Να 'βλεπες, φως του φεγγαριού, τον πόνο μου στερνή φορά, τις ώρες του μεσονυχτιού που εδώ σε πρόσμενα συχνά.
Πως σε βιβλία, χαρτιά σωρό σύντροφο σ' είχα θλιβερό!
Αχ να μπορούσα στις ψηλές μ' εσέ ν' ανέβαινα κορφές, με στοιχειά στα σπήλαια να πετούσα, στο θάμπος σου λιβάδια να γυρνω, κάθε γνώσης τινάζοντας καπνό, στο δρόσος σου να ξαρρωστούσα.....
******** **********
Ο Φάουστ ασφυκτιά στο σκοτεινό του σπουδαστήριο....
Έμαθε τα πάντα αλλά δεν ξέρει τίποτα....
Θέλει να ζήσει την ολοκληρωτική εμπειρία, να γνωρίσει την πραγματική ευτυχία....
Ένας σκοτεινός επισκέπτης, ο Μεφιστοφελής, του προσφέρει μια ριψοκίνδυνη λύση...
Ο Φάουστ βάζει μαζί του στοίχημα....
Αν ζήσει έστω και μια στιγμή απόλυτης ευτυχίας, τότε χάνει την ψυχή του....
Με τον παράξενο συνοδό του, ξεκινά ένα ταξίδι στον κόσμο, όπου οι εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη....
Η κορύφωση της δοκιμασίας του έρχεται όταν ο Φάουστ αναμετράται με την πρόκληση του έρωτα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου