Εν αρχη ην ..πανικος..υστερα ερχεται το κλαμα και η βαθεια θλιψη εως και η καταθλιψη. ακολουθει παρα ποδας η απομονωση,παρεα η πικρα με την οργη. Διαλογο ανοιγουν μεταξυ τους οι ενοχες και τα ερωτηματα που συνηθως αναπαντητα μενουν.Καποια στιγμη η προσπαθεια δινει την θεση της στην παγωμαρα..Επισκεψη ,οι σκεψεις καθε λογης συντριβουν το γελιο. Στραγγαλιζεται η ελπιδα. Κι υστερα ολα δινουν την θεση τους στην αυτοεκτιμηση. Σειρα παιρνει η λογικη .Προβαλεται απροκαλυπτη η απογοητευση αλλα και η αηδια μαζι.. Η σκοτεινη αιθουσα του μυαλου πλημμυριζει επιτελους με φως και ολα διακρινονται ξεκαθαρα. Μυθοι ,αληθειες και ψεματα ολα ..εν ταξη.. Ο πονος βαθμιαια μειουται ,οι ισχυρες αποφασεις παιρνουν τα σκηπτρα απο τις αβεβαιες και ανυποστατες ελπιδες .ΑΞΙΖΕ η προσπαθεια? εκ του αποτελεσματος κρινεται.. και το Οχι τεραστιο τυπωνεται μπροστα στα ματια . Χασιμο χρονου? οχι..γιατι ο χρονος σε συνδυασμω με τον αγωνα σου δινει την βεβαιοτητα για το ..μετα.. Το Μελλον? βεβαιο ερχεται, να συναντησει το τετελεσμενο παρον.Και ω του θαυματος ξαφνικα εισαι ανθρωπος λευτερος-υγιης και ομορφος..Τοσο ομορφος οπως ησουν οταν ξεκινουσες το ταξιδι.. Τι κι αν δεν ανακαλυψες την Αμερικη? Βρηκες το λαθος στην λαθος πιστη.. Χαρα μου ,ψυχη μου και φως μου μπορεις ν αρκεστεις στα σκοταδια της λασπης σου πια... Το αν εκτιμαμε οτι πολυτιμο ειχαμε, οταν το χασουμε, η οχι δεν μ αφορα./Πλεον../δεν ειχα τιποτα πολυτιμο εγω ,που να το εχασα , για να μου λειψει.. Νομιζα οτι ειχα... Αυτη η ψευδαισθηση με κρατουσε καιρο δεσμια. Ειχες καθε ευκαιρια να δειξεις οτι αξιζες αν αξιζες.Στην νεα παρουσια που ηλθε ,διακρινω χρυσο και λιθους πολυτιμους.... /Λαμπω///// ξανα.. //μα εμαθα να κρατω την λαμψη μου για μενα και μονον. Δεν την μοιραζομαι δεν την σκορπιζω πια..μεχρι να πιω την τελευταια σταγονα σιγουριας. Αν μ αγαπας αποδειξε το.. ειμαι εδω για να πληρωσω το εισητηριο μου για τον παραδεισο.. Συνοδευσε με αν θες ,ομως μαθε πως ειμαι αλλος ανθρωπος πια. Καποιος μ εμαθε ν αγαπω τον εαυτο μου πριν αγαπησω τους αλλους. /σε αγωνα ισο και οχι ανισο ...δινομαι πια. Καλως ηρθες χαρα μου.. /στον κηπο της ψυχης μου.. /μυρισε και κοψε αν θες ../αλλα πρωτα φροντισε με../ θα σε φροντισω τοτε κι εγω.. και μαζι θα προχωραμε..βαρεθηκα την μοναχικη πορεια.. και την αδιεξοδη διαδρομη. Στα στοιχεια της φυσης ''σου ''αφηνομαι ,,να ζεσταθω να ξεδιψασω να απολαυσω τις 4 εποχες .. σαν μουσικη του Βιβαλντι. Ανοιξη που προμηνα ενα θερμο καλοκαιρι.. φθινοπωρο με βροχες και χειμωνα να κουρνιασω σαν πουλι στην φωλια σου.Στην μερα της Αναστασης -αναστηθηκα μαζι σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου