"Πως δεθηκαν ετσι τα κορμια.
Μαρτυρησαν ουρλιαζοντας το ποθο.
Εξατμιστηκαν τα σ'αγαπω στη δινη.
Αποκαμε το μισος στη προσπαθεια.
Πως δυο ψυχες περπατουν στα συννεφα.
Στη βροχη της ηδονης πλαι.
Να σαπισουν με τον καιρο.
Να φωναζουν την αγαπη.
Πως οι ωρες βαρυναν κι εγιναν χρονια.
Τα χρονια κι αυτα, βουβα σερνουν το βημα
στα σκαλοπατια της παλιας μας νιοτης.
Πως δυο ζωες διαβηκαν το καινουριο.
Χερι - χερι πορευομενες στο κενο.
Με αορατο δεσμο δεμενες αρτια.
Πολλοι εμισησαν το κοκκινο
- εντονη αποχρωση.
Αλλοι σιχαθηκαν τον ιδρωτα
- νερο των διαβρωμενων σωματων μας.
Κανεις ομως δεν καταφερε
- ιδιος Μεγας αλεξανδρος,
να κοψει με το σπαθι του φθονου
τουτο, το γορδιο δεσμο.
Τον ερωτα μας. !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Αμυ Ρ.Μπουκουβαλα
Μαρτυρησαν ουρλιαζοντας το ποθο.
Εξατμιστηκαν τα σ'αγαπω στη δινη.
Αποκαμε το μισος στη προσπαθεια.
Πως δυο ψυχες περπατουν στα συννεφα.
Στη βροχη της ηδονης πλαι.
Να σαπισουν με τον καιρο.
Να φωναζουν την αγαπη.
Πως οι ωρες βαρυναν κι εγιναν χρονια.
Τα χρονια κι αυτα, βουβα σερνουν το βημα
στα σκαλοπατια της παλιας μας νιοτης.
Πως δυο ζωες διαβηκαν το καινουριο.
Χερι - χερι πορευομενες στο κενο.
Με αορατο δεσμο δεμενες αρτια.
Πολλοι εμισησαν το κοκκινο
- εντονη αποχρωση.
Αλλοι σιχαθηκαν τον ιδρωτα
- νερο των διαβρωμενων σωματων μας.
Κανεις ομως δεν καταφερε
- ιδιος Μεγας αλεξανδρος,
να κοψει με το σπαθι του φθονου
τουτο, το γορδιο δεσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου