.Η ΕΞΙΣΩΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΟΤΙΚΗ. ΑΣ ΑΦΕΘΟΥΜΕ ΓΛΥΚΑ ΣΤΟ ΤΥΧΑΙΟ...Χ.Χ.(

Ένα φεγγάρι πράσινο, μεγάλο,

που λάμπει μεσ'τη νύχτα - τίποτ' άλλο.
Μια φωνή γρικιέται μέσ'το σάλο
και που σε λίγο παύει -τίποτ'άλλο.
Πέρα μακριά, κάποιο στερνό σινιάλο
... του καραβιού που φεύγει -τίποτ΄άλλο.
Και μόνον εν παράπονο μεγάλο
στα βάθη του μυαλού μου. -Τίποτ'άλλο.
Ναπολέων Λαπαθιώτης

Μάρτυρες για τα λάθη σου δεν είχες.
Μόνος μάρτυρας ο ίδιος εσύ.
Τα τακτοποίησες, τα μονόγραψες, τα σφράγισες
σε λευκούς πάντοτε φακέλους
σα να ετοίμαζες τη δίκαιη διαθήκη σου.
... Ύστερα τα τοποθέτησες προσέχτηκε στα ράφια.
Τώρα, γαλήνιος, (ίσως και κάπως φοβισμένος)
ούτε βιάζεσαι ούτε καθυστερείς,
γνωρίζοντας ότι, μετά το θάνατό σου,
θ᾿ ανακαλύψουμε πόσον ωραίος ήσουν,
πόσο πολύ πιο ωραίος πέρα απ΄ τις αρετές σου.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ - "Μετά"
"Αργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα"

Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο. Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου...
ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ.... ΡΙΤΣΟΣ

Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις.
Πόσοι δεν έφαγαν τα νιάτα τους –
μοιραίες βουτιές, θανατερές καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα,
ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
... Αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια
Μόνο και μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Αλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα
Γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει.
Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
χίλιοι τη χαίρονται – ένας την πληρώνει.

_______________________________________________________________________________

Compassion is not a relatonship between the healer and the wounded. It's a relashionship between eguals. Only when we know our own darkness well can we be present with the darkness of others. Compassion becomes real when we recognize our own humanity. (Pema Chodron, on practicing compassion)

Ὅλοι ὅσοι λατρεύουν τὴν Ἐλευθερία... ὅσοι προχωροῦν μὲ πέταγμα ὅταν ξέρουν πὼς ἔχουν δίκιο... Ὅσοι χαίρονται νὰ κάνουν κάτι καλὰ (ἀκόμη κι ἂν εἶναι μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό τους)... Ὅσοι ξέρουν πὼς ὑπάρχουν κι ἄλλα πράγματα στὸν κόσμο ἐκτὸς ἀπ᾿ αὐτὰ ποὺ φαίνονται: Ὅλοι αὐτοὶ θὰ πετοῦν πάντα μαζὶ μὲ τὸν γλάρο Ἰωνάθαν. Ἄλλοι πάλι, θὰ ξεφύγουν γιὰ λίγο σὲ μιὰ ὑπέροχη περιπέτεια, γεμάτη ὕψος κι ἐλευθερία. Εἴτε ἔτσι, εἴτε ἀλλοιῶς, εἶναι μιὰ σπάνια ἐμπειρία......

 Οἱ γλάροι, ὅπως ξέρετε, δὲν χάνουν ποτὲ τὴ σταθερότητα, δὲν χάνουν ποτὲ τὸν ἔλεγχό τους. Νὰ χάσουν τὸν ἔλεγχο τῆς πτήσης τους εἶναι γι᾿ αὐτοὺς ντροπή, εἶναι ἐξευτελισμός.........

Ὅταν μάθουν, σκέφτηκε, τὴν Κατάκτηση θὰ ξετρελαθοῦν ἀπὸ χαρά. Πόσο πιὸ πλούσια γίνεται τώρα ἡ ζωή μας! Ἀντὶ γιὰ τὸ μονότονο κοπιαστικὸ πήγαινε κι᾿ ἔλα στὶς ψαρόβαρκες, ὑπάρχει ἕνα νόημα στὴ ζωή! Μποροῦμε νὰ ξεπεράσουμε τὴν ἄγνοια, μποροῦμε ν᾿ ἀναγνωρίζουμε τὸν ἑαυτό μας σὰν ὄντα ξεχωριστά, ἔξυπνα καὶ ἐπιδέξια.Μποροῦμε νὰ εἴμαστε λεύτεροι! Μποροῦμε νὰ μάθουμε νὰ πετοῦμε!........

Έλα... κάποια νοσταλγία μυστική λυγίζει την ψυχή μου
κι’ ένας πόθος λευκός φωλιάζει στα μεγάλα μάρμαρα και με σέρνει.
Έλα μαζί μου. Θα ξαπλωθούμε κάτω από τη μαρμαρωμένη αρμονία,
θα σμίξομε τα χέρια μας και θάναι κάτω μπροστά μας η πόλη
η αμαρτωλή και περ’ απάνω στα νερά θα βλέπομε πως μαδιούνται
οι μενεξέδες στο ηλιόγερμα.Ν.Κ.