Χαθηκαν την στιγμη που πηρες χωρις ντροπη χωρις να δωσεις,,την ωρα που της προδοσιας -σαν αλλος Ιουδας -μου εδωσες το τελευταιο σου φιλι.. Ξεστρατισε κι εχασε το δρομο η εμπιστοσυνη οταν σε ειδα να με σταυρωνεις,οταν τριαντα αργυρια ηταν αρκετα για να ξεπλυνεις την ανυπαρκτη συνειδηση σου,,οταν τολμησες ν αμφισβητησεις την αληθεια των ματιων μου την ωρα που τα χειλη μου σου ελεγαν Σ αγαπω.. οΤΑΝ φθηνα με ξεπουλας χαριζοντας δωρα σε ανυπαρκτους, οταν δεν πιστεψες και δεν θελησες καν να ερευνησεις. Οταν ποδοπατησες την ψυχη μου και θελησες εκει να φτιαξεις μια λεωφορο για να μεταφερεις με ανεση τα σκουπιδια που ηθελες να πεταξεις και χωματερη και δεξαμενη των αποβλητων σου,πιστεψες οτι ειναι η δικη μου καρδια. Οταν χωρις οικτο με ακυρωσες και κατεβηκες στην πρωτη σταση τρεχοντας φοβισμενος μη και χρειαστει να ταξιδεψουμε μαζι... οταν αρνηθηκες συνεπιβατες να ειμαστε στο ταξιδι της μικρης ζωης μας.Οταν εγωιστικα ηθελες μονο εσυ να βλεπεις και σ εμενα απαγορευες να κοιταξω μεσα σου. Οταν αξια εδινες σε φτηνα σκευασματα αρνουμενος το νεκταρ που απλοχερα σε κερασα..Οταν αρνηθηκες να μου δωσεις οτι λαχταρουσε τοσο η ψυχη μου..Την αγαπη σου σαν ''ευχαριστω'' για την αγαπη που σου εδωσα χωρις καν να την ζητησεις.Οταν δεν πονεσες τον πονο και την αγωνια μου και ξεσκισες τις γραφες μου. Οταν καταμουτρα προσβαλες την αθωοτητα μου και πετροβολησες τις αληθειες μου. Ο αναμαρτητος που εριξε πρωτος την πετρα ,ο δικαστης που εκρινε χωρις απολογια και ο αλανθαστος που δεν εμαθε να μετανοει.. και να αναγνωριζει τα λαθη του. Ο Θρησκευομενος που εγκληματει και μετα αναβει κερι στον αγιο και νιπτει τας χειρας του. Ο μονιμα δημοσιος κατηγορος που κρυβει καλα τις πομπες του...ανακηρυσσοντας εαυτον μονιμως ''θυμα''..χαθηκε σ εκεινο το κοκκινο κρασι που δεν ηπιαμε ποτε..
διαμαντια και μπλουζ...
♥ οταν ολοι τρεχουν κατω απ τις ομπρελες,εγω θα στεκομαι κατω απ την βροχη..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου