Κι ηρθε ο ανεμος ,σαρωσε την θλιψη ,απομακρυνε τα συννεφα.Και ω του θαυματος, στο καταμαυρο στερεωμα ελαμψαν χιλιαδες αστερια.Στην ησυχια της νυχτας που τα βλεφαρα βαραινουν κρατησα ματια ανοιχτα.Κι σ εψαξα εκει ψηλα.Συνομιλησα με το καθε αστρο ξεχωριστα ,τους ψυθιρισα τα μυστικα μου.Το πιο λαμπρο μου απαντησε._''.Καθε νυχτα θαμαι εδω για σενα,μεχρι να γεμισει το φεγγαρι που θα σου δειξει το δρομο της καρδιας ,της επιστροφης σου μα και της αναχωρησης ..'' Υστερα αναζητησα το δικο σου αστερι εκεινο που γραφει τ ονομα σου.. κι ευχηθηκα να φωτισεις ξανα δρομους αγνωστους ανεξερευνητους,μονοπατια δυσβατα και να οδηγηθουμε σε παραλιες αμμωδεις ,σε θαλασσες γαληνιες και φουρτουνιασμενες, σε βουνα καταπρασινα σε χιονισμενα τοπια ,σε λασπωμενα δρομακια απο την βροχη..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου