απο-καλυψεις

σε κοιταζα στο μεσον του  χειμωνα, λευκος και πανσοφος ομοιος με  χιονανθρωπο.Κι ηταν τοτε που θελησα  να σ αγκαλιασω σαν παιδι ...Μα  στην πρωτη  αχτιδα του ηλιου   και  στην  μια  και μοναδικη  αγκαλια  μου,μορφη  αρχισες  ν αλλαζεις... αποκαλυψη τρομακτικη και απογοητευτικη  συναμα..Κι ηταν  τοτε  που  ειδα...το γκριζο  και το  λιγο ,τοτε  που ελαβε υποσταση  το  φτηνο  υλικο  της κατασκευης σου...ηταν τοτε  που  εμαθα πως η αγαπη  αποκαλυπτει   θησαυρους , μα και  ξεσκεπαζει  τα ''προσωπεια''. ..και  τα  τερατα. ...Και ηταν τοτε  που  αποφασισα  να  μην ξαναγκαλιασω χιονανθρωπο..θα περιμενω το καλοκαιρι που ταιριαζει  σε μενα.και  συμπιπτει , με  το φαινεσθαι  και το ειναι  μου...και  σε  θαλασσες  γαλαζιες  θα κολυμπησω  ξανα,ενα  με το  υγρο μου  στοιχειο και με  ουριο  ανεμο  θα  ταξιδεψω  αναζητωντας  την πολυποθητη  δικη μου  Ιθακη..γιατι  τα   ψιλοβροχα  ποτε  δεν  μου  αρκουσαν και  ποτε  δεν εφταναν  να  ξεδιψασουν  τη  ανυδρη  γη.. δεν μετατρεπουν  το χερσο  σε  ευφορο κι  ειναι  που  εγω , θελω  να  ανθισω..σε  αντιθεση με  σενα  που αποξηραμενο  ανθος  κοιτας  το  ειδωλο  σου σε  καθρεφτη παραμορφωτικο..στο  χειμωνα  εφημερο παιχνιδι  και  στο  καλοκαιρι  αχρηστο αντικειμενο..ειναι  που  δεν καταφερνεις  να παρεις  ανασα και  ν  αποκτησεις  χτυπους  καρδιας ...