Το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα

'Ενας από τους πιο μεστούς στιχούς που γνώρισε η ελληνική ποίηση,μέσα από το άκρως εκπληκτικό ποίημα του Γιάννη Ρίτσου"Η σονάτα του σεληνόφωτος"!Στο κείμενό ,που ακολουθεί,κατατιθεται η ανάλυση του στίχου με τον οποίο τιτλοφορείται και το άρθρό .Η εξήγηση της σημειολογίας και η αποκρυπτογράφιση των λέξεων που συνθέτουν τον προαναφερθέντα στίχο αποτελούν κομμάτι της ανάλυσής ,μέσω του εαυτού-αναγνώστη,σε μια προσπάθεια προσέγγισης της ψυχικής αποσύνθεσης στο πλαίσιο της αυτογνωσίας συνυφασμένο με την αποδοχή του καταλυτικού συναισθήματος της μοναξιάς!Η ανάγνωση ανάγεται σε προσωπική δράση δρασκελίζοντας τα εγωιστικά πρότυπα μιας μονόπλευρης και ατελέσφορης αγάπης!!! "Το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα",είναι η φράση που κλείνει μέσα της τον αποφθεγματικό χαρακτήρα μιας εμπειρικής πορείας στην ανθρώπινη ζωή.Αν υπήρχε τρόπος να αντικρύσουμε την έκφραση του ατόμου εκείνου που σχημάτισε την παραπάνω φράση,θα ήταν δυνατόν να ξεχωρίσουμε στα μάτια του το συναίσθημα του έρωτα που τόσο λάτρεψε αλλά και τον πόνο που του επέφερε.Η αγάπη είναι ευγενική και υπομονετική,μια προσφορά σεβασμού και ανιδιοτέλειας σε εκείνον τον άνθρωπο που σε έμαθε να ονειρεύεσαι δείχνοντάς σου τον δρομο προς την λύτρωση της ψυχής.Στον φαύλο κύκλο της αγάπης ταξιδεύεις μόνος σου και κανείς ποτέ δεν θα μάθει ποιος είναι ο προορισμός σου και ποιες οι στάσεις που θα πραγματοποιήσεις στην διάρκεια αυτού του ταξιδιού.Σ'έναν έρωτα διαλέγεις την θέση που θα καταλάβεις και τα αγαθά που θα δωρίσεις,μπορεί να είσαι εκείνος που έδωσε παραπάνω απ'ότι του ζητήθηκε διότι το ασυγκράτητο του χαρακτήρα σου σε ώθησε προς εκείνη την κατεύθυνση.Υπάρχει όμως περίπτωση να γίνεις και εκείνος που δίνει συναισθήματα περασμένα απο τη διαδικασία του συμφέροντος δημιουργώντας μια προσφορά συναισθημάτων μισών και προμελετημένων.Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο ποτέ δεν θα κατορθώσεις να μάθεις αν εκείνος σ'αγάπησε όσο τον αγάπησες και εσύ.Το ξέρω και δεν με τρομάζει η απόλυτη βεβαιότητα της δικής μου αλήθειας γιατί κάτω απο έναν ουρανό ερωτευμένων,σκοπεύω να είμαι μαζί σου και κανένας δεν θα μας βλέπει.Αν τότε νιώσεις ότι μ'ερωτεύεσαι,περίμενε μέχρι τα δάκρυά μου ν'ανταμώσουν την ανατολή του ηλίου.Εκείνη την στιγμή,ανήμπορος να παλέψεις,θα παραδοθείς στην επίκλησή μου καταλήγωντας δέσμιος στη ψυχική φυλακή που επέλεξε η ζωή σου και διατήρησε η επιμονή μου όλα αυτά τα χρόνια που τα όνειρα υπαγόρευαν την τάση φυγής μου και τα δάκρυα το μέσο κατόρθωσής της.