ελα...

Adagio

Ελα μαζι να διαφιλονικησουμε απ'τον υπνο το νωχελικο προσκεφαλο που πλεει στο
διπλανο φεγγαρι. Ατρικυμιστα κεφαλια και τα δυο μαζι λικνιστικα γλιστρωντας
να γεμισουμε την αμμουδια με φυκια η αστρα. Γιατι πολυ θα'χουμε ζησει απο τα
... δακρυα τη μαρμαρυγη και θ'αγαπουμε τη σωστη γαληνη.
Αγγελοι αν δεν ειναι οι αγγελοι μ'ασωτα βιολια ν'αναρριπιζουν τις νυχτιες
μ'αιολα φωτα και ψυχες καμπανες! Φλαουτα ν'αγεροδρομουν ποθους αναλαφρους,
αναγερτους. Φιλια τυραννισμενα η φιλια μαργαριταρια σε κουπια νεροβια. Και
πιο βαθια μεσ'στ'αναμμενα φραγκοσταφυλα, σιγα σιγα τα πιανα της ξανθης φωνης,
οι μεδουσες που θα μας κρατησουν το ταξιδι αργοπρεπο. Στεριες με λιγα, με
συλλογισμενα δεντρα.
Ω ελα μαζι να ιδρυσουμε τα ονειρα, ελα μαζι να δουμε τη γαληνη. Δε θα'ναι πια
στον ερημο ουρανο παρα η καρδια που βρεχεται απ'την πικρα παρα η καρδια που
βρεχεται απ'τη γοητεια, δε θα'ναι παρα η καρδια που ανηκει στο δικο μας ερημο
ουρανο....Ο.Ε.