για μια αγαπη που στοιχειωσε νωρις..πριν ενα χρονο..

         Ο ανθρωπος  ειναι  καμωμενος απο συγκρουσεις.Η αρμονια και η ωριμοτητα δυσκολα πετυχαινονται στην πραξη.Αν τα  αντιθετα στο συμπαν, συνταιριαζουν υπεροχες συμφωνιες ,....στις  συμπεριφορες μας και στα συναισθηματα μας συνεχως γρονθοκοπιουνται.Ο πολεμος  με τον μισητο  εχθρο-εαυτο, επιζητα αφορμες  να  μεταφερει την οργη του  ,την πικρα του,την απογοητευση της αδυναμιας του  εξω.ΚΑΙ οσο  πιο  απλος  και  αγαθος ειναι ο απεναντι,τοσο  θα  του θυμωνει,οπως  θυμωνουμε  με τον καθαρο  καθρεφτη μας,οταν  τον κοιταμε  και  μας  στελνει πισω  ως  ειδωλο,  ενα  τερας...Υπαρχουν πλασματα τοσο  καθαρα  που  μας  φτιαχνουν καθρεφτη,χωρις  να  μιλουν χωρις  να κανουν  τιποτα  εξαιρετικο. μονο  με το βλεμμα  ,με το χαμογελο  με την λαμψη που  ερχεται απο μεσα τους Ο άνθρωπος περπατώντας στις λάσπες και κοιτώντας τ' αστέρια, όπως λέει ο Τσέχοφ, για λίγη ευτυχία και έκσταση ρισκάρει αναρίθμητες οδύνες και μόχθους με θαυμαστό πείσμα. Εκείνο που λέμε "δίψα ζωής" και που κρατά εντέλει και παρά ταύτα τον κόσμο ωραίο και όρθιο." (Μάρω Βαμβουνάκη)...//////////////////////.."Η νοσταλγία είναι διεγερτική γιατί ο άνθρωπος ποθεί την αιωνιότητα. Αν δεν μπορεί να τη συναντήσει τραβώντας μπροστά, στρέφεται πίσω αναζητώντας την αρχή του. Διαισθάνεται πως μονάχα σπάζοντας το φράγμα του χρόνου, του μέλλοντος χρόνου και του παρελθόντος, ίσως να φτάσει στον χώρο τον άχρονο και να ειρηνεύσει."........η νοσταλγία μας  ωθει να τολμήσουμε  μια επανάσταση, σαν εφηβείας κατάλοιπο. Η αίσθηση ότι πίσω στο παρελθόν  έχουμε  αφήσει κάτι ανολοκλήρωτο, μας  σπρωχνει να  ξεκινήσουμε  μια πορεία με "πυξίδα που δείχνει προς το παρελθόν. ....Κίνηση της ψυχής προς τα πίσω με τέρμα την αφετηρία.......