βρεχει..σε καθε σταγονα που πεφτει στη γη ακουγεται ο ηχος της παρακμης σου.Τι θλιψη να κοιτας και να ακους τον ηχο της πτωσης σου...Τι θλιψη .. η συγκινησιακη αφυδατωση που προσφερεις απλοχερα και η νεκρωμενη συνειδηση. Κρυβεται και λουφαζει απο ντροπη η αγαπη , τρεχοντας φευγει το παιδικο γελιο, κλεινει τα ματια ο τυφλος να μη δει την παρακμη και τον θανατο σου. Δεν μπορεις να λερωσεις ουτε καν το μαυρο που κρυβεις μεσα σου πια. Στα ανοιχτα ποδια γυναικων αναμεσα , λαχταρας να μπεις, και την ιδια στιγμη κιοτευεις. Ουτε στο λιγο ουτε στο φτηνο μπορεις ν αντισταθεις και στο μεγαλο που ψαχνεις ξερεις οτι ανικανος εισαι να εισχωρησεις.Στον απεραντο φοβο και πανικο σου πνιγεσαι και σωσιβιο το σαλεμενο σου εγω κρατας παραμασχαλα.Στο φως πανσεληνων αναζητας την λυση και στην αγκαλια γυναικων διχως προσωπο και προσωπικοτητα . απεγνωσμενα φορας διπλα προσωπεια μα περασαν οι αποκριες και οι εποχες σου.. Γερνας ανελεητα ο χρονος σε χαρακωνει. Τον αφησες να εισχωρησει εντος σου ,σε νικησε...Θα ειμαι παντα ο ανεμος που δεν φτανεις ,το αστερι που δεν τολμησες να δεις ,η φωτια που δεν καηκες ,το νερο που ποτε δεν θα σε ξεδιψασει. Στις οασεις δεν εχει θεση για σενα ,γιατι στον μαγικο ερωτισμο μου και στην γηινη μητρα μου δεν ανηκεις. decadance για σενα ... γιατι οι νεκροι δεν μπορουν να χορεψουν...Στον κατω κοσμο σου παρεα μ αμαρτωλους πουτανες και φονιαδες , τρελους και αδεσποτους σκυλιΑ , αποξηραμενα ανθη και βαλσαμωμενα πουλια μεινε..Ο παραδεισος δεν φτιαχτηκε για σενα..Σε καθε φλογα να καιγεσαι και να θαρρεις πως κανει κρυο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου