ΥΒΡΙΣ..

υπαρχουν  ανθρωποι  σ αυτη  τη  γη που παιζουν με τις  ζωες των αλλων. ανθρωποι  που  δεν λογαριαζουν τον πονο  που προκαλουν  τον  θανατο  που επιφερουν και την οσμη του θανατου που  σκορπουν  στους γυρω τους.Παντοτε  απορουσα πως  γινεται  αυτο ,πως  δηλαδη καποιος  αρεσκεται  να σκοτωνει. Πως, καποιος  δεν  εχει  αιδω. πως  ,δεν εχει  ''φοβο θεου'' εντος του.. Πως καποιος  φροντιζει  μετα  πασης   επιμελείας  να  εξοντωνει τον πλησιον του  σωματικα  ψυχικα  και  ηθικα.πολυ  δε περισσοτερο  με  εντυπωσιαζε το γεγονος  οτι  αυτο  συμβαινει κυρια  σε ανθρωπους που  δηλωνουν ταλαιπωρημενοι απ την ζωη και συχνα  επισης επικαλουνται  τον Θεο. Παντα πιστευα οτι πραγματικα ''θρησκευομενος'' ειναι αυτος που φερει  τον Χριστο  μεσα του.. Ποτε  δεν  ημουν  ιδιαιτερα τυπολατρισσα  στο  τυπικο της εκκλησιας ,θεωρουσα ομως  οτι  η  επωνομαζομενη  χριστιανικη θρησκεια  το  βασικοτερο που διδασκει  ειναι  η αγαπη ,η συγχωρεση,η καλωσυνη και η μεγαλοκαρδια. Μπορω  ισως να καταλαβω  καποιον που δηλωνει  αθεος  οτι  δεν εχει κανενα φοβο  και  τελικα  κανεναν ενδοιασμο  να κανει οτιδηποτε.. Απορω ομως  και  εξισταμαι  με ολους εκεινους που επικαλουνται  τις  υψιστες δυναμεις θεων και αγιων πως φτανουν σε σημειο  υβρεως και απολυτης σκληροτητας.Θαρρω  οτι   τετοιοι  ανθρωποι πρεπει  και  τους μελλει να τιμωρουνται  σκληρα..  Το  ολο προβλημα  βρισκεται  στο οτι  ανθρωποι  που  δεν εμαθαν  στην σκληροτητα  δεν ξερουν  δεν μπορουν  και δεν θελουν  απο  χαρακτηρα να τιμωρησουν. Ερχονται ομως  στιγμες που  αφηνουν  την  τιμωρια  στον θεο. οποιος  και αν ειναι  και οπως  και αν λεγεται  αυτος ο θεος.. Γιατι  απο την  αρχαιοτητα  μεχρι σημερα  αργα  η γρηγορα  η   υβρις τιμωρειται.. με  καποιο τροπο..και ''οι  αμαρτιες ''οπως  λεει  ο λαος  πληρωνονται   εδω  ,στον αλλο  κοσμο , η μεσω  τριτων..Η θρησκεια λοιπον  δεν πρεπει  ν αποτελει  προσχημα, δεν πρεπει καν  να υπαρχει , παρα μονον οταν ο ανθρωπος δεν   φερει  μεσα του γονιδια΄''αγαθοτητας''και  χρειαζεται  σαν  μεσον  καλυτερευσης του εσωτερικου του κοσμου. Ειναι  επιβεβλημενη  και  χρειαζουμενη για  να  θετει  θεμελιωδεις κανονες συμπεριφορας και τροπου  ζωης.. Και  οχι  ν αποτελει  υποκριτικα  το  αλλοθι  της απαλλαγης μας απο  πραξεις κακουργηματικες...και  βεβαια  δεν   εννοω  μ αυτο  τον εφησυχασμο και  την μη αντιδραση  και αντισταση στο κακο  δεν  εννοω  οτι δεν πρεπει  να  μαχομαστε  η οτι  πρεπει  να  γυρναμε και το αλλο  μαγουλο  σε  καθε  εναν ανθρωπο που  μας  χτυπα..Αυτος  ο ρολος  της  θρησκειας  η της  εκκλησιας επιβουλευται την προοδο  του ανθρωπου.. Μιλω  κυρια  για  εκεινα  τα  ''καλα'' στοιχεια  της οποιας  θρησκειας  που  προτρεπει  τον ανθρωπο  ναναι  στην καθημερινοτητα του  ανθρωπος   με  τους  συνανθρωπους του και οχι θηριο..