ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

 Μ. Κομπίδου 

Έριξα μια χούφτα χώμα
σε ότι με πόνεσε
σ’ ότι ποναει ακόμα …
Κι αν δεν αρκεί μόνο αυτή
πολλές θα ρίξω ακόμα …
Κηδείας  μαύρα φορώ
θάβω όλα τα λάθη
και στο κιβούρι πάνω πετώ
και το παλτό της λήθης …
Ένα καφέ παρηγοριάς
προσφέρω στην ψυχή μου
συνθλίβω  με τα δόντια μου
παξιμαδακια άγλυκα
κάθε στιγμή της θλίψης …
Δεν θα γυρίσω πια να δω
Τα άνθη της πικρίας
ας μαραθούν και ας χαθούν
στο χώμα της μέλλουσας ζωής μου !!!!