a-sylia-agaph-tou: τα ματια της λυπης-Μ.Παπαλεοντιου

ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ!

Θα 'μαι πάντα εγώ μες το όπλο σου σφαίρα,να χτυπάς το νερό, να χτυπάς τον αέρα,να θυμάσαι ξανά όσα είχαμε κάνει τις φωτιές στα ντεπώ, τη φωτιά στο λιμάνι,...Κόκκινα σύννεφα στον ουρανό κι εσύ γελάς......Κόκκινα σύννεφα στον ουρανό κι εσύ γελάς...Κόκκινα σύννεφα στον ουρανό κι εσύ γελάς

στους ηρωες μας..

«Οι Βασιλιάδες έρχονται εδώ χωρίς τις κορώνες και τα σκήπτρα τους, κι ήρωες χωρίς τα όπλα τους. Όσοι όμως απ’ αυτούς υπήρξαν μεγάλα πνεύματα, που το μεγαλείο τους πήγασε από μέσα τους και δε τους αποδόθηκε από εξωτερικούς παράγοντες αυτοί παίρνουν μαζί τους τη μεγαλοσύνη τους».(press fhoto)

για το ψωμι το δικιο την αληθειαισως και να μη φτανει μια ζωη.Μα τη ζωη μου την ενοιωσα ζωη μες στον αγωνα,αδελφια.Και για να μαθω να μιλω,οταν ο τρομος τα στοματα βουβαινει,να μαθω να ανορθωνομαι,οταν θεριευει ο θανατος,για να μπορω τα ιδια τα λαθη μας να αντεχω,πόσες αδυναμίες επρεπε,να κατανικησω..με πόσες πρεπει καθε στιγμη να αντιπαλευω.Ομως μοναχα τουτη την αδυναμία,συγχωρηστε μου,οταν κοπαζει ο θόρυβος και μενω μοναχ(η) μ ενα μου αγαπημενο προσωπο,για την αγαπη του,που ολοκληρ(η) διψαω δεν μπορω ν αγωνιστω.Αν την επιδιωξω την χανω,αν την διεκδικησω την σκοτώνω.Αδέλφια μου συγχωρειστε με,μα η Αγάπη που πιο βαθεια γυρευω,πρεπει να μου δοθει μοναχη...Τ.Πατρικιος (press fhoto)