Θα ‘ναι φορές που θα ‘ρχομαι στον ύπνο σου
σαν επισκέπτης μακρινός που δεν τον καρτερείς…
Την πόρτα μας γι’ αυτό μη μανταλώνεις
κι έξω στο δρόμο μη μ’ αφήνεις – να χαρείς.
Θα μπαίνω αθόρυβα, θα κάθομαι αντικρύ σου,
στο σκότος θα καρφώνω τα μάτια στη μορφή σου
κι όταν το βλέμμα μου κοιτώντας σε χορτάσει
φιλώντας σε θα φεύγω το φως μη με προφτάσειΝικολα Βαπτσαροφ-μετ. ριτα μπουμη -παπα..
σαν επισκέπτης μακρινός που δεν τον καρτερείς…
Την πόρτα μας γι’ αυτό μη μανταλώνεις
κι έξω στο δρόμο μη μ’ αφήνεις – να χαρείς.
στο σκότος θα καρφώνω τα μάτια στη μορφή σου
κι όταν το βλέμμα μου κοιτώντας σε χορτάσει
φιλώντας σε θα φεύγω το φως μη με προφτάσειΝικολα Βαπτσαροφ-μετ. ριτα μπουμη -παπα..
“Love never dies, right? Only the body does…”
ΑπάντησηΔιαγραφήYou said to me once.
Indeed, love never dies,
And can withstand the vicissitudes of life
As well as the hardships of death
Love never dies, unless…
Unless you decide to make her die.