singing soul-"I have crossed oceans of time to find you"και η ψυχη μου τραγουδά τ ονομα σου...
διαμαντια και μπλουζ...
Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011
Πάνω από τις πατημασιές που αφήνουν οι οπλές των αλόγων
καθώς οι άνθρωποι έφιπποι καλπάζουν
ακολουθώντας τα τύμπανα της παραφροσύνης
θα σκορπίζω τις στιγμές μας αγάπη μου σβήνοντας έτσι
-αν και με πόνο- τα ίχνη από το μάταιο τούτο σπαραγμό.
Για τους μακρινούς απόγονούς μας,
όταν από ανάγκη κάποτε θα θελήσουν να μας πάρουν το κατόπι….
μη και ματώσουν σε τούτους τους θρυμματισμένους καιρούς που αγαπηθήκαμε…. B.Π.
ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΝΕΚΡΟΣ: ΤΟ "ΠΝΕΥΜΑ" ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ – ΖΙΑΝΓΚ ΡΟΝΓΚ
ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΝΕΚΡΟΣ: ΤΟ "ΠΝΕΥΜΑ" ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ – ΖΙΑΝΓΚ ΡΟΝΓΚ: "Βλέποντας ότι δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από τους διώκτες τους, οι λύκοι θα χώριζαν. Ετσι, ένας τουλάχιστον θα γλίτωνε. Οταν η απόσταση μειώ..."
" Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος .Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος...... Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός.Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα ,αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου ... " Μπέρτολ Μπρεχτ
πυκνο σκοτος..
(η φωτο και το κειμενο,αγνωστου...) |
απεφυγε να κοιταξει χαμηλα μη και σε δει νεκρο.
Ουρλιαξε απο οργη και πικρα μαζι και εδωσε τη θεση του στη μερα..
Εκει τουλαχιστο δεν ξεχωριζεις απο τα
υπολοιπα θερια.Και σωθηκε....(κ.σ.)
ειπε το ποιημα......
Μενεξεδί
Άλλαξέ με !
Δεν θέλω πια να είμαι
κραυγή,
θρήνος, λυγμός
και σπαραγμός.
Κάνε με γέλιο
και χαρά,
γεύση καλοκαιριού,
αγάπη.
Πλύνε με, χτένισέ με.
Κάνε με πόθο,
και φιλί,
βλέμμα που λάμπει.
Κάνε με κύμα,
μουσική,
ήχο και φως,
σταλιά νερού.
Κι αν δεν μπορείς,
στη σιωπή σου
βύθισέ με,
σβήσε με,
λύτρωσέ με.
Βαγγέλης Φίλος
Eva Cassidy - Songbird (lyrics)
στην ανοιξη μου...στον ηλιο και το φεγγαρι μου.. στις 4 εποχες που ζω σ αεναο κυκλο μαζι σου..
Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011
Pix Lax - Ti Zitas
ΑΜΑ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙς ΤΙ ΖΗΤΑς ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙς ΝΑ ΒΡΕΙς???? ΣΤΟ ΑΔΕΙΟ ΣΟΥ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΝΙΧΡΗ ΣΟΥ ΚΑΡΔΙΑ ΜΕΙΝΕ ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ..Ο ΤΣΑΜΠΑς ΠΕΘΑΝΕ..ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΩΛΟΥΝΤΑ ΕΠΙ ΠΙΣΤΩΣΕΙ...
Δ.Σαββόπουλος - Δημοσθένους Λεξις
Κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει
οι δρόμοι θα 'ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι
αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή
Κι ο ήλιος θ' αποκοιμηθεί μες στα ερείπια της Ολύνθου
θα μοιάζουν πράγματα του μύθου κι οι φίλοι μου και οι εχθροί
μαρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορες κι οι λωποδύτες
ζητιάνοι εταίρες και προφήτες μαρμαρωμένοι θα σταθούν
Μπροστά στην πύλη θα σταθώ με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό
χωρίς βουλή χωρίς Θεό σαν βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα
θα πω τη λέξη και το γράμμα μπροστά στην πύλη θα σταθώ
malaka pio malaka xarry klhnn (Μαλακά πιο μαλακά - Χάρρυ Κληνν)
πολλη συννεφια....... Να κανουμε θυσιες και να ψαλουμε ωδη στον ηλιο...μπας και βγει και μας σωσει απο τους νταβατζηδες της ζωης μας και τα αντρακια που μας κυβερνανε και ζητανε και τα ρεστα! μα λιγοι τιμανε σημερα τα παντελονια που φορανε.
Active Member - Kalinixta malaka
αφιερωμενο εξαιρετικα στους τενεκεδες του ξεγανωτους που μας περιβαλουν ...ευτυχως εμεις γλυτωσαμε νωρις.. στο ιδιο εργο θεατες ..κοιτας την οθονη και ξερνας διαβαζεις και γελας ... σας πηραμε χαμπαρι και σ εσας και τους ομοιους σας...
λαχταρω..Σαρα Κειν!!!!!!!!!
Εγω θελω να κοιμαμαι πλάι σου και να σου κανω τα ψωνια σου και να σου κουβαλαω τις σακουλες σου και να σου λεω ποσο πολυ μ’αρεσει να ‘μαι μαζι σου αλλα παντα μ’αναγκαζουν να κανω βλακειες.
Και θελω να παιζουμε κρυφτο, και να σου δινω τα ρουχα μου, και να σου λεω ποσο μ’αρεσουν τα παπουτσια σου, και να καθομαι στις σκαλες ωσπου να κανεις μπανιo, και να σου τριβω τον σβερκο σου, και να σου φιλαω τα ποδια σου, και να σου κραταω το χερι σου, και να βγαινουμε μαζι για φαγητο και να μη με νοιαζει που θα μου τρως το δικο μου, και να βρισκομαστε στο Ρουντυ’ς και να λεμε πως τα περασαμε σημερα, και να σου δακτυλογραφω την αλληλογραφια σου, και να σου κουβαλαω τα ντοσιε σου, και να γελαω με την παρανοια σου, και να σου δινω κασετες που δε θα τις ακους, και να βλεπουμε καταπληκτικες ταινιες, και να βλεπουμε απαισιες ταινιες, και να μαλωνουμε για το ραδιοφωνο, και να σε βγαζω φωτογραφιες οταν κοιμασαι, και να σηκωνομαι πρωτος για να σου φερω καφε και κουλουρια και γεμιστα κρουασαν, και να πηγαινουμε στο Φλοραντ για καφε τα μεσανυχτα, και να σ’αφηνω να μου κανεις τρακα τσιγαρα, και να μην καταφερνω ποτε να βρω ενα σπιρτο, και να σου λεω τι ειδα στην τηλεοραση χτες το βραδυ, και να σε πηγαινω στον οφθαλμιατρο, και να μη γελαω με τα αστεια σου, και να σε θελω το πρωι και να σε αφηνω να κοιμηθεις λιγο ακομα, και να φιλαω το δερμα σου, και να σου λεω ποσο μα ποσο αγαπω τα μαλλια σου τα ματια σου το λαιμο σου το στηθος σου τον κωλο σου το
Και να καθομαι στις σκαλες και να καπνιζω ωσπου να γυρισει σπιτι ο διπλανος σου, και να καθομαι στις σκαλες και να καπνιζω ωσπου να γυρισεις σπιτι εσυ, και να τρελαινομαι οταν αργεις, και να ξαφνιαζομαι οταν γυριζεις νωριτερα, και να σου χαριζω ηλιοτροπια, και να πηγαινω στο παρτι σου και να χορευω ωσπου να πεσο ξερος, και να’μαι δυστυχισμενος οταν εχω αδικο, και να’μαι ευτυχισμενος οταν με συγχωρεις, και να χαζευω τις φωτογραφιες σου και να παρακαλαω νασ’ηξερα μια ζωη, και να ακουω τη φωνη σου στο αυτι μου, και να νιωθω το δερμα σου πανω στο δερμα μου, και να τρομαζω οταν θυμωνεις και το’να σου ματι κοκκινιζει και τ’αλλο σου ματι γαλαζιο και τα μαλλια σου στ’αριστερα και το προσωπο σου ανατολιτικο, και να σου λεω πως εισαι θεσπεσια, και να σ’αγκαλιαζω οταν σε πιανει αγωνια, και να σε κραταω σφιχτα οταν πονας, και να σε θελω οταν σε μυριζω, και να σε πληγωνω οταν σ’αγγιζω, και να κλαψουριζω οταν δεν ειμαι, και να κυλαει το σαλιο μου πανω στο στηθος σου, και να σε πλακωνω και να σε πνιγω τις νυχτες, και να ξεπαγιαζω οταν μου παιρνεις την κουβερτα, και να ζεσταινομαι οταν δεν μου την παιρνεις, και να λιωνω οταν χαμογελας, και να διαλυομαι οταν γελας, και να μην καταλαβαινω γιατι λες πως σε απορριπτω, και ν’αναρωτιεμαι πως σου περασε ποτε απο τον νου οτι εγω θα μπορουσα να σε απορριψω, και να αναρωτιεμαι ποια εισαι αλλα να σε δεχομαι ετσι και αλλιως, και να σου λεω για το μαγεμενο δασος τον αγγελο του δεντρου το αγορι που περασε πετωντας τον ωκεανο επειδη σε αγαπουσε, και να σου γραφω ποιηματα, και να αναρωτιεμαι γιατι δε με πιστευεις, και να σ’αγαπω τοσο βαθια που να μην μπορω να το βαλω σε λογια, και να θελω να σου παρω ενα γατακι που θα το ζηλευω γιατι θα το προσεχεις περισσοτερο απο μενα, και να μη σ’αφηνω να σηκωθεις απ’το κρεβατι οταν πρεπει να φυγεις, και να κλαιω σαν μωρο παιδι οταν φευγεις στο τελος, και να σκοτωνω τις κατσαριδες, και να σου αγοραζω δωρα που εσυ δεν τα θελεις, και παλι να τα παιρνω πισω, και να σου λεω να παντρευτουμε, κι εσυ να μου λες παλι οχι, αλλα εγω νασ’το λεω, και παντα σοβαρα το ελεγα, απο την πρωτη κιόλας φορα που σ’το ειπα, και να τριγυριζω στην πολη και να τη νιωθω αδεια χωρις εσενα, και να θελω ο,τι θελεις, και να νομιζω πως χανομια αλλα να ξερω πως πλαι σου ειμαι ασφαλης, και να σου μιλαω για ο,τι χειροτερο εχω μεσα μου, και να προσπαθω να σου δινω ο,τι καλυτερο εχω μεσα μου γιατι δε σου αξιζει ουτε σταλα λιγοτερο, και ν’απαντω στις ερωτησεις σου αν και θα προτιμουσα να μην απαντησω, και να σου λεω την αληθεια εστω κι αν κατα βαθος δεν θελω, και να προσπαθω να ειμαι ειλικρινης γιατι ξερω πως το προτιμας, και να νομιζω πως ολα τελειωσαν κι ωστοσο να περιμενω εξω αλλα δεκα λεπτα πριν με πεταξεις εξω απ’τη ζωη σου, και να ξεχναω ποιος ειμαι, και να προσπαθω να’ρθω πιο κοντα σου γιατι ειναι ωραιο να μαθαινω, να σε μαθαινω, κι αξιζει τον κοποκαι με το παραπανω, και να σου μιλαω κατι αθλια γερμανικα και κατι εβραιικα τρισαθλια, και να κανουμε ερωτα στις τρεις το πρωι και καπως, με καποιο τροπο, με καποιο τροπο, να σου εκφραζω εστω και λιγο / τον ακαθεκτο τον ακαταλυτο τον ακαταμαχητο τον ακατασβεστο τον μεταρσιωτικο τον ψυχαναληπτικο τον-ανευ-ορων τον-τα-παντα-πληρουντα τον-διχως-τελος-και-διχως-αρχη ερωτα μου για σενα.
Και θελω να παιζουμε κρυφτο, και να σου δινω τα ρουχα μου, και να σου λεω ποσο μ’αρεσουν τα παπουτσια σου, και να καθομαι στις σκαλες ωσπου να κανεις μπανιo, και να σου τριβω τον σβερκο σου, και να σου φιλαω τα ποδια σου, και να σου κραταω το χερι σου, και να βγαινουμε μαζι για φαγητο και να μη με νοιαζει που θα μου τρως το δικο μου, και να βρισκομαστε στο Ρουντυ’ς και να λεμε πως τα περασαμε σημερα, και να σου δακτυλογραφω την αλληλογραφια σου, και να σου κουβαλαω τα ντοσιε σου, και να γελαω με την παρανοια σου, και να σου δινω κασετες που δε θα τις ακους, και να βλεπουμε καταπληκτικες ταινιες, και να βλεπουμε απαισιες ταινιες, και να μαλωνουμε για το ραδιοφωνο, και να σε βγαζω φωτογραφιες οταν κοιμασαι, και να σηκωνομαι πρωτος για να σου φερω καφε και κουλουρια και γεμιστα κρουασαν, και να πηγαινουμε στο Φλοραντ για καφε τα μεσανυχτα, και να σ’αφηνω να μου κανεις τρακα τσιγαρα, και να μην καταφερνω ποτε να βρω ενα σπιρτο, και να σου λεω τι ειδα στην τηλεοραση χτες το βραδυ, και να σε πηγαινω στον οφθαλμιατρο, και να μη γελαω με τα αστεια σου, και να σε θελω το πρωι και να σε αφηνω να κοιμηθεις λιγο ακομα, και να φιλαω το δερμα σου, και να σου λεω ποσο μα ποσο αγαπω τα μαλλια σου τα ματια σου το λαιμο σου το στηθος σου τον κωλο σου το
Και να καθομαι στις σκαλες και να καπνιζω ωσπου να γυρισει σπιτι ο διπλανος σου, και να καθομαι στις σκαλες και να καπνιζω ωσπου να γυρισεις σπιτι εσυ, και να τρελαινομαι οταν αργεις, και να ξαφνιαζομαι οταν γυριζεις νωριτερα, και να σου χαριζω ηλιοτροπια, και να πηγαινω στο παρτι σου και να χορευω ωσπου να πεσο ξερος, και να’μαι δυστυχισμενος οταν εχω αδικο, και να’μαι ευτυχισμενος οταν με συγχωρεις, και να χαζευω τις φωτογραφιες σου και να παρακαλαω νασ’ηξερα μια ζωη, και να ακουω τη φωνη σου στο αυτι μου, και να νιωθω το δερμα σου πανω στο δερμα μου, και να τρομαζω οταν θυμωνεις και το’να σου ματι κοκκινιζει και τ’αλλο σου ματι γαλαζιο και τα μαλλια σου στ’αριστερα και το προσωπο σου ανατολιτικο, και να σου λεω πως εισαι θεσπεσια, και να σ’αγκαλιαζω οταν σε πιανει αγωνια, και να σε κραταω σφιχτα οταν πονας, και να σε θελω οταν σε μυριζω, και να σε πληγωνω οταν σ’αγγιζω, και να κλαψουριζω οταν δεν ειμαι, και να κυλαει το σαλιο μου πανω στο στηθος σου, και να σε πλακωνω και να σε πνιγω τις νυχτες, και να ξεπαγιαζω οταν μου παιρνεις την κουβερτα, και να ζεσταινομαι οταν δεν μου την παιρνεις, και να λιωνω οταν χαμογελας, και να διαλυομαι οταν γελας, και να μην καταλαβαινω γιατι λες πως σε απορριπτω, και ν’αναρωτιεμαι πως σου περασε ποτε απο τον νου οτι εγω θα μπορουσα να σε απορριψω, και να αναρωτιεμαι ποια εισαι αλλα να σε δεχομαι ετσι και αλλιως, και να σου λεω για το μαγεμενο δασος τον αγγελο του δεντρου το αγορι που περασε πετωντας τον ωκεανο επειδη σε αγαπουσε, και να σου γραφω ποιηματα, και να αναρωτιεμαι γιατι δε με πιστευεις, και να σ’αγαπω τοσο βαθια που να μην μπορω να το βαλω σε λογια, και να θελω να σου παρω ενα γατακι που θα το ζηλευω γιατι θα το προσεχεις περισσοτερο απο μενα, και να μη σ’αφηνω να σηκωθεις απ’το κρεβατι οταν πρεπει να φυγεις, και να κλαιω σαν μωρο παιδι οταν φευγεις στο τελος, και να σκοτωνω τις κατσαριδες, και να σου αγοραζω δωρα που εσυ δεν τα θελεις, και παλι να τα παιρνω πισω, και να σου λεω να παντρευτουμε, κι εσυ να μου λες παλι οχι, αλλα εγω νασ’το λεω, και παντα σοβαρα το ελεγα, απο την πρωτη κιόλας φορα που σ’το ειπα, και να τριγυριζω στην πολη και να τη νιωθω αδεια χωρις εσενα, και να θελω ο,τι θελεις, και να νομιζω πως χανομια αλλα να ξερω πως πλαι σου ειμαι ασφαλης, και να σου μιλαω για ο,τι χειροτερο εχω μεσα μου, και να προσπαθω να σου δινω ο,τι καλυτερο εχω μεσα μου γιατι δε σου αξιζει ουτε σταλα λιγοτερο, και ν’απαντω στις ερωτησεις σου αν και θα προτιμουσα να μην απαντησω, και να σου λεω την αληθεια εστω κι αν κατα βαθος δεν θελω, και να προσπαθω να ειμαι ειλικρινης γιατι ξερω πως το προτιμας, και να νομιζω πως ολα τελειωσαν κι ωστοσο να περιμενω εξω αλλα δεκα λεπτα πριν με πεταξεις εξω απ’τη ζωη σου, και να ξεχναω ποιος ειμαι, και να προσπαθω να’ρθω πιο κοντα σου γιατι ειναι ωραιο να μαθαινω, να σε μαθαινω, κι αξιζει τον κοποκαι με το παραπανω, και να σου μιλαω κατι αθλια γερμανικα και κατι εβραιικα τρισαθλια, και να κανουμε ερωτα στις τρεις το πρωι και καπως, με καποιο τροπο, με καποιο τροπο, να σου εκφραζω εστω και λιγο / τον ακαθεκτο τον ακαταλυτο τον ακαταμαχητο τον ακατασβεστο τον μεταρσιωτικο τον ψυχαναληπτικο τον-ανευ-ορων τον-τα-παντα-πληρουντα τον-διχως-τελος-και-διχως-αρχη ερωτα μου για σενα.
crave – sarah kane
- La Dolce Vita "Fontana di trevi"
στη Fontana , εκει θα ριξω την ευχη μου και στο κερμα μου το τελευταιο την αγκαλια σου θα ζητησω,,
Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011
καποιες μανολιες δεν μαραινονται ...ποτε...(αποσπασμα)...
''τσακισου μη σε τσακισω φωναξε και της βγηκε βραχναδα..''πως καταντησα , μουρμουρησε ,αναθεμα με τι τα θελα εγω παιδια και γαμους..εγω που περπαταγα και τριζανε τα πλακοστρωτα ,που μαυρη ναταν η ωρα που σε γνωρισα και καθησα να με γκαστρωσεις'' Μουρμουρωντας και βριζοντας αρπαξε απ το τσουλουφι τον μικρο που εν τω μεταξυ ειχε γυρισει απ την αλανα μεσα στα χωματα και μια μυξα να τρεχει απ την μυτη του.. Τον τραβολογησε μεχρι το μπανιο και τον διεταξε ''γδυσου να σε ξεβρομισω,σαν τον πατερα σου κι εσυ,,μια ζωη στην αλητεια''ακουγε μια φωνουλα μεσα της να της λεει : -ζηλευεις Ευδοκια?'' -αει στο διαβολο κι εσυ ,πεταξε ξαφνικα..Ο μικρος απορημενα την κοιταξε ,''εγω μαμα?'' -ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ ανταπαντησε σκασμος κατσε ησυχος να σε τριψω απαντησε.. Το μπανιο μυρισε ομορφα απο την μυρωδια του σαπουνιου και αυτο της αρεσε σχεδον την ηρεμησε. Ετριβε την πλατη του μικρου λες και ειχε πιασει κασιδα.. αλλα οσο περνουσαν τα λεπτα χαλαρωνε συναμα και βλεποντας την μικρη του πλατουλα και τα βρεμενα μαλλακια του,ξαφνικα της ηρθε η επιθυμια και τοκανε...Του εσκασε ενα φιλι στο μαγουλακι του. Ο γιοκας μου σκεφτηκε ..το βλασταρι μου..Κατι πηγε ν αναθαρρησει το πιτσιρικι κι αμεσως του εκοψε την φορα..Γυρνα τον προσταξε και μεινε ακινητος να σε ξεβγαλω..δεν θα κανω το πατωμα λιμνη ..το πρωι σφουγγαριζα.. αχνα το μικρο ,, ακινητο ,,, μονο οταν τελειωσαν και τον τυλιξε με την πετσετα και τον πηρε αγκαλια να τον παει στο δωματιο του,,της ειπε καθως ηταν κοντα στ αφτι της.. ''Μανουλα σ αγαπαω''...- κι εκεινη ,.... ''τζιερι μου, ψυχη της ψυχης μου '' και τον εσφιξε πανω της.. (συνεχιζεται....) κ.Σ.Σ.α.
THE WHO - See Me, Feel Me - Listening to You (1975)
Τι ήρθα; Που πάω; Τι ζητώ; Γιατί χωρίς εσένα λιγόστεψε το φως μου;
Μακρινή, μακρινή που μου φαίνεσαι αγάπη μου
Μακρινή, μακρινή που είσαι τώρα.
Μου άφησες τα σημάδια σου ανεξίτηλα
Τόσα ρούχα, τόσες γραφές στον αέρα, τόσα αποτυπώματα στην σκιά..-Β.Βασιλικός
Mediterranean Sundance Friday Night in San Francisco (full)
τι και αν δεν ειναι στο Σαν Φρανσισκο,αρκει που ειναι στην αγκαλια της φωνης σου...
Όποιος γνωρίζει πώς να ζει μπορεί να περπατά στα ξένα
άφοβος από ρινόκερο ή τίγρη
αλώβητος θα βγει από τη μάχη
πάνω του οι ρινόκεροι δε βρίσκουν μέρος το κέρατό τους να χτυπήσουν
ούτε οι τίγρεις θέση τα νύχια τους να μπήξουν
...μήτε τα όπλα σημείο να τραυματίσουν
Γιατί από πουθενά ο θάνατος μέσα του δεν εισχωρεί.
ΛΑΟ ΤΣΕ, ΤΑΟ ΤΕ ΚΙΝΓΚ
άφοβος από ρινόκερο ή τίγρη
αλώβητος θα βγει από τη μάχη
πάνω του οι ρινόκεροι δε βρίσκουν μέρος το κέρατό τους να χτυπήσουν
ούτε οι τίγρεις θέση τα νύχια τους να μπήξουν
...μήτε τα όπλα σημείο να τραυματίσουν
Γιατί από πουθενά ο θάνατος μέσα του δεν εισχωρεί.
ΛΑΟ ΤΣΕ, ΤΑΟ ΤΕ ΚΙΝΓΚ
Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011
σχεδιασμα στο μηδεν και στο τιποτα...
σκοτεινασε και ανοιξε προσεκτικα την πορτα να μη ξυπνησει τους κοιμωμενους.Το μαυρο τ ουρανου αγκαλιασε και σαν παιδι στον κορφο της μανας κρυφτηκε..και ξαφνικα προστατευμενο ενοιωσε. στον παγωμενο αερα που χτυπησε το προσωπο δεν αντισταθηκε..αντιθετα εισεπνευσε με ηδονη και γεμισε τα πνευμονια σαν ναταν η τελευταια ευκαιρια για ζωη. Οι μνημες ορμησαν να ξεσκισουν την ηρεμια της νυχτας.Σ εκεινο το ενα φιλι που ηθελημενα πηρε μεσα της την ανασα ....οπλιστηκε με δυναμη να ξεπερασει τον πονο στο πλεγμα της γνωσης... και κατι σκιρτησε χαμηλα .. Σφαλισε τα ματια να μην ξαναδει.. εκλεισε τ αυτια να μην ξανακουσει. Λογια λογια αλογα παραλογα και λογικα.. Λογια που λεγαν ''αγαπω''..λογια με ολοκληρο τ αλφαβητο σε ποθητη σειρα.. Εκλεισε βιαια το στομα να μη ξεφυγει κραυγη απογνωσης και ηχος λατρειας.Εσφιξε τα χερια σε μπουνια σαν τα μωρα που πεισματικα κρατουν ερμητικα κλειστες τις χουφτιτσες τους.Ακομα επαιρνε οξυγονο απ την μυτη.. και δεν ηθελε..Να νεκρωσει τις αισθησεις μια -μια επιζητουσε. Στη μοναξια να πνιγει θελησε.Πηρε ορκο σιωπης και τιμωριας .Να σε ακυρωσω εαυτε μου ,ηγγικεν η ωρα της πληρωμης σου. ..Εσενα που λαθεψες σε επιλογες ,που ξεπουλησες την λευτερια σου στο ονομα του ανυπαρκτου.στο λακο με τα φιδια αφεθηκες να οδηγηθεις και ξεπουλησες την δυναμη σου.Εγκαλεισαι σε απολογια και καταδικαζεσαι στην επιλογη σου. Μοναχικη πορεια στο απειρο ..απαγορευση της ανακλησης του παρελθοντος ,σε στηλη αλατος θα μετατραπεις αν πισω κοιταξεις..Γυναικα του Λωτ..τι περιμενες να δεις;Κομματια και θρυψαλα ,ερειπια ο πυργος της βαβελ..απαγορευονται οι χοροι και τα τραγουδια ,,αυστηρως και δια ροπαλου απαγορευεται το γελιο και η χαρα. Κρυψου να μη ξαναδεις το ειδωλο σου στον καθρεφτη.. Εσπασε και εγινε κομματια.. Ξανα παιδι να ξεκινησεις απ την αρχη..σκυψε και μαζεψε τα ..,,..ηρθε ο καιρος της συναρμολογησης και της υποταγης στη μοιρα που διαλεξες...ουτε βροχη, μηδε ηλιος ,μονο λευκο σαν χιονι μεσα σου και μαυρο πηχτο και σαν πισσα το χρωμα , στο εγω σου.Οι εφιαλτες τυφεκιστηκαν και ο εφιαλτης σου φρουρος σου -ακοιμητος ειναι - στα καταργηθεντα ονειρα σου. Κυνικα σου βγαζει την γλωσσα και σου θυμιζει ποσο οικτρα γελαστηκες που πιστεψες στο ανεφικτο και το ουτοπικο.Κλεισε τις κουρτινες και γυρισε το κλειδι στην κλειδαρια και λεηλατησε μοναχο σου την ψυχη σου,οση σ απομεινε και οση σου επετρεψαν ναχεις...Σηκωσε το κρυσταλλινο ποτηρι με το κοκκινο κρασι στην υγεια σου κι υστερα σπαστο..
Nick Cave - Shoot Me Down
:
On those sentimental nights
you hold me on your sights
And shoot me down
And though there ain't no enemy here
you keep me very near
and shoot me down
shoot me down
Your hands, they flutter up
armed and dangerous, my buttercup
And shoot me down
in flames
Stand back baby, stand back and let me breathe
I think I'm falling out of here
I can hear the grass grow
I can hear the melting snow
I can feel your breath against my ear
I might just disappear
Yeah, wouldn't that be nice?
Yeah, wouldn't that be nice?
Well, wouldn't that be nice?
I look into your eyes
and it comes as no great surprise
you're gonna shoot me down
shoot me down
I know that when you smile
it'll only be a short little while
Shoot me down
in flames
Shoot me down
in flames
Shoot me down
in flames
you're gonna shoot me down
oh, in flames
shoot me down, shoot me down
in flames
On those sentimental nights
you hold me on your sights
And shoot me down
And though there ain't no enemy here
you keep me very near
and shoot me down
shoot me down
Your hands, they flutter up
armed and dangerous, my buttercup
And shoot me down
in flames
Stand back baby, stand back and let me breathe
I think I'm falling out of here
I can hear the grass grow
I can hear the melting snow
I can feel your breath against my ear
I might just disappear
Yeah, wouldn't that be nice?
Yeah, wouldn't that be nice?
Well, wouldn't that be nice?
I look into your eyes
and it comes as no great surprise
you're gonna shoot me down
shoot me down
I know that when you smile
it'll only be a short little while
Shoot me down
in flames
Shoot me down
in flames
Shoot me down
in flames
you're gonna shoot me down
oh, in flames
shoot me down, shoot me down
in flames
Η ώρα της Αγάπης: Σχέσεις.Καθώς αρχίζετε να αλλάζετε το είδωλο μέσα ...
Η ώρα της Αγάπης: Σχέσεις.Καθώς αρχίζετε να αλλάζετε το είδωλο μέσα ...: " Η βάση των σχέσεων είναι να καθρεφτίζουν τη δική σας μεγαλοπρέπεια και να σας θυμίζουν το μέρος του Θεού μέσα σας. Κάποιες ..."
pyx lax - sthn polh twn trelwn
στην πολη των τρελων δεν εχω θεση,να σωθω δεν θελω απο εσας ,μενω στην τρελα την δικη μου και απ τα παιχνιδια σας απεχω υποκριτες και φαρισαιοι ,μενω στο κελι μου που υπεροχο ειναι με φως αγγελων και αφηνω την κόλαση ολη δικη σας.... διαφερω και μ αρεσει στο σκουπιδοτοπο σας δεν μπαινω , ...οσμη απο ψοφιμια εχει.. στο μηνα μου ορκιζομαι : Ανεμος ειμαι και σαρωνω την βρωμια..
η βροχη και εγω ,η σταγονα μου κι εσυ.. ο ''ηρωισμος'' ενος αλεξιβροχιου!
Ηρθα..και το δακρυ μου βροχη πεφτει επανω σου.
Ηρθες και πηρες την φλογα που εκαιγε τα σπαρτα.
Σε καθε σταλα μου μια συλλαβη ακουγοταν απο λεξεις που πλαστηκαν μονο
για ..σενα!
Κι ο ανεμος τις εναποθετε αλλοτε τρυφερα κι αλλοτε βιαια πανω
στα χειλη σου με μονο σκοπο να σε ξεδιψασει ,αλλοτε στα μαλλια σου σαν χαδι και αλλοτε στη χουφτα σου την απλωμενη σε ενδειξη ικεσιας ,για ζωη. Δεν ζητιανεψες ποτέ ,,μονο επιθυμουσες παντα..
Τι; Oυτε κι εσυ δεν ηξερες.. Αυτο το κατι που ενοιωθες να λειπει ...Εκεινο το μικρο κομματι απο το παζλ της ψυχης σου που αφηνε μονιμα ενα κενο που μεσα του γκρεμιζοσουν και τσακιζες τις αισθησεις σου καθε μερα.
Κρατησα την πιο μεγαλη σταλα μου,εκεινη την τελευταια για κει..Στον τοπο τον αγονο ,τον απο χρονια ξηραμενο, εκεινο το σημειο στην ερημο σου να φτιαξω μια οαση.
Να ξαποστασουμε μαζι.. Κι εβρεχε νυχτα και μερα !Ρουφουσε η γη την βροχη μου ....μα δεν ξεδιψαζε ποτε..
Φιλα με φωναζε....
φιλα με να αντεξω φιλα με να ανθισω ... θα δεις χρωμα να παιρνω μονο για σενα,μεσα απο σενα και θα εισπραξεις κηπους με καθε λογης ανθη..πολυχρωμα ,με ριζες βαθειες και αρωματα πανακριβα ,μοναδικα..
Στην τελευταια σταλα ,την πιο μεγαλη την πιο περιτεχνη αυτη που εφτανε να μας σωσει...
ανοιξες την ομπρελα και χαθηκες για παντα.. Απομεινες μονος και εγω απομεινα να βρεχω τον κοσμο....
Ηρθες και πηρες την φλογα που εκαιγε τα σπαρτα.
Σε καθε σταλα μου μια συλλαβη ακουγοταν απο λεξεις που πλαστηκαν μονο
για ..σενα!
Κι ο ανεμος τις εναποθετε αλλοτε τρυφερα κι αλλοτε βιαια πανω
στα χειλη σου με μονο σκοπο να σε ξεδιψασει ,αλλοτε στα μαλλια σου σαν χαδι και αλλοτε στη χουφτα σου την απλωμενη σε ενδειξη ικεσιας ,για ζωη. Δεν ζητιανεψες ποτέ ,,μονο επιθυμουσες παντα..
Τι; Oυτε κι εσυ δεν ηξερες.. Αυτο το κατι που ενοιωθες να λειπει ...Εκεινο το μικρο κομματι απο το παζλ της ψυχης σου που αφηνε μονιμα ενα κενο που μεσα του γκρεμιζοσουν και τσακιζες τις αισθησεις σου καθε μερα.
Κρατησα την πιο μεγαλη σταλα μου,εκεινη την τελευταια για κει..Στον τοπο τον αγονο ,τον απο χρονια ξηραμενο, εκεινο το σημειο στην ερημο σου να φτιαξω μια οαση.
Να ξαποστασουμε μαζι.. Κι εβρεχε νυχτα και μερα !Ρουφουσε η γη την βροχη μου ....μα δεν ξεδιψαζε ποτε..
Φιλα με φωναζε....
φιλα με να αντεξω φιλα με να ανθισω ... θα δεις χρωμα να παιρνω μονο για σενα,μεσα απο σενα και θα εισπραξεις κηπους με καθε λογης ανθη..πολυχρωμα ,με ριζες βαθειες και αρωματα πανακριβα ,μοναδικα..
Στην τελευταια σταλα ,την πιο μεγαλη την πιο περιτεχνη αυτη που εφτανε να μας σωσει...
ανοιξες την ομπρελα και χαθηκες για παντα.. Απομεινες μονος και εγω απομεινα να βρεχω τον κοσμο....
Πάρε με - Βασίλης Παπακωνσταντίνου
παρε με μεσα σου να κρυφτω σαν να μην εζησα πριν απ το βραδυ αυτο..
αν χαθει ο ερωτας ...τελειωσαμε......
"Ένας μεγάλος Σταυρός σε δυο κομμάτια. Ένα κομμάτι για μένα, ένα για σένα. Για να ενώσουμε τα δυο κομμάτια θέλει δουλειά πολύ. Χρειάζεται δουλειά η αγάπη. Ίσως τότε γίνει ΑΓΑΠΗ".
Μάνος Ξυδούς-17/1/2008
"Πιστεύω ότι το μεγαλύτερο αστέρι που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος είναι να νιώσει την ικανοποίηση του ερωτισμού. Όλα τα υπόλοιπα είναι μια επανάληψη. Ο έρωτας είναι αυτός που ανοίγει πόρτες. Αν χαθεί ο έρωτας τελειώσαμε".
αγγελε μου ...μικρε μου πριγκηπα...
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΚΤΟ
Δίπλα στο πηγάδι βρίσκονταν τ' απομεινάρια ενός παλιού πέτρινου τοίχου.
Όταν την άλλη μέρα το βράδυ γύρισα απ' τη δουλειά μου, ξεχώρισα από μακριά το μικρό πρίγκιπα καθισμένο εκεί ψηλά, με τα πόδια του να κρέμονται. Και τον άκουσα που μιλούσε:
- Δεν θυμάσαι, λοιπόν, έλεγε. Δεν είναι ακριβώς εδώ! Μια άλλη φωνή του απαντούσε σίγουρα, γιατί απάντησε:
- Ναι! Ναι! Είναι ακριβώς η μέρα, μα δεν είν' εδώ το μέρος!
Συνέχισα να προχωρώ προς τον τοίχο. Όμως, δεν έβλεπα, ούτε άκουγα κανένα. Ωστόσο, ο μικρός πρίγκιπας είπε πάλι:
- ... Βέβαια. Θα δεις που αρχίζουν τα χνάρια μου πάνω στην άμμο. Δεν έχεις παρά να με περιμένεις εκεί. Αυτή τη νύχτα θα 'ρθώ.
Βρισκόμουν είκοσι μέτρα μακριά από τον τοίχο, μα χωρίς να βλέπω πάντα κανένα.
Έπειτα από μερικές στιγμές σιωπής, ο μικρός πρίγκιπας είπε πάλι:
-Έχεις καλό δηλητήριο; Είσαι σίγουρο πως δεν θα με κάνεις να υποφέρω για πολύ;
Σταμάτησα με την καρδιά σφιγμένη, μα εξακολουθούσα πάντα να μην καταλαβαίνω τίποτε.
- Τώρα, φύγε, είπε ... θέλω να κατέβω!
Χαμηλώνοντας τότε τα μάτια προς την κάτω μεριά του τοίχου, τινάχτηκα προς τα πίσω. Ήταν εκεί, ορθό προς τη μεριά του πρίγκιπα, ένα από κείνα τα κίτρινα φίδια που σε σκοτώνουν μέσα σε τριάντα δευτερόλεπτα. Καθώς έψαχνα μέσα στην τσέπη μου για να πάρω το πιστόλι που είχα, άρχισα να τρέχω μα, με το θόρυβο που έκανα, το φίδι αφέθηκε απαλά να κυλήσει μέσα στην άμμο, όπως ένας πίδακας νερού που τελειώνει και, χωρίς καθόλου να βιάζεται, χώθηκε ανάμεσα στις πέτρες, μ' ένα ελαφρύ μεταλλικό θόρυβο.
Έφτασα στον τοίχο ακριβώς τη στιγμή που χρειαζόταν για να δεχτώ στην αγκαλιά μου το μικρό μου καλό πρίγκιπα, ωχρό σαν το χιόνι.
- Τι ιστορία είναι πάλι τούτη; Τώρα μιλάς και με τα φίδια!
Του είχα έβγαλα το αιώνιο χρυσόχρωμο κασκόλ του, του δρόσισα τους κροτάφους και του έδωσα να πιει και τώρα πια δεν τολμούσα να τον ρωτήσω τίποτα. Με κοίταξε με ύφος σοβαρό και μ' αγκάλιασε, ρίχνοντας τα μπράτσα του γύρω από το λαιμό μου. Ένιωσα την καρδιά μου να χτυπά σαν την καρδιά του πουλιού που πεθαίνει, χτυπημένο από τα βόλια του κυνηγού. Μου είπε:
- Είμαι ευχαριστημένος που βρήκες εκείνο που έλειπε από τη μηχανή σου. Θα μπορέσεις να ξαναγυρίσεις στο σπίτι σου ...
- Πώς ξέρεις!
Κείνη τη στιγμή ετοιμαζόμουν να του πω ότι, μ' όλο που καθόλου δεν το περίμενα, είχα καταφέρει να τελειώσω τη δουλειά μου!
Δεν απάντησε στην ερώτησή μου, όμως πρόσθεσε:
- Κι εγώ το ίδιο, σήμερα, γυρίζω σπίτι μου ... Ύστερα, πρόσθεσε μελαγχολικά:
- Είναι πάρα πολύ πιο μακριά ... είναι πολύ πιο δύσκολο ...
Ένιωθα πως είχε συμβεί κάτι απρόσμενο. Τον έσφιγγα στην αγκαλιά μου σαν ένα μικρό παιδί, κι όμως μου φαινόταν πως κυλούσε κάθετα μέσα μιαν άβυσσο, χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτε για να τον συγκρατήσω.
Το βλέμμα του ήταν σοβαρό, χαμένο στην απεραντοσύνη:
-Έχω το αρνάκι σου. Έχω και την κάσα για το αρνάκι. Ακόμη έχω και το φίμωτρο ...
Και χαμογέλασε μελαγχολικά.
Περίμενα για πολλή ώρα. Ένιωθα πως σιγά - σιγά ζεσταινόταν:
- Μικρό, καλό μου ανθρωπάκι, είχες φοβηθεί ... Είχε φοβηθεί, ναι σίγουρα! Μα γέλασε απαλά:
- Θα φοβηθώ πολύ περισσότερο απόψε ...
Ένιωσα πάλι να παγώνω από το συναίσθημά του αναπόφευκτου. Και κατάλαβα πως ότι δεν θα άντεχα στην ιδέα πως ποτέ πια δεν θ' άκουγα ξανά κείνο το γέλιο. Ήταν για μένα μια πηγή μέσα στην έρημο.
- Μικρό μου ανθρωπάκι, θέλω ακόμη να σ' ακούσω να γελάς ...
Όμως μου είπε:
- Αυτή τη νύχτα συμπληρώνεται ένας χρόνος. Το αστέρι μου θα βρίσκεται ακριβώς πάνω από το μέρος όπου είχα πέσει την περασμένη χρονιά ...
- Μικρέ, καλέ μου άνθρωπε, αυτή η ιστορία με το φίδι και το ραντεβού και τ' αστέρι, δεν είναι παρά ένα κακό όνειρο ...
Μα δεν απάντησε στην ερώτησή μου. Μου είπε:
- Αυτό που είναι σημαντικό, δεν το βλέπομε ...
- Σίγουρα ...
- Είναι όπως και με το λουλούδι. Αν αγαπάς ένα λουλούδι που βρίσκεται σε κάποιο αστέρι, είναι γλυκό τη νύχτα να κοιτάζεις τον ουρανό. Όλα τ' αστέρια τότε είναι ανθισμένα.
- Σίγουρα ...
- Είναι όπως με το νερό. Ότι μου είχες δώσει να πιω
ήταν όπως μια μουσική, εξαιτίας του ήχου που έκανε το μαγκάνι και το σχοινί ... θυμάσαι ... ήταν πολύ ωραίο.
- Και βέβαια ...
- Θα κοιτάζεις τη νύχτα τ' αστέρια. Το δικό μου είναι πολύ μικρό για να σου δείξω που βρίσκεται. Έτσι είναι καλύτερα. Το αστέρι μου θα είναι για σένα ένα από τ' αστέρια. Τότε, θα σ' αρέσει να κοιτάζεις όλα τα αστέρια... Όλα θα είναι φίλοι σου. Κι ύστερα, θα 'θελα να σου κάνω ένα δώρο ...
Γέλασε πάλι.
-Α! μικρό μου ανθρωπάκι, μικρό μου ανθρωπάκι, μου αρέσει να σ' ακούω να γελάς!
- Ακριβώς αυτό θα 'ναι το δώρο μου... αυτό θα 'ναι όπως με το νερό ...
- Τι θέλεις να πεις;
- Οι άνθρωποι έχουν αστέρια που δεν είναι τα ίδια. Για κείνους που ταξιδεύουν, τ' αστέρια είναι οδηγοί. Για άλλους δεν είναι παρά μικρά φώτα. Για άλλους, τους σοφούς, είναι προβλήματα. Για τον μπίζνεσμαν μου, ήταν από χρυσάφι. Μα όλα τούτα τ' αστέρια σωπαίνουν. Εσύ, θα έχεις αστέρια που κανείς άλλος δεν τα έχει ...
- Τι θέλεις να πεις;
- Αφού εγώ θα 'μαι σ' ένα απ' αυτά, κι αφού θα γελάω σ' ένα απ' αυτά, τότε για σένα θα είναι σαν να γελούν όλα τ' αστέρια. Θα έχεις εσύ αστέρια που ξέρουν να γελάνε!
Και γέλασε πάλι.
- Κι όταν θα 'χεις παρηγορηθεί (πάντα παρηγοριέται κανείς ), θα είσαι ευχαριστημένος που μ' έχεις γνωρίσει.
Θα είσαι πάντα φίλος μου. Πάντα θα θέλεις να γελάς με μένα. Και θ' ανοίγεις καμιά φορά το παράθυρο, έτσι, για την ευχαρίστηση... Και οι φίλοι σου θα σε κοιτάζουν κατάπληκτοι να γελάς, κοιτάζοντας τον ουρανό. Τότε, εσύ θα τους λες: «Ναι, τ' αστέρια με κάνουν πάντα να γελάω!» και θα σε περνάνε για τρελό. Σου σκάρωσα ένα πολύ πονηρό παιχνίδι ... Και γέλασε ξανά.
- Θα είναι σαν να σου έχω δώσει αντί γι' αστέρια, μικρά κουδουνάκια που ξέρουν να γελούν ...
Και γέλασε πάλι. Ύστερα σοβαρεύτηκε ξανά:
- Απόψε ... ξέρεις ... μην έρθεις.
- Δεν θα σ' αφήσω καθόλου.
Όμως έδειχνε βυθισμένος σε σκέψεις .
- Θα μοιάζω σαν να έχω αρρωστήσει ... Θα μοιάζω σαν να 'μαι ετοιμοθάνατος. Κάπως έτσι θα είναι. Μην έρθεις να με δεις έτσι, δεν θ' αξίζει τον κόπο ...
- Δεν θα σ' αφήσω καθόλου. Μα έδειχνε σκεφτικός.
- Στο λέω αυτό ... είναι εξαιτίας του φιδιού. Δεν πρέπει να σε δαγκώσει ... τα φίδια είναι κακά. Αυτό μπορεί να σε δαγκώσει έτσι, για ευχαρίστηση.
- Δεν θα σ' εγκαταλείψω καθόλου. Όμως κάτι τον καθησύχασε:
- Είναι αλήθεια πως δεν τους έχει πια απομείνει δηλητήριο για το δεύτερο δάγκωμα ...
Κείνη τη νύχτα δεν τον είδα να μπαίνει στο δρόμο. Είχε φύγει αθόρυβα. Όταν μπόρεσα να τον προλάβω περπατούσε αποφασισμένος, με γρήγορο βήμα. Μου είπε μονάχα:
- Α! εδώ είσαι ...
Και μ' έπιασε απ' το χέρι. Όμως ανησυχούσε ακόμη:
- Έχεις κάνει λάθος. Θα πονέσεις. Θα μοιάζω με νεκρό, μα δεν θα 'μαι πραγματικά ...
Εγώ σώπαινα.
- Καταλαβαίνεις. Είναι πολύ μακριά. Δεν μπορώ να κουβαλάω τούτο 'δω το σώμα. Είναι πολύ βαρύ!
Εγώ σώπαινα.
- Όμως, θα 'ναι σαν κάποιος να 'χει παρατήσει ένα κουφάρι, μια παλιά δεντρόφλουδα. Δεν νιώθεις θλίψη βλέποντας παλιά δεντρόφλουδα ...
Εγώ σώπαινα.
Έχασε για λίγο το κουράγιο του. Όμως έκανε ακόμη μια προσπάθεια:
- Θα 'ναι όμορφα, ξέρεις. Κι εγώ το ίδιο θα κοιτάζω τ' αστέρια. Όλα τ' αστέρια θα 'χουν πηγάδια μ' ένα σκουριασμένο μαγκάνι. Όλα τ' αστέρια θα μου ρίχνουν νερό να πιω ...
Εγώ σώπαινα.
- Θα 'ναι τόσο όμορφα! Θα 'χεις πεντακόσια εκατομμύρια κουδουνάκια, θα 'χω πεντακόσια εκατομμύρια πηγές ...
Και σώπασε κι εκείνος, γιατί έκλαιγε ...
- Να εκεί είναι. Άφησέ με να κάνω ένα βήμα μόνος μου.
Και κάθισε γιατί φοβόταν. Είπε πάλι:
- Συ ξέρεις ... το λουλούδι μου. Είμαι υπεύθυνος γι' αυτό! Κι είναι τόσο αδύναμο. Κι είναι τόσο αθώο. Έχει τέσσερα αγκάθια όλα κι όλα για να προστατεύεται ενάντια σ' όλον τον κόσμο.
Κάθισα κι εγώ γιατί δεν μπορούσα πια να στέκομαι όρθιος. Είπε:
- Να ... Αυτό είν' όλο ...
Δίστασε λίγο ακόμη, ύστερα σηκώθηκε. Έκανε ένα βήμα. Ένιωσα να μου κόβεται η ανάσα.
Δεν έγινε τίποτε. Το μόνο που είδα, ήταν μια λάμψη κίτρινη κοντά στον αστράγαλό του. Για μια στιγμή απόμεινα ασάλευτος. Δεν φώναξε. Έπεσε απαλά, όπως πέφτει ένα δέντρο. Κι ούτε έκανε κάποιο θόρυβο, καθώς είχε πέσει πάνω στην άμμο.
Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011
η αγαπη..σωζει!
Από το βιβλίο του Κοέλο "Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα και έκλαψα"
"Ξέρω πως ο έρωτας είναι σαν τα φράγματα .Αν αφεθεί μια χαραμάδα απ'όπου μπορεί να διαφύγει μια κλωστή νερό ,σιγά σιγά διαβρώνονται τα τοιχώματα και φτάνει στιγμή που η δύναμη του ρεύματος είναι ανεξέλεγκτη.Αν καταρρεύσουν τα τοιχώματα ο έρωτας τα κατακλύζει όλα δε μπορείς πια να αναρωτιέσαι τι είναι και τι δεν είναι δυνατό ,αν μπορείς ή όχι να κρατήσεις πλάι σου το αγαπημένο πλάσμα ..Το ν'αγαπάς σημαίνει πως έχεις χάσει τον έλεγχο"
"Η αγάπη είναι πάντα καινούρια. Δεν έχει σημασία αν αγαπάς μια, δυο, τρεις, δέκα φορές στη ζωή σου- βρίσκεσαι πάντα μπροστά σε μια άγνωστη κατάσταση. Η αγάπη μπορεί να μας οδηγήσει στην κόλαση ή στον παράδεισο, αλλά μας οδηγεί κάπου. Πρέπει να τη δεχόμαστε, γιατί τρέφεται από την ύπαρξή μας. Αν την αποφεύγουμε, πεθαίνουμε από πείνα, ενώ έχουμε κάτω από τα μάτια μας κλαδιά φορτωμένα από τους καρπούς του δέντρου της ζωής χωρίς να τολμάμε ν' απλώσουμε το χέρι να τα μαζέψουμε. Πρέπει να πάμε ν' αναζητήσουμε την αγάπη όπου κι αν βρίσκεται, έστω κι αν αυτό σημαίνει ώρες, βδομάδες απογοήτευσης και λύπης. Γιατί, από τη στιγμή που θα κινήσουμε προς αναζήτηση της αγάπης, θα ξεκινήσει κι αυτή να μας συναντήσει.
Και θα μας σώσει."
"Η αγάπη είναι πάντα καινούρια. Δεν έχει σημασία αν αγαπάς μια, δυο, τρεις, δέκα φορές στη ζωή σου- βρίσκεσαι πάντα μπροστά σε μια άγνωστη κατάσταση. Η αγάπη μπορεί να μας οδηγήσει στην κόλαση ή στον παράδεισο, αλλά μας οδηγεί κάπου. Πρέπει να τη δεχόμαστε, γιατί τρέφεται από την ύπαρξή μας. Αν την αποφεύγουμε, πεθαίνουμε από πείνα, ενώ έχουμε κάτω από τα μάτια μας κλαδιά φορτωμένα από τους καρπούς του δέντρου της ζωής χωρίς να τολμάμε ν' απλώσουμε το χέρι να τα μαζέψουμε. Πρέπει να πάμε ν' αναζητήσουμε την αγάπη όπου κι αν βρίσκεται, έστω κι αν αυτό σημαίνει ώρες, βδομάδες απογοήτευσης και λύπης. Γιατί, από τη στιγμή που θα κινήσουμε προς αναζήτηση της αγάπης, θα ξεκινήσει κι αυτή να μας συναντήσει.
Και θα μας σώσει."
Tango Mi Amor - Lara Fabian.wmv
Το δερμα μου κολλαει πανω στο κοκκινο του αιματος μου......που κυλαει μονο για σενα......
Εγώ θα παριστάνω τον βουβό καθρέφτη σου.
Έτσι θα βρούμε μαζί τις απαντήσεις.
Αρκεί να είσαι έτοιμος για αυτές.
Εγώ θα παριστάνω τον βουβό καθρέφτη σου.
Έτσι θα βρούμε μαζί τις απαντήσεις.
Αρκεί να είσαι έτοιμος για αυτές.
Era - Flowers Of The Sea (Erotic Edit)
...............................................σε κηπους ολανθιστους για μας που η νυχτα ειναι ολη δικη μας αφιερωμενη στην μεθη του ερωτα,,,,,,,,
Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011
Pienso En Ti :) Duncan Dho
αγγελος ..ο ερωτας και με τα βελη του χτυπα..,αγγελε μου με τις καλημερες σου ξυπνω και με τα φιλια σου κοιμαμαι..
Titanic A Moment Like This----to my angel !!!!!!
What if I told you it was all meant to be?
Would you believe me, would you agree?
Its almost that feeling that we've met before so tell me that you dont think Im crazy when I tell your love is here and now.
A Moment like this.
Some people wait a lifetime for a moment like this.
Some people search forever for that one special kiss.
I cant believe its happening to me.
Some people wait a lifetime for a moment like this.
Everything changes, but beauty remains.
Something so tender I cant explain.
Well I may be dreaming but til I awake..Can we make the dream last forever?
And I'll cherish all the love we share for a moment like this.
Some people wait a lifetime for a moment like this.
Some people search forever for that one special kiss.
I cant believe its happening to me.
Some people wait a lifetime for a moment like this.
The speed of waiting love of all.
I wanna know that you will catch me when I fall.
So let me tell you this.
Some people wait a lifetime for a moment like this...
Some people search a lifetime for a moment like this.
Some people search forever for that one special kiss.
I cant believe its happening to me.
Some people wait a lifetime for a moment like this.
κανεις...
"Πως δεθηκαν ετσι τα κορμια.
Μαρτυρησαν ουρλιαζοντας το ποθο.
Εξατμιστηκαν τα σ'αγαπω στη δινη.
Αποκαμε το μισος στη προσπαθεια.
Πως δυο ψυχες περπατουν στα συννεφα.
Στη βροχη της ηδονης πλαι.
Να σαπισουν με τον καιρο.
Να φωναζουν την αγαπη.
Πως οι ωρες βαρυναν κι εγιναν χρονια.
Τα χρονια κι αυτα, βουβα σερνουν το βημα
στα σκαλοπατια της παλιας μας νιοτης.
Πως δυο ζωες διαβηκαν το καινουριο.
Χερι - χερι πορευομενες στο κενο.
Με αορατο δεσμο δεμενες αρτια.
Πολλοι εμισησαν το κοκκινο
- εντονη αποχρωση.
Αλλοι σιχαθηκαν τον ιδρωτα
- νερο των διαβρωμενων σωματων μας.
Κανεις ομως δεν καταφερε
- ιδιος Μεγας αλεξανδρος,
να κοψει με το σπαθι του φθονου
τουτο, το γορδιο δεσμο.
Τον ερωτα μας. !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Αμυ Ρ.Μπουκουβαλα
Μαρτυρησαν ουρλιαζοντας το ποθο.
Εξατμιστηκαν τα σ'αγαπω στη δινη.
Αποκαμε το μισος στη προσπαθεια.
Πως δυο ψυχες περπατουν στα συννεφα.
Στη βροχη της ηδονης πλαι.
Να σαπισουν με τον καιρο.
Να φωναζουν την αγαπη.
Πως οι ωρες βαρυναν κι εγιναν χρονια.
Τα χρονια κι αυτα, βουβα σερνουν το βημα
στα σκαλοπατια της παλιας μας νιοτης.
Πως δυο ζωες διαβηκαν το καινουριο.
Χερι - χερι πορευομενες στο κενο.
Με αορατο δεσμο δεμενες αρτια.
Πολλοι εμισησαν το κοκκινο
- εντονη αποχρωση.
Αλλοι σιχαθηκαν τον ιδρωτα
- νερο των διαβρωμενων σωματων μας.
Κανεις ομως δεν καταφερε
- ιδιος Μεγας αλεξανδρος,
να κοψει με το σπαθι του φθονου
τουτο, το γορδιο δεσμο.
Il mio cuore va (titanic version) - Sarah brightman.mpg
ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΤΕΛΕΥΤΗΤΗ ΑΓΑΠΗ..ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΡΙΑ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕς ,ΚΑΙ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΗΝ ΥΛΗ ΚΑΙ ΦΘΑΝΕΙ ΣΤΗΝ ΘΕΩΣΗ ΖΩΝΤΑς ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...''π'ιστη''.....(ποιος ξεχνα την τελευταια σκηνη ...οταν επιτελους φθανει η ωρα να συναντηθουν ξανα ... )
πιστη ....κατι που δεν ειχες ποτε...Και πιστη ..ειναι η αληθεια που καλα κρυβει ο καθενας μας μεσα του...και αληθεια ειναι η Αγαπη..ΠΙΣΤΕΥΩ......ΕΡΕΥΝΩ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ..ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ..
Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;
Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου, για την σχέση μεταξύ... επιστήμης και πίστης στον Θεό.
Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;
Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.
...
Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Φυσικά.
Καθ.: Είναι ο......
Θεός παντοδύναμος;
Φοιτ.: Ναι
Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;
Φοιτ.: ..
Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε νεαρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;
Φοιτ.: Όχι.
Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;
Φοιτ.: ο.. .. Θεός..
Καθ.: Σωστά.. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Άρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;
Φοιτ.: ...
Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;
Φοιτ.: Μάλιστα.
Καθ..: Λοιπόν, ποιος τα δημιούργησε;
Φοιτ.: ...
Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;
Φοιτ.: Όχι, κύριε.
Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;
Φοιτ..: ...Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.
Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;
Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.
Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.
Φοιτ: Κύριε καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;
Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;
Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της.
Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...
Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;
Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;
Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως.. Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.
Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ μου;
Φοιτ.: Κύριε, θέλω να καταλήξω ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική...
Καθ..: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;
Φοιτ.: Κύριε καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε καθηγητά, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα, αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου κάτι, κύριε καθηγητά. Διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;
Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.
Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;
Καθ.: ..
Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκεται την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;
Καθ.: ..
Φοιτ.(προς την τάξη): Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του κ.καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του κ.καθηγητή; Κανένας. Άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;
Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.
Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε.. Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά..
Το όνομα του νεαρού φοιτητή ήταν ALBERT EINSTEIN.
Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου, για την σχέση μεταξύ... επιστήμης και πίστης στον Θεό.
Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;
Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.
...
Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Φυσικά.
Καθ.: Είναι ο......
Θεός παντοδύναμος;
Φοιτ.: Ναι
Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;
Φοιτ.: ..
Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε νεαρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;
Φοιτ.: Όχι.
Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;
Φοιτ.: ο.. .. Θεός..
Καθ.: Σωστά.. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Άρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;
Φοιτ.: ...
Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;
Φοιτ.: Μάλιστα.
Καθ..: Λοιπόν, ποιος τα δημιούργησε;
Φοιτ.: ...
Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;
Φοιτ.: Όχι, κύριε.
Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;
Φοιτ..: ...Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.
Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;
Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.
Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.
Φοιτ: Κύριε καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;
Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;
Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της.
Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...
Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;
Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;
Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως.. Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.
Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ μου;
Φοιτ.: Κύριε, θέλω να καταλήξω ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική...
Καθ..: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;
Φοιτ.: Κύριε καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε καθηγητά, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα, αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου κάτι, κύριε καθηγητά. Διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;
Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.
Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;
Καθ.: ..
Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκεται την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;
Καθ.: ..
Φοιτ.(προς την τάξη): Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του κ.καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του κ.καθηγητή; Κανένας. Άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;
Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.
Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε.. Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά..
Το όνομα του νεαρού φοιτητή ήταν ALBERT EINSTEIN.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ
"Παρακαλώ ας μείνει μεταξύ μας", |
Που φεύγαν`είδα
Στη βλεφαρίδα
Μια μαύρη ρίγα
Υπάρχω.
Χαμένα όλα
Σαν ξένα όλα
Κι αυτή η κηλίδα
Δεν ξέρει λίγα
Υπάρχω.
Δεν ήταν ψέματα
Φιλιά και βλέμματα
Την τελευταία φορά
Στη σκάλα.
Υπάρχουν πλάσματα
Που σαν φαντάσματα
Γυρνάνε μέσα μας
Και λένε άλλα.
Μια τιποτένια λύπη
Δεν μ`αφήνει να σ`αποχωριστώ.
Τα μάτια είδα
Που φεύγαν`είδα
Στη βλεφαρίδα
Μια μαύρη ρίγα
Δεν υπάρχω.
P!nk - F**kin' Perfect
πιστεψε στον εαυτο σου .εισαι τελειος /α / για μενα !!!!!!!!!!!!!!!!!.............
αγαπησε τον εαυτο σου αν θες ν αγαπησεις και ν αγαπηθεις..
Riki Matalliwtaki
Δεν σ΄αγαπώ
Αφού ποτέ μου δεν αγάπησα εμένα.
Πως ν΄αγαπήσω;
Δεν άντεξα ένα να γενώ με την αλήθεια
Απλά την ονειρεύτηκα.
Γιατί η αλήθεια τελικά
ποτέ δεν ειναι αυτο που πιάνουμε.
Κι οταν σου έλεγα
σκύψε να σ’ αγκαλιάσω,
κι όταν σου έλεγα,
έλα, μαζί τα βράδια
θέλω να κοιμόμαστε αγκαλια,
ονειρικό επίτευγμα
ειχα μάλλον στο μυαλο μου.
Μα ο έρωτας είναι πραγματικότητα
Θα μ'αγαπήσεις...
Θα σ'αγαπήσω...
Θα χτίσω...
Θα χτίσεις...
Θα ιδρώσω,
και θα ιδρώσεις....
Χωρις διόλου
να λογαριάσεις τον ιδρώτα.
Αφού ποτέ μου δεν αγάπησα εμένα.
Πως ν΄αγαπήσω;
Δεν άντεξα ένα να γενώ με την αλήθεια
Απλά την ονειρεύτηκα.
Γιατί η αλήθεια τελικά
ποτέ δεν ειναι αυτο που πιάνουμε.
Κι οταν σου έλεγα
σκύψε να σ’ αγκαλιάσω,
κι όταν σου έλεγα,
έλα, μαζί τα βράδια
θέλω να κοιμόμαστε αγκαλια,
ονειρικό επίτευγμα
ειχα μάλλον στο μυαλο μου.
Μα ο έρωτας είναι πραγματικότητα
Θα μ'αγαπήσεις...
Θα σ'αγαπήσω...
Θα χτίσω...
Θα χτίσεις...
Θα ιδρώσω,
και θα ιδρώσεις....
Χωρις διόλου
να λογαριάσεις τον ιδρώτα.
σινεμα...
15 βιβλία που μεταφέρθηκαν στο σινεμά
ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΡΤΩ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
- Στιγκ Λάρσον, Το κορίτσι με το τατουάζ, μτφρ. Γιώργος Μαθόπουλος, εκδόσεις Ψυχογιός.
- Ρίτσαρντ Γέιτς, Ο δρόμος της επανάστασης, μτφρ. Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος, εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες.
- Στέφανι Μέγιερ, Έκλειψη, μτφρ. Βασιλική Λατσίνου, εκδόσεις Πλατύπους.
- Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, Χάρι Πότερ, μτφρ. Καίτη Οικονόμου, εκδόσεις Ψυχογιός.
- Ζαν-Ντομινίκ Μπομπί, Το σκάφανδρο και η πεταλούδα, μτφρ. Μαρία Αγγελίδου, εκδόσεις Ψυχογιός.
- Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, Ο Άρχοντας των δαχτυλιδιών, μτφρ. Ευγενία Χατζηθανάση-Κόλλια, εκδόσεις Κέδρος.
- Πατρίκ Ζισκίντ, Το άρωμα, μτφρ. Μαρία Αγγελίδου, εκδόσεις Ψυχογιός. Σκηνοθεσία Τομ Τίκβερ.
- Χ. Τζ. Ουέλλς, Ο πόλεμος των κόσμων, μτφρ. Γιώργος Κυριαζής, εκδόσεις Ερατώ.
- Ντάγκλας Άνταμς, Γυρίστε τον Γαλαξία με ωτοστόπ, μτφρ. Δημήτρης Αρβανίτης, εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος.
- Κ. Σ. Λιούις, Το λιοντάρι, η μάγισσα και η ντουλάπα, μτφρ. Τζένη Μαστοράκη, εκδόσεις Κέδρος.
- Σόμερσετ Μομ, Το βαμμένο πέπλο, μτφρ. Τρισεύγενη Παπαϊωάννου, εκδόσεις Μεταίχμιο.
- Τζέιν Όστεν, Περηφάνια και προκατάληψη, μτφρ. Αργύρης Χιόνης, εκδόσεις Πατάκης.
- Νικ Χόρνμπι, High Fidelity, μτφρ. Σώτη Τριανταφύλλου, εκδόσεις Πατάκη.
- Κόρμακ ΜακΚάρθυ, Ο δρόμος, μτφρ. Αύγουστος Κορτώ, εκδόσεις Καστανιώτη.
- Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας, μτφρ. Κλαίτη Σωτηριάδου-Μπαράχας, εκδόσεις Λιβάνη.
ανεμος ειμαι....
''Τι ξέρεις για τον καιρό γι' αυτόν τον άνεμο
Την κάθε της ματιά που γυρνάει και σβήνει
Τι γνώριζες γι αυτήν για τα χείλη της
Την κάθε της φωτιά που γυρνάει και δίνει
Ήτανε αέρας πάντα σύννεφο σκοτεινό
Δεν την βρίσκεις δεν την φτάνεις ψάχνει το χαμό
Ήτανε αέρας πάντα σύννεφο βιαστικό
Μες σε τρένα μες σε πλοία κλαίει το χωρισμό
Τι γνώριζες γι αυτή για την μάνα της
Την κάθε της σιωπή πριν τραγούδι γίνει
Τι γνώριζες γι αυτή για το γέλιο της
Την κάθε της φωτιά που γυρνάει και δίνει'' ( Τι γνωρισες ?και τι ενοιωσες? τι καταλαβες? και τι πηρες απ οσα εδωσε? ανεμος ηταν και ανεμος ειναι ,,που σπρωχνει το καραβι στ ανοιχτα που ποτε δεν θελησες να πας.φοβηθηκες την αγκαλια της θαλασσας που πνιγει οσους δεν την αγαπουν και δεν ξερουν ''να την κολυμπανε'', αρνηθηκες να βαψεις στο μπλε τα χερια σου και σταθηκες στην στιγμιαια αιμοραγγια .Αιμοστατικα ζητησες και αφεθηκες με το κεφαλι ψηλα να κοιτας το κενο.. Κι αν μεσα σου λαχταρας να βυθιστεις στην αιωνια μητρα του παθους και του ποθου λιγοψυχησες την τελευταια στιγμη.Εκεινη που ενοιωσες να ενωνεσαι με τον ομφαλιο λωρο της και να γινεσαι ενα μαζι της.Χασκεις τωρα και αναρρωτιεσαι ποτε χαθηκε το ονειρο απ τα ματια σου. Σε καθε χτυπο ρολογιου απομακρυνεται και συ τρεχατος πας να συναντησεις το πεπρωμενο στην αχερουσια λιμνη. Αν την θαλασσα μου δεν αγαπησεις ποτε δεν θα την βρεις εκεινη π αγαπας χωρις να θελεις..φυσαει αγερι δυνατο μα την φωτια της , σβηνει../κ.σ.)http://www.youtube.com/watch?v=5Lud01T85sc
Την κάθε της ματιά που γυρνάει και σβήνει
Τι γνώριζες γι αυτήν για τα χείλη της
Την κάθε της φωτιά που γυρνάει και δίνει
Ήτανε αέρας πάντα σύννεφο σκοτεινό
Δεν την βρίσκεις δεν την φτάνεις ψάχνει το χαμό
Ήτανε αέρας πάντα σύννεφο βιαστικό
Μες σε τρένα μες σε πλοία κλαίει το χωρισμό
Τι γνώριζες γι αυτή για την μάνα της
Την κάθε της σιωπή πριν τραγούδι γίνει
Τι γνώριζες γι αυτή για το γέλιο της
Την κάθε της φωτιά που γυρνάει και δίνει'' ( Τι γνωρισες ?και τι ενοιωσες? τι καταλαβες? και τι πηρες απ οσα εδωσε? ανεμος ηταν και ανεμος ειναι ,,που σπρωχνει το καραβι στ ανοιχτα που ποτε δεν θελησες να πας.φοβηθηκες την αγκαλια της θαλασσας που πνιγει οσους δεν την αγαπουν και δεν ξερουν ''να την κολυμπανε'', αρνηθηκες να βαψεις στο μπλε τα χερια σου και σταθηκες στην στιγμιαια αιμοραγγια .Αιμοστατικα ζητησες και αφεθηκες με το κεφαλι ψηλα να κοιτας το κενο.. Κι αν μεσα σου λαχταρας να βυθιστεις στην αιωνια μητρα του παθους και του ποθου λιγοψυχησες την τελευταια στιγμη.Εκεινη που ενοιωσες να ενωνεσαι με τον ομφαλιο λωρο της και να γινεσαι ενα μαζι της.Χασκεις τωρα και αναρρωτιεσαι ποτε χαθηκε το ονειρο απ τα ματια σου. Σε καθε χτυπο ρολογιου απομακρυνεται και συ τρεχατος πας να συναντησεις το πεπρωμενο στην αχερουσια λιμνη. Αν την θαλασσα μου δεν αγαπησεις ποτε δεν θα την βρεις εκεινη π αγαπας χωρις να θελεις..φυσαει αγερι δυνατο μα την φωτια της , σβηνει../κ.σ.)http://www.youtube.com/watch?v=5Lud01T85sc
«Ελληνίδα μάνα: 25+1 πράγματα που μ΄ έμαθε η μάνα μου».
«Ελληνίδα μάνα: 25+1 πράγματα που μ΄ έμαθε η μάνα μου».
1. ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ
Αν πρόκειται να σκοτωθείτε με τον αδερφό σου, πηγαίνετε έξω. Μόλις τελείωσα το σφουγγάρισμα.
2. ΠΡΟΣΕΥΧΗ
«Κάνε την προσευχή σου να βγει ο λεκές από το χαλί».
3. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ
«Αν την άλλη Πέμπτη που θα πάω στο σχολείο σου για το τρίμηνο δεν έχεις καλούς βαθμούς, καλύτερα να έχεις φύγει από το σπίτι πριν γυρίσω».
4. ΛΟΓΙΚΗ
«Δεν έχει γιατί. Γιατί έτσι είπα εγώ».
5. ΤΕΤΡΑΓΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗ
«Αν πέσεις και ματώσεις τα γόνατά σου, θα φας το ξύλο της χρονιάς σου γιατί θα έχεις σκίσει και το παντελόνι σου».
6. ΠΡΟΝΟΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
«Άλλαξε βρακί, ρε παιδάκι μου. Αν χτυπήσεις και σε πάνε στο νοσοκομείο τι θα πουν οι γιατροί;».
7. ΕΙΡΩΝΕΙΑ
«Σταμάτα να κλαις δίχως λόγο, γιατί θα σε κάνω να κλάψεις με λόγο».
8. ΕΥΛΥΓΙΣΙΑ
«Ωραίο πλύσιμο έκανες! Δεν βλέπεις το σβέρκο σου που είναι μαύρος;».
9. ΩΣΜΩΣΗ
«Κλείσε το στόμα σου και φάε το φαΐ σου».
10. ΑΝΤΟΧΗ
«Δεν θα σηκωθείς από το τραπέζι αν δεν φας όλα τα ρεβίθια σου».
11. ΚΑΙΡΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
«Το δωμάτιό σου είναι σαν να το χτύπησε τυφώνας».
12. ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ
«Ό,τι σου λέω εγώ σου φαίνεται παράλογο. Εσύ τα ξέρεις όλα κι εγώ είμαι παράλογη, έτσι;».
13. ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
«Συνέχισε την γκρίνια και θα δεις! Εγώ σε γέννησα, εγώ θα σε σκοτώσω».
14. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ
«Πού τα ΄μαθες αυτά, ρε παιδάκι μου; Γιατί δεν βλέπεις τον αδερφό σου; Έτσι κάνει;».
15. ΖΗΛΙΑ
«Εγώ στην ηλικία σου δεν είχα παπούτσια να φορέσω. Χιλιάδες παιδάκια σήμερα γυρνάνε ξυπόλητα. Μην είσαι αχάριστος».
16. ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
«Περίμενε να πάμε σπίτι και θα δεις».
17. ΥΠΟΜΟΝΗ
«Θα το ανοίξουμε όταν πάμε σπίτι».
18. ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ
«Σταμάτα να αλληθωρίζεις γιατί στο τέλος θα μείνεις αλλήθωρος».
19. ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ
«Βάλε το πουλόβερ σου. Κάνει κρύο και δεν το καταλαβαίνεις».
20. ΧΙΟΥΜΟΡ
«Αν κοπείς με το μαχαίρι μην έρθεις κλαίγοντας σε μένα, γιατί θα τις φας κι από πάνω».
21. ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ
«Αν δεν φας όλο το φαΐ σου δεν θα μεγαλώσεις».
22. ΓΕΝΕΤΙΚΗ
«Όλα τα ελαττώματα του πατέρα σου πήρες».
23. ΚΑΤΑΓΩΓΗ
«Όταν σου δίνουν κάτι να λες ευχαριστώ. Μην είσαι βλάχος».
24. ΣΟΦΙΑ
«Όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις».
25. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
«Θα κάνεις και συ παιδιά μια μέρα. Μακάρι να σου κάνουν ό,τι κάνεις εσύ σε μένα». 25+1. ΑΜΕΤΡΟΕΠΕΙΑ
Αμέσως μετά τον γάμο: «Άντε, κάντε κι ένα παιδάκι τώρα. Εγώ