γνωρισα τους ανθρωπους κι αγαπησα τα ζωα..

ενας πριγκηπας  με τ ονομα Εκτορας..

Ποτε  ενα  ζωακι  δεν με προδωσε ,ποτε  δεν νοιαστηκε ποση  αγαπη  πηρε και  δεν  ζυγιασε  αυτη που μου εδωσε. Με τον σκυλο μου ,τον πριγκηπα μου ,ειμασταν  ενα. Μαζι  ωρες πολλες ,,του μιλουσα  και απαντουσε ,πονουσα  και  δεν εφευγε απ το πλευρο μου. Δεν θα  ξεχασω ποτε με ποση λυπη  με  κοιταζε  την τελευταια φορα  που  στην αγκαλια  μου  κοιταζε  το  σπιτι μας..Και  με ποση  αξιοπρεπεια  θελησε να κοιμηθει για  παντα..Ηταν πρωι  οταν  ανοιξα  τα  παντζουρια  να μπει  το φως  στο δωματιο  για  να  βγει  στον κηπο..Και  διαπιστωσα  ξαφνικα οτι  κουτσαινε..Πηρα  την γιατρο του και μου εδωσε  οδηγιες ..ωρα  την ωρα  ομως  χειροτερευε..τοσο που  δεν μπορουσα  να τον παρω  αγκαλια ..το  σωμα  του  ενα  βαριδι και  τα ποδια  του  ανημπορα  να  τον σηκωσουν..το  εβλεπα  και  το ενοιωθα  οτι  κατι πολυ  ασχημο συνεβαινε.. Και  τον μετεφερα  στην κτηνιατρο του.. Τετραπληγικος διεγνωσε.. ετσι ξαφνικα.. λιγος καιρος  ειχε περασει  απο τις  τελευταιες του  εξετασεις που  ειχαν βγει καλες..Προτεινε  να  τον κρατησει  με ορο(ειχε  παψει  να  δεχεται τροφη..και  νερο..)''Ισως τον σωσουμε  ειπε...αλλα .. '' Στις  10  το βραδυ  με πηρε  τηλεφωνο ΄΄εχουμε  μια  μικρη  βελτιωση ειπε.. το  πρωι  θα  σε ενημερωσω  ξανα εκτος  αν  χρειαστει την νυχτα''.....Στις  7  μας  καλεσε  κοντα του... Να  τον αποχαιρετησουμε...Η οικογενεια  του.. Μας περιμενε...ηρεμος ,ενας  αρχοντας  ,ενας πριγκηπας που κοιμοταν...Κι οταν  γονατιστη  τον χαιδεψα  ψιθυριζοντας  με  κλαματα  τ ονομα του.. η ανασα  του  εγινε  ρογχος.. κι  εφευγε  συνεχεια  εφευγε.. Και  3 ανθρωποι  του  εδιναν  φιλια και χαδια να  τα παρει  στις  αποσκευες  του  στο τελευταιο του ταξιδι.. Στα  τοσα  που  ειχαμε  κανει  μαζι  στις περιπετειες  15  χρονων που  ειχαμε  ζησει  εμπαινε πια  φραγη.. Και  μονο οταν μια  ενεση...τον ξεκουρασε  ... αδειασε  η καρδια  μου απο τον τρομο..και  μια  περιεργη  ηρεμια εγκατασταθηκε  μεσα  μου..Ηταν πια  κομματι  αναφαιρετο  της  ζωης μου.. Επελεξα  να  τον κρατησω  κοντα μας   στο σπιτι μας.. Τεφρα σε πηλινο  επτασφραγιστο βαζο..Μερες ολοκληρες ο  γατουλης  -τ   αδελφι του- τον αναζητουσε  στις  γωνιες  που  εκεινος  συχναζε...Και χρονια  αναφερεται  τ ονομα  του ,,ωσει  παρων.. κι οταν  ακουω ''τα  μαθηματα πιανου'' δυναμωνω  την ενταση  γιατι  ηταν το αγαπημενο του κομματι  στο πιανο.. Ενας πριγκηπας  που  χωρις  τιτλους και περγαμηνες ηξερε  να  κερδιζει  τις  καρδιες  ολων οσων των γνωριζαν και ηξερε  να  προστατευει  τους  δικους  του  ανθρωπους καθε  φορα  που  χρειαζοταν.. Οτι  ζητουσε  ηταν μονο  η αγαπη μας.. και  την επεστρεφε  στο πολλαπλασιο της.. γιατι  το  εμαθα  καλα...η  αχαριστια  ειναι  ιδιον των  ανθρωπων και  οχι  των  ζωων