για οτι αγαπηθηκε πολυ ,μα θελησε να αυτοκαταστραφει....

ΤΩΡΑ ΠΙΑ ...



Αγγελικής Συρρή-Στεφανίδου


Και να που έρχεσαι στο νου μου τώρα πια
σαν ένα ποίημα σ' ερωτική ανθολογία
που με συνάρπασε.
Χθες, σε απάγγελλα όλην ώρα φωναχτά κι έκλαιγα.
Σήμερα... ψάχνω να βρω στις ρύμες του τη γλύκα σου,

μάταια ...

Και να που στο μυαλό γυρνάς, καμιά φορά,

σαν όμορφη εκδρομή σε ανοιξιάτικη έξοδο

που με ξεκούρασε.

Χθες, με λαχτάρα σ' αποζήταγα κι έκαμνα σχέδια.

Σήμερα... μεσ' στα ξερά αγριολούλουδα ψάχνω για τ' άρωμα

μα... εξατμίστηκε.

Και να που έρχεσαι σα μελωδία απ' τα παλιά,

σαν ένα τρυφερό τραγούδι σε καινούριο δίσκο

που συνέχεια άκουγα.

Χθες, σε τραγούδαγα με καθαρή φωνή και χόρευα.

Σήμερα... μέσ' στις φθαρμένες σου στροφές γυρεύω τη συγκίνηση

μα... σβήστηκε.

Κι είναι σα να σε βλέπω τώρα δα,

στην περσινή βιτρίνα καινούριο φόρεμα

που ακριβά αγοράστηκε.

Χθες, σε φορούσα με καμάρι και χαιρόμουν τη μοναδικότητα!

Σήμερα... στο ζαρωμένο σου μετάξι ψάχνω την πρωτοτυπία

μα... ξεπεράστηκε.

Και να σαι, έπαθλο, μέσα σε μετάλλια συλλεκτικά,

σε δύσκολο διαγωνισμό πρώτο βραβείο

που πέτυχα.

Χθες, θριαμβολογούσα φωτογραφίες βγάζοντας πρωτοσέλιδες.

Σήμερα... μεσ' στο θαμπό σου μέταλλο γυρεύω την επιτυχία

κι είναι ... μηδαμινή.

Και δεν μπορείς πια να μ' αγγίξεις αισθησιακά,

ωσάν την κορυφαία τη στιγμή μιας πρώτης νύχτας

που έζησα.

Χθες, ξεψυχούσα στα δευτερόλεπτα του οργασμού σου.

Σήμερα... σε άτονους σπασμούς γυρεύω να το ξανανιώσω,

μα... με απογοήτευσες.