αυτο το ατιθασο και ψυχοφθορο εγω που μ ανασταινει.

Ξερεις ?...του ειπε...δεν  ειμαι  εδω για  ν αποδειξω ,οτιδηποτε και σε  κανεναν.  Παντα μ αρεσε η γραφη ,,καλη ,κακη δεν  εχει  για μενα  σημασια. Κανω  κατι που μ αρεσει..Πλεκω...ναι  πλεκω την φαντασια  με την πραγματικοτητα,το  ομορφο  με το ασχημο,προκαλω και προσκαλω  στο παιχνιδι τη ζωη και τον θανατο.Τις οποιες  ιδεες ,  τα θαυματα  και θαυμαστα που βλεπω  γυρω μου .Δεν αναζητω , ουτε  θαυμαστες, ουτε  αναγνωστες. Εγωιστικο? ισως .. και να ειναι ετσι.Αν και προσωπικα  θα το χαρακτηριζα ..μοναχικο και   ενδοσκοπικο .. Αφηνομαι χωρις φοβο  και παθος  ,ανοιχτο  βιβλιο  στον αναγνωστη. Τον  οποιο  αναγνωστη , τον περαστικο , τον τυχαιο ,τον μονιμο. Δεν  ειμαι ουτε  γραφιας  επαγγελματιας ,ουτε  ζωγραφος ,ουτε  καλλιτεχνης.  Δεν  εχω  πτυχια , δεν  θελω πια  κανενα πτυχιο ,γιατι  εξασφαλισα  λιγο  η πολυ  με  το εργατικο παρελθον  μου  το  οποιο  μελλον μου. Τωρα  επιτελους μπορω  να κανω  αυτο που  μ αρεσει. Να βουτω ,  στα  βαθεια  της  ψυχης μου  νερα. Ν ανασαινω, χωρις  πολλες  υποχρεωσεις που ολους  μας  κρατουν  σιδηροδεσμιους, σ  αυτο που λεγεται  ''καθηκον''  και ''πρεπει''..Σ ολακερη  τη ζωη μου  ακολουθουσα  την μεση οδο -την  χρυση  τομη- (οχι  απο δειλια , αλλα απο  χαρακτηρα.)Αν κατι , χωρις  καμμια  διαθεση  ηττοπαθειας και  συμβιβασμου  κρατησα ,ηταν  η ευγενεια και η ανεκτικοτητα  απεναντι  σε  καθε  ανθρωπο. Κι αυτο , γιατι ποτε  δεν θεωρησα  πως ειμαι  θεος η Παπας..Ανακατευτηκα  με  πολλους  ανθρωπους ,μιλησα και  μιλησα  παντα  με  ειλικρινεια ,θυμωσα ,γελασα,ερωτευτηκα ,πονεσα ,εμαθα  ..Ισως  δεν αλλαξα , αλλα  προσπαθησα  να  βελτιωθω. Κρατησα  στην μνημη , στιγμες , λεξεις, νοηματα . Πολλα  βιβλια  δεν διαβασα  και οσα   διαβασα , μου  εδειξαν .. ακριβως αυτο. Πως, καθε  ανθρωπος  εχει την δικη του αποψη, τις  δικες  του  εμπειριες , ακομα  και την   δικη του τυχη. Αλλοτε  την  φτιαχνει και αλλοτε την αποδεχεται απλα.Ολοι  μας  κουβαλαμε , τα  βαρεια  φορτια  των εμπειριων  μας  ,αλλα  το θεμα  ειναι πώς και ποσο , τα   διαχειριζομαστε. Ποσο  τ  αφηνουμε  να  γινουν αλυσιδες  στο  συναισθημα  μας και ποσο  τους επιτρεπουμε  να  μας  μετατρεψουν  σε  καλους  η κακους ,θυτες η θυματα. Μπορω πια να κατανοησω με μεγαλυτερη  ευκολια τον πονο  του αλλου, να προσπαθησω  πολυ περισσοτερο  να  ''ριξω  τα  τειχη'', που  ορθωνουν  οι ανθρωποι απο φοβο,να κοιταξω καταματα  τους δικους μου φοβους και  να  γλειψω  τις δικες μου πληγες. Αυτο  δεν  σημαινει  οτι ειμαι καλυτερη  η χειροτερη απο κανεναν ,πιστευω ομως  οτι  η συνειδητοποιηση του εγω μας ,ο αυστηρος  ελεγχος και  η αποδοχη των λαθων μας ,μας  φερνει πιο κοντα. Μπορω να ζητω  συγνωμη  και να το  εννοω ,δυναμαι  να  κανω βηματα  προσεγγισης  χωρις να  νοιωθω  ''αναξιοπρεπης'' .Τελικως να  επιλεγω, οσα  μπορω  ν αντεξω , και οσα  οχι , και να προσδοκω και οχι ν απαιτω  οπωσδηποτε  να καταλαβει  ο  απεναντι μου. ..Ολα  ειναι θεμα  βαθους  ψυχης,εμβανθυσης σκεψης και  καταβολων. Οτι  κανω  και οτι ειμαι  δεν  μπαινει  ουτε  σε  ζυγαρια ,ουτε  σε κριση  ουτε  σε  βαθμολογια .Κι αυτο  γιατι  απο την στιγμη που  θελω  και  δεν πειραζω  κανεναν ,μπορω  ναμαι  ελευθερη  και  εγω.. Ουτε  πουτανα ,ουτε  αγια . Απλα εγω.. με  καθαρη  την συνειδηση μου ,οτι  ποτε  δεν  εβλαψα  απο  υπολογισμο ,ποτε  δεν θα βλαψω απο χαιρεκακια  και ποτε   δεν θα το παιξω  εξυπνη ,πολυ  απλα  γιατι  κανενας μας , δεν ειναι  χαζος  . Επιλεγουμε αρένες  και θεατρα  και  αλλοτε  ειμαστε μονομαχοι  και αλλοτε λιονταρια  σε  μια παρασταση  που  ονομαζεται  ''η ζωη  του καθενος μας'' και πως  θελουμε  να την ζησουμε. . Κι  αυτο  το  ανακαλυπτω καθε  μερα ..προχωρωντας  η και τρεχοντας.. μαζι  η και μονη.. με   η χωρις  εσενα... με  συντροφια  την μια και μοναδικη αληθεια μου.. την  αυθεντικοτητα  και την αληθεια των αισθηματων μου -οποια  κι αν ειναι αυτα.Κι αν οπως λες εισαι πανω απ τον ιδιο  τον ''Θεο'' μια  που  δεν εμαθες  να συγχωρεις, προσπαθησε  τουλαχιστον  να  συγχωρεσεις τον  εαυτο σου πανω απ ολα  για  τις πληγες που ανοιξες  πανω μου. Μπορω  να τις ''φερω '' επανω μου σαν  αποδειξη  της θνητοτητας μου.. και ναμαι  περηφανη που  τις  γιατρευω  με  δακρυα..