διαμαντια και μπλουζ...

διαμαντια και μπλουζ...
♥ οταν ολοι τρεχουν κατω απ τις ομπρελες,εγω θα στεκομαι κατω απ την βροχη..

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ..







Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:Στα έγκατα της Παρισινής Όπερας υπάρχει ένας κόσμος άγνωστος, ένας κόσμος τον οποίο κανείς δεν τολμάει να ανακαλύψει. Εκεί έχει το σπίτι του το Φάντασμα της Όπερας που με τη βοήθεια απειλών έχει σε κάθε παράσταση το καλύτερο θεωρείο στη διάθεσή του όπως επίσης κι ένα μεγάλο χρηματικό ποσό.Στην Όπερα ζει κι εργάζεται ως χορεύτρια κι η Christine, ένα νεαρό κορίτσι με μεγάλες φωνητικές δυνατότητες που αποτελεί το αντικείμενο του πόθου του Φαντάσματος.Για εκείνη είναι ο Άγγελος της Μουσικής που θα της έστελνε ο πατέρας της και χάρη στην καθοδήγηση και τη βοήθειά του καταφέρνει ν’ αναδειχτεί στο νέο αστέρι της Όπερας.Τα πράγματα όμως θ’ αλλάξουν και θα πάρουν δραματικές διαστάσεις όταν η Christine συναντήσει ξανά τον παιδικό της έρωτα, τον Raul, που θα την διεκδικήσει και θα προκαλέσει την οργή του Φαντάσματος.Προσωπική άποψη:Ο Gaston Leroux αποτέλεσε έναν από τους κορυφαίους Γάλλους συγγραφείς όλων των εποχών. Το πιο αντιπροσωπευτικό του έργο είναι το δίχως άλλο “Το Φάντασμα Της Όπερας” το οποίο κι έγραψε το 1908. Εκατό χρόνια μετά το έργο του αυτό όχι μόνο έχει αναγνωριστεί παγκοσμίως, αλλά έχει μεταφραστεί, κινηματογραφηθεί κι εκμεταλλευτεί όσο λίγα λογοτεχνικά έργα και χωρίς αμφιβολία δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ.

“Το Φάντασμα Της Όπερας” είναι ένα από εκείνα τα βιβλία που μου προκάλεσαν μια πρωτόγνωρη συγκίνηση με το ανάγνωσμά τους. Όσο κι αν ακούγεται κλισέ, πρόκειται για μια ιστορία που είναι ικανή να καθηλώσει ακόμα και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Θα μπορούσε να είναι ένα γοτθικό θρίλερ, μια αστυνομική περιπέτεια, μια ιστορία για την αγάπη και την εκδίκηση. Από τον καθένα λοιπόν μπορεί να ερμηνευτεί κατά πως θέλει και σίγουρα να μην έχει απόκλιση από την πραγματικότητα.
Η σκηνή της Όπερας μαγευτική, γεμάτη φως, χρώμα και μουσική. Κι ακριβώς από κάτω της ένας κόσμος εντελώς διαφορετικός. Σα να είναι βγαλμένος από τη δαντική κόλαση. Καθώς κατεβαίνεις τα σκαλιά της για να οδηγηθείς στα έγκατά της τα χρώματα ξεθωριάζουν, το φως χάνεται και κυριαρχεί το σκοτάδι. Το μόνο που εξακολουθεί να υπάρχει είναι η μουσική, μόνο που αυτή τη φορά είναι πιο απόκοσμη, πιο μελαγχολική, η μαγεία όμως δεν χάνεται. Απλά περνάει σε άλλη διάσταση! Καθώς ο Leroux περιγράφει αυτό τον κόσμο μπορείς να νιώσεις κομμάτι του. Μπορείς σχεδόν ν’ ακούσεις τις μελωδίες του εκκλησιαστικού οργάνου, να αισθανθείς την υγρασία που βγαίνει από τις κατακόμβες, τον φόβο κι αργότερα τον κίνδυνο που παραμονεύει παντού. Η εναλλαγή των συναισθημάτων είναι συνεχής κι αδιάκοπη.
Κανένας ήρωας δεν είναι ασήμαντος! Ο καθένας μόνος αποτελεί μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα κι όλοι μαζί μια μικρή ολοκληρωμένη κοινωνία που ζει περιορισμένη. Η διαφορά βρίσκεται στην αφορμή! Άλλος γιατί κυνηγάει το όνειρό του, άλλος γιατί η κοινωνία δεν τον αφήνει να βγει στο φως, άλλος γιατί το θεωρεί καθήκον του να μείνει κι άλλος απλά γιατί δε μπορεί να κάνει αλλιώς. Η αφορμή όμως διαφέρει απ’ την αιτία κι η αιτία είναι για όλους ίδια. Είναι ο φόβος! Ο φόβος ν’ αντιμετωπίσουν τη ζωή ή τον κίνδυνο!
Ο χαρακτήρας του Φαντάσματος είναι απ’ τους πιο ολοκληρωμένους που έχουν πάρει ποτέ υπόσταση πάνω σ’ ένα κομμάτι χαρτί. Ιδιοφυής και ταυτόχρονα άτυχος! Ένας άνθρωπος που σημαδεύτηκε απ’ τη μοίρα που με τα χρόνια τον βύθισε στον κόλαση. Σ’ ένα ατελείωτο θέλω που δε θα μπορούσε ποτέ να έχει αντίκρισμα, ούτε στην καταξίωση, ούτε στον έρωτα. Κι όσο κι αν γίνεται αντιπαθής κατά βάθος τον λυπάσαι για τη μοίρα του. Γιατί πίσω απ’ το σκληρό κι αδίστακτο Φάντασμα βρίσκεται ο Eric που μπορεί ν’ αγαπά και να υποχωρεί στις αδυναμίες σου. Ο Eric, που αν όχι τη συμπάθειά σου, κερδίζει τον οίκτο σου.
Η Christine είναι μια ψυχή που καθοδηγείται λόγω της αγνότητάς της. Ωστόσο δε μπορείς να καταλάβεις αν είναι θύμα ή απλώς χαλιναγωγημένη. Μια κοπέλα που καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην απλότητα του αγνού έρωτα ή του ερωτικού πόθου που την οδηγεί στο όνειρο. Ο Άγγελος Της Μουσικής είναι ταυτόχρονα ο λυτρωτής και η κατάρα της.
Αυτή την κατάρα θέλει να λύσει ο Raul, που ακόμα κι αν φοβάται, ο εγωισμός και η τυφλή του αγάπη δεν τον αφήνουν αμέτοχο. Κι ο Persis, φαινομενικά τόσο ασήμαντος και στη πραγματικότητα τόσο σημαντικός, ο καθοδηγητής μέσα στη θύελλα.
Μ’ έναν πραγματικά μοναδικό τρόπο χτίζεται ένας ολόκληρος κόσμος μέσα μόνο στο κτίριο της Όπερας. Τι συμβαίνει έξω απ’ αυτή δεν ενδιαφέρει κανέναν και πολύ περισσότερο τον αναγνώστη. Αυτός καλείται να μείνει βυθισμένος εκεί, ανάμεσα στην πραγματικότητα και το ψέμα, το υπερβολικό κι αυτό που έχει όρια, ανάμεσα στους χρωματιστούς καμβάδες της Όπερας και στις κατακόμβες της που τα πάντα γκριζάρουν. Έναν ολόκληρο κόσμο όμως αποτελεί κι από μόνος του ο ψυχισμός των ηρώων που έχει ένταση, ανατροπές και κυρίως βάθος. Ο καθένας βρίσκεται σε μια εσωτερική πάλη, αν θα μείνει στο φως ή στο αιώνιο σκοτάδι και στην πραγματικότητα, παρά τ’ αντικρουόμενα συμφέροντα, κανείς δε μπορεί να μισήσει τον άλλον.(Γ. Παπαδημακοπούλου -αναρτηση)///και.....................  κατι   ακομα.............................................



Το πασίγνωστο μιούζικαλ "Το φάντασμα της όπερας" αποτελεί τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία (θεατρική ή κινηματογραφική) όλων των εποχών, με εισπράξεις που ξεπερνούν τα 3,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Η επίσημη πρώτη του ρομαντικού μιούζικαλ έγινε στις 9 Οκτωβρίου 1986 στο Χερ Μάτζεστις Θίατερ του Λονδίνου ενώ, δύο χρόνια μετά ακολούθησε η πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ. Από τότε το μιούζικαλ έχει παρουσιαστεί σε περισσότερες από 117 πόλεις σε 17 χώρες του κόσμου ενώ οι θεατές εκτιμώνται σε 75 εκατομμύρια!

O Andrew Lloyd Weber είναι ο άνθρωπος που έδωσε νέα πνοή στο μιούζικαλ και το έφερε στα μέτρα της σύγχρονης μουσικής, κρατώντας παράλληλα τις παραδοσιακές του αξίες αλλά δίνοντάς του μια πιο ευέλικτη, περισσότερο κινηματογραφική και λιγότερο θεατρική δομή. Το έργο του χαρακτηρίζεται από μερικά πραγματικά αριστουργήματα όπως τα "Cats", "Evita", "Jesus Christ Superstar", "The Phantom of The Opera" κ.ά. Στο φάντασμα της Οπερας  ακούγονται το "Phantom of The Opera", το "Music of The Night", το "Think of Me", το "All I Ask of You"

