στο ατελειωτα πρωινα που περιμενω τον ηλιο να καψει τα φαντασματα του παρελθοντος και να επουλωσει πληγες μακιγιαρω την θλιψη και την οργη. Αρνουμαι να ζησω φτηνα σε παζαρια συναλλαγης.Σεισμικες δονησεις παντου και παλιρροιακα κυματα χτυπανε το μικρο σκαρι μου. Σε ποσα και ποσα βραχια δεν με πεταξαν..κι ακομα ταξιδευω μονη και λευτερη σ ωκεανους καταγαλανους αναζητωντας την Ιθακη. Δεν ησουν εσυ αυτο που γυρευα δεν θασαι εσυ αυτο που γυρευω..απλα δεν υπαρχεις,,την φλογα που καιει δεν μπορεις να την σβησεις γιατι εισαι παγος και πετρα,φυγε πριν να ειναι αργα και τα ερειπια σκεπασουν τις μνημες ..πριν το σκοταδι θαψει την οραση μας και πριν το νερο με σκεπασει ωσπου να κορεσει την διψα μου και με πνιξει.Η γυρισε ....νικητης και τροπαιοφορος...αν μπορεις ...Περιμενω την προσκληση -προκληση οχυρωμενη και αρματωμενη στη γωνια..εκει που χαραχτηκε ανεξιτηλα το πρωτο φιλι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου