμο να υπενθυμιζει τον χαμενο προς τα πισω χρονο. πονας τον ρωτησε?φοβασαι? γιατι κλαις? Θελω να σου μιλαω να σου δωσω ζωη να παρω στο στομα την πικρη γευση του παρελθοντος σου.Να σε μαθω να μη κλωτσας το εγω σου που τοσο λατρευεις..Περιεργη μοιαζει η πρωτη φορα που κοιτας και δεν μπορεις να αγγιξεις το ειδωλο σου στον καθρεφτη,ετσι δεν ειναι?....Τον απεναντι καλο σου εαυτο...Οι φοινικες χρειαζονται ζεστα κλιματα για ν αντεξουν ,να κανουν γερο κορμο και να στολισουν εξωτικα μερη.Ετσι και οι ανθρωποι χρειαζονται χαδι για να το δωσουν.χρονοι ενεστωτες και παρελθοντικοι συμπορευονται πια σ ενα κοινο σημειο..το δικο σου ..στους ορκους που πατησες θα ορκιστω ,,φυγε και ελα ξανα απ την αρχη.τιποτα δεν ειχες και τιποτα δεν θαχεις αν δεν νοιωσεις τον πονο του ν αγαπας..αν δεν σκαλισεις την μνημη ,αν δεν δεις το φιλι που μας ενωσε σε εκρηξεις ποθου. την βλακεια μου καταθετω στα ποδια σου μηπως ετσι αντιληφθεις την απατεωνια σου.. και αντικρυσεις τον θεο που καποτε εμεις μαζι πλασαμε..αγκαλια..να βγεις απ τον ληθαργο της μοναξιας και να βαδισεις πλαι στην δικη μου..εκει που συναντηθηκαν οι ψυχες και το παιχνιδι ηταν μονο δικο μας, κερδισμενο εκ των προτερων..τυφλος χωρις ελπιδα να δει ποτέ..Δεν ξερεις τι χανεις..Ευτυχως για σενα ,η επιλεγμενη αγνοια προφυλασσει τον δειλο..Στ αποκρυφα ... του μυαλου σου σημεια βυθιζω την γλωσσα μου μεχρι να φτασει στα ωτα σου η κραυγη του οργασμου μου,..που δεν ειναι για σενα..
η μεγαλυτερη απογοητευση επερχεται την στιγμη που βλεπεις το ινδαλμα σου να γκρεμιζεται απο το βαθρο που το ειχες τοποθετησει...Μα την ιδια στιγμη ειναι και ωρα της απολυτης ελευθεριας ..Να ξεκινησεις δυνατος απ την αρχη την ζωη ν αδραξεις...μονο που θελει θαρρος και λεβεντια και απο τις δυο πλευρες η κατακτηση του Εβερεστ..
ΑπάντησηΔιαγραφή