Δεν είναι τα μάτια παράθυρα

ούτε καθρέφτες της ψυχής.

Είναι άγρια σκυλιά που αλυχτούν.
...
Η αγάπη δεν είναι ροζ ζάχαρη

ούτε ο έρωτας αρρώστεια

που βήχει διακριτικά

κι αφήνει αιμάτινες κηλίδες

στο δαντελένιο μαντήλι της Κυρίας

που ύφαινε Καμέλιες.

Δεν έψαχνε η Έμμα Μποβαρύ

άντρες για να αγαπήσει,

κυνηγούσε μόνο την χαμένη της ψυχή.

Κι όταν τελειώνει μια ιστορία

οι άνθρωποι θάβουν τα κομμάτια τους στον κήπο

και κάθονται στα αραχνιασμένα τους τραπέζια

ενώ η Μις Χάβισαμ τους υποδέχεται

φορώντας το μουχλιασμένο νυφικό

ενός γάμου που δεν μπόρεσε ποτέ.

Χλόη Κουτσουμπέλη .