μονο οι ενοχοι δεν απαντανε..μονο οι ψευτες σιωπουν.Μοναχα οι καλπικοι επιτιθενται και μονον οι αμυνομενοι επιτιθενται. Οι δε θρασεις και αχαριστοι περιγελουν και χλευαζουν.Οι κενοι δαγκωνουν και οι υπουλοι χτυπουν πισωπλατα.οι ανεπαρκεις δικαιολογουνται και οι φτηνοι παραπεμπουν σε αιολες υποσχεσεις .οι ρητορες επιλεγουν λογια πτεροεντα και οι αδιαφοροι σκοτωνουν μ ευκολια.οι αμνημονες ξεχνουν και οι αρπαγες μ ευκολια απλωνουν το χερι σε λεηλασιες ψυχων και σωματων..Απαντες ομως αρεσκονται και επιθυμουν να εχουν υπηκοους για να προσπερνουν την αληθεια που κρωζει μεσα τους και τους κατατρωγει.Γιατι ολοι γνωριζουν καλα ποιοι πραγματικα ειναι..(α-συλια)



..σκαρι που χτυπηθηκε απανωτα στα βραχια στο τελος σπαει κ ανεπισκευαστο μενει. Ασυμφορη η επισκευη του κ επικινδυνη για ταξιδια σε ανοιχτες θαλασσες...Στο καρναγιο αφαιρουνται τα μηχανηματα πλοηγησης , σαν γυναικα που την γδυνει ο εραστης της για τελευταια φορα ,σαν νυφη που το λευκο της ρουχο βγαζει και το καιει στον βωμο του ζυγου του γαμου.Απομενουν οι μνημες απ τα ταξιδια στα τρικιμιωδη πελαγη .Στην ακτη του πυρος επιζητει να ..στεγνωσει.. ριχνοντας αγκυρα σε βραχο .Ηρθε ο καιρος να γευτει νερο χωρις αλατι.(α-συλια)

στην αυταπατη ζωντας αιωνες τωρα ,αρκεστηκα... !στα καθρεφτακια και τα χαιμαλιά .!!''Δωρακια'' υπουλων κατακτητων και ψευδεπιγραφοι πόθοι...!!!Χαμογελωντας στο αγέλαστο..,θωπευοντας το δηθεν ,ερωτοτροπωντας στο τιποτα. Αναμεσα σε κηπουρους και... δεν συναντησα ρόδα..!Διπλα σε γενναιους , κι ουτε μια μαχη δεν εζησα..Πλαι σε ανυποχωρητους και δεν χωρεσα στην τσιγγουνικη αγκαλια τους.Σε συνταγες... μαγειρικης ,ονειρωξεις ,αγραφους νομους , γραπτους κανονες και σκιωδεις κυβερνησεις ανικανων ,καταδεχτηκα να αναπνεω... και ωσαν Μαγδαληνη, γονατιζοντας ..επλυνα πόδες ..Αναβλυσε μυρο... η κρυπτη μου για να δωσω ζωη ..αντιτιμο και πληρωμη ,στην μιας στιγμης ανασα που προσφερθηκε ..στην ιθαγενη..Λαδι εξαγνισμου και σαπων καθαρσης ... Ανα βαπτιζομαι στην κολυμπηθρα του Σιλωαμ -ωσαν τυφλος που ξαναβρισκει το φως του-αντικρυζω την αληθεια των επεκτατικων σχεδιων του βαρβαρου και πολεμοχαρου κατακτητη ,των εδαφων της γυναικειας μου φυσης. Ο κηπος μου θ ανθισει ξανα στο πεισμα του Ναπολεοντα , την ιδια στιγμη που εκεινος θα ζει το Βατερλω του.Βουτια και ανασα απομακρυνομαι της ακτης που με λαβωσε μα δεν καταφερε να με σκοτωσει. Αφηνω πισω την καταχνια και το μαυρο χρωμα και με χρωμα αιματος υπογραφω με τον τελευταιο οργασμο μου το αντιο.(α-συλια).

•   

  τι ζητας απο μενα? Τι ζητας που δεν εδωσα? τι ζητας που δεν εχω? σαν τι σου ζητησα που δεν μπορεις να δωσεις? σαν τι σου ζητησα που δεν το εχεις? στεκω σε πορτες ανοιχτες κοιτωντας το σταυροδρομι στο καταχειμωνο. Φορω στην νυχτα γυαλια ηλιου και φλογιζομαι στη θυμηση του καλοκαιριου που ανεπιστρεπτι αποχωρησε.. Ανυποδητη πατω στο χωμα που περπατησες και τα ιχνη σου εσβησαν οι βροχες του φθι...νοπωρου.. Περιγελας την εικονα μου που επι ματαιω περιμενει την ανοιξη .Ανυπογραφο το τελος και ενυπογραφη η αρχη μιας ιστοριας που εμεινε στα μισα της διαδρομης.. χωρις αιτιο και αφορμη. Αυτος ο πόντος στο μαυρο καλσον μου δεν αντικρυσε ποτέ την ματια σου .Και το στηθος μου δεν δεχτηκε την επιθεση των χειλιων σου. Νυχτωσε και η συννεφια εκρυψε το φεγγαρι και το αστερι της τυχης που μας οδηγουσε στις σφαιρες της ευτυχιας..(a-sylia)

 

.μολυβι , χαρτι να γραψω.. εστω λεπιδα σε πετρα να χαραξω....Μεταφορα του πονου απο το εσωτερο , στο πυρ που με καιει ,τον εξω κοσμο μου να καψω. Την ψυχη ν αποφορτισω που δεν αντεξε την αληθεια.Σκεπαστηκα με φυλλο συκης, αποσκοπωντας να γλυτωσω απο την αμαρτια του ολοκληρωτισμου , στον οποια ,αφελως ,αφεθηκα. Σε νερα παγωμενα βουτηξα να μουδιασω την σκεψη ,που απειθαρχη επαναστατει εντος μου. Ν αφησω τον πονο στα ορμητικα νερα του χειμαρου που με παρεσυρε και στην δινη που στροβιλιζονται ο ερωτας και η θλιψη . Αδειασε η καρδια και διψα η υλη μου ..μα δεν βρεχει σ ανυδρους τοπους ουτε στην ερημο υπαρχουν πλεον οασεις.(a-sylia)

 

''Η αγαπη δεν ειναι.... μοναχα ενα βλεμμα....ουτε μονο ενα μεινε....θελει ολο το ΑΙΜΑ!!!!! Η αγαπη μου ειναι...το πιο κοκκινο χρωμα......(Οδυσ.Ιωαννου) '' ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ ΜΑΡΙΑ.. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΑΤΩΝΕΙ ΤΟ ΜΠΛΕ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΣΥΝΑΝΤΙΕΤΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ''ΠΝΙΓΕΤΑΙ'' Η ΑΝΑΓΚΗ , ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ.. σαν ενα ταξιδι ναυτικων μιλιων η και χιλιομετρων !''στραγγαλιζεται ''στην απαθεια ,''πετρωνει'' στο πεισμα και ''χανεται'''' στα γραναζια της λογικης..! ''πεθαινει ''στην απουσια των μελιρητων λεξεων και την στην ''απωλεια'' συναισθηματων.. (a-sylia) .....ποσο γρηγορα ..περνα ο καιρος και ποσο αργα ο πόνος ..