το δακρυ του Απολλωνα!

http://www.arkadian.gr/syllogi%20to%20dakry%20tou%20apollona.html

Νικόλαος Παναγοδημητρόπουλος

‎... Ουράνιο Σπέρμα σε Γήινη Μήτρα...
Η ενσάρκωση για τον Έρωτα...
Η απόγνωση της Απουσίας...
Η Θέωση της Αυτάρκειας...

...Για ποιο λόγο άραγε ένα θεός θα επέλεγε να ενσαρκωθεί στον Κόσμο της Ύλης;
Μα... για τον Έρωτα...
Και ένας θεός ΞΕΡΕΙ πώς να αγαπάει, θυσιάζοντας ακόμα και την ίδια του τη θεϊκή Φύση για ένα Της άγγιγμα...
Και η εκπλήρωση ενός Μεγάλου Έρωτα είναι ένας Υιός... ο μονογενής γιος που σαρκώνεται από έναν άνδρα και μια γυναίκα για να αλλάξει τον κόσμο και να τον κάνει Καλύτερο και Αγαθότερο...
Υιό τον οποίο η θνητή αποφασίζει να κρατήσει για τον εαυτό της, γιατί δεν έχει μάθει, ακόμη, το σημαντικότερο στον Έρωτα...

Τη συνύπαρξη και τον αλληλοσεβασμό μέσα από τον συμβιβασμό και την ταπείνωση του Εγώ μπροστά στο Εμείς...

Και ο Άνθρωπος πρέπει να βρει τη Δύναμη για να αντέξει τον πόνο της ψυχής που του προκαλεί ο βίαιος αποχωρισμός από τη συνδημιουργό και το Δημιούργημα του Έρωτα...
Δύναμη που μόλις την αποκτήσει, γεφυρώνει τους δύο Κόσμους...
το θνητό και τον Επουράνιο... πατρίδα στην οποία επιστρέφει...
... με ένα Δάκρυ ...
...για την Απώλεια του Μικρού Πρίγκηπα...

Καλή Επιστροφή...