Ο μύθος του «Φαντάσματος», που γεννήθηκε πριν εκατό χρόνια στο μυαλό ενός αμφιβόλου ποιότητος λογοτέχνη, κατάφερε να παραμείνει ολοζώντανο μέχρι σήμερα. Η θεατρική μεταφορά του Andrew Lloyd Weber, μετέτρεψε το κτήνος του Leroux σε αδικημένο ποιητή και σε καταραμένο εραστή
«Το φάντασμα της Όπερας υπήρξε πραγματικά. Δεν ήταν, όπως πιστεύαμε για μεγάλο χρονικό διάστημα, ένα επινόημα των ηθοποιών, μία δεισιδαιμονία των διευθυντών, το γελοίο δημιούργημα του ταραγμένου μυαλού των νεαρών κοριτσιών του μπαλέτου, των μητέρων τους, των ταξιθετριών, των υπαλλήλων του βεστιαρίου και της θυρωρο» Με αυτά τα λόγια, ο Γάλλος δημοσιογράφος Gaston Leroux ξεκινάει το 1910 την καταγραφή της «πραγματικής ιστορίας» του Έρικ, ή αλλιώς του Φαντάσματος της Όπερας. Το ομώνυμο βιβλίο του μπορεί ποτέ να μην θεωρήθηκε κάτι παραπάνω από μέτριο και -δυστυχώς- η συγγραφική του αδυναμία δεν έπεισε και πολλούς για το αληθοφανές της ιστορίας, παρόλα αυτά ο Leroux είχε πετύχει κάτι καλύτερο από ό,τι ήλπιζε. Όχι μόνο είχε καταγράψει μία από τις ρομαντικότερες ιστορίες τρόμου, δίνοντας πνοή σε ένα από τα σπουδαιότερα, σκοτεινότερα και συνθετότερα τέρατα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, αλλά είχε επινοήσει έναν χαρακτήρα τόσο ζωντανό και παλλόμενο που αργά ή γρήγορα θα έσπαγε τις αλυσίδες του χαρτιού και θα έπαιρνε σάρκα και οστά. Και σε αυτό βοήθησε ο κινηματογράφος και φυσικά  το ομώνυμο μιούζικαλ του Andrew Lloyd Weber που απο το 1986  έγινε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες όλων των εποχών, αφού εξακολουθεί να παίζεται στο θέατρο μέχρι σήμερα χωρίς διακοπή.(όποιος έχει δει την παράσταση στο Λονδίνο είναι πραγματικά τυχερός) Στην επιτυχία αυτή έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι στίχοι των τραγουδιών που έγραψαν ο Τσαρλς Χαρτ και ο Ρίτσαρντ Στίλγκοου, αλλά κυρίως η αθάνατη μουσική του Άντριου Λόιντ Γουέμπερ.

Μία σύντομη αναφορά της υπόθεσης

 Στις αρχές του εικοστού αιώνα, η Όπερα του Παρισιού αποτελεί τον ναό των τεχνών και της υψηλής κοινωνίας. Ο κόσμος συρρέει στο μεγαλοπρεπές κτίριο, κατακλύζει τις πολυτελείς σκάλες και συνωστίζεται γύρω από την περίλαμπρη αίθουσα, για να απολαύσει τις αιθέριες μελωδίες, τις ωδές στον ανθρώπινο έρωτα και τα θεία πάθη. Κάτω από την φανταχτερή πλατεία του θεάτρου, όμως, και μακριά από το εκτυφλωτικό φως του λαμπερού πολυελαίου εκτείνεται μία σκοτεινή άβυσσος. Καταπακτές, αποθήκες, κελάρια, ξεχασμένες αίθουσες βασανιστηρίων, λίμνες ολόκληρες και δαιδαλώδεις κατακόμβες, φυλάνε καλά την φρίκη του λησμονημένου παρελθόντος.. αλλά και κάτι ακόμα.Ένας ιδιοφυής, αλλά παραμορφωμένος, μουσικός ζει στις κατακόμβες αυτές κάτω από την Οπερα του Παρισιού, σκορπώντας τον τρόμο στους επισκέπτες. Όμως, η μοίρα του είναι να ερωτευθεί παράφορα την πανέμορφη σοπράνο Κριστίν. Το 'Φάντασμα' αποφασίζει να αφιερώσει τη ζωή του στη μεταμόρφωσή της νεαρής σε κορυφαίο αστέρι της Όπερας. Θα καλλιεργήσει το ταλέντο της, ασκώντας επάνω της μια απόλυτη και παράξενη επιρροή... Εκείνη η Κριστίν αναζητά απεγνωσμένα ένα σημάδι της αγάπης του πατέρα της. Όταν, λοιπόν, ακούει τη φωνή του Φαντάσματος, θέλει τόσο πολύ να πιστέψει ότι είναι «Ο Άγγελος της Μουσικής» που ο πατέρας της υποσχέθηκε ότι θα της έστελνε! Ανακαλύπτει ότι είναι αδελφές ψυχές καθώς κι αυτός είναι μοναχικός και πληγωμένος.. . Η σχέση τους ξεκινά σαν μία σχέση μεγάλης στοργής και θαυμασμού, καθώς εμπνέουν ο ένας τον άλλο καλλιτεχνικά! Όταν όμως η νεαρή Κριστίν ωριμάζει, το Φάντασμα αρχίζει να έχει άλλες βλέψεις για αυτήν και αρχίζει  η προετοιμασία της απόριψης......

2 σχόλια:

  1. .."Αυτή η φωνή που με καλεί, και λέει το όνομά μου, ονειρεύομαι ξανά, γιατί τώρα το βρίσκω, το Φάντασμα της Όπερας είναι εδώ, μέσα στο μυαλό μου..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή