αφελης και απροσαρμοστη υπηρξα παντα..σε μια θαλασσα αθωοτητας επνιγα τις μικροτητες ,και βουτουσα σε βαθη σιωπων εκει που ανθρωπου ματι δεν εφτανε..με μια ανασα επιχειρουσα καταδυση με μια ανασα ναυαγια προσπαθουσα να βρω ..κι οταν εφτανα κοντα διαπλατα ματια ανοιγα να νοιωσω..τις τελευταιες στιγμες των ναυαγων , τις ιστοριες τους τις κρυφες και τις ανομολογητες.. μεχρι που αλλο δεν αντεχα πια ,,με δυναμη ανεβαινα κι ολο ανεβαινα να παρω ανασα..ολομοναχη στο απεραντο μπλε του ουρανου που καθρεφτιζε η θαλασσα ,,,η δικη μου..χωρις σωσιβιο στο πρωτο κυμα που με ραπιζε στο προσωπο κοβωντας την ανασα μου στα δυο,,στην αγωνια της επιβιωσης πασχιζα να κολυμπησω μεχρι την στερια..ναυαγος απο επιλογη και βουτηχτης απο αναγκη.οποιος εχει κατεβει στα βαθη της δεν μπορει να μην ακουσε τους ψιθυρους της καρδιας του..δεν μπορει να μην συνομιλησε με τα αλαλα ψαρια αποκλειεται να μην θαυμασε τον υγρο της κοσμο..μοναχικο ανεξερευνητο σκοτεινο και φωτεινο μαζι ,ηρεμο και ανταριασμενο..με μυστικα και ψεματα γεματη μ αληθειες και λαθη ,προστατευμενη και απροστατευτη μαζι,...θαλασσα μου ευχη και καταρα μου ,ποσο μου μοιαζεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου