διαμαντια και μπλουζ...

διαμαντια και μπλουζ...
♥ οταν ολοι τρεχουν κατω απ τις ομπρελες,εγω θα στεκομαι κατω απ την βροχη..

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

θεια μεταληψη η εξομολογηση...

ειναι  που  παλι  ηρθες  στον υπνο μου σημερα..ειναι που εξομολογηθηκα  κοιτωντας ψηλα την θωρια σου. Ποσο  σ αγαπησα και σ αγαπω ακομα. Στο πεταγμα μου ορκιζομαι , δεν χαρηκα μια  μερα χωρια σου δεν  χαθηκα  μια  νυχτα  μακρυα σου. Ακοιμητος φρουρος των ονειρων σου ,προστατης  της καρδιας σου.Την πλατη  εστρεφες ,το βημα ταχυνες στο πουθενα .. μακρια μου. Παλι  σε φωναξα  κι εσυ  δεν γυρναγες ,αποκριση δεν πηρα .Που πας, πες μου για που  τραβας .. χωρις  εμενα. Σιωπη στο μαυρο βελουδο  της  νυχτιας  και στις πνοης μου  την ηχο. Πως να  μιλησει  ο κοιμωμενος? πως  ν αναστηθει  ο  ζωντανος  νεκρος? <<<<<<<<<<<<<<<<λυπηθηκε  η νυχτα  το  δακρυ μου  και  εκανε περα..στο  φως επαραδοθηκε   και  μ εδωσε  στην μερα.. Τα  συννεφα   ψηλα  μ αγκαλιασαν με  σκεπασαν  κι ορκιστηκαν  να  στειλουνε  βροχη  και  αερα.. Πεταω  κοντα  σου  και  γονατιζω στο ονομα  σου  ..ψυχη  δικη μου   στη  δικη σου  .. ακεραια , μοναχικη ,ολοκληρη , σε  σενα παραδιδω  το πνευμα αποψε.....Αγαπη μου ....ειναι που  σου ειπα  ''σ αγαπω '' κοιτωντας  σε στα ματια κι  ειναι που τοτε  αποφασισες  να  κανεις  την καρδια  κομματια.. Ειναι που  ποτε  σου δεν το πιστεψες οτι  μπορει  ν αγαπηθεις μια  που  μεχρι κεινη την στιγμη ποτε  δεν σε αγαπησε κανεις..

1 σχόλιο:

  1. Vennis Mak
    Θυμίαμα στο ανάστημα του Άδη ο έρωτας,
    χώρο κάνω στον αναστεναγμό,
    την μοναξιά στεφανώνω του πένθους,
    ο κόσμος μας κομματιάζεται γελώντας,
    την μεγάλη σου αδυναμία να ακούσει ο θεός την φωνή σου/ρίχνω στον άνεμο..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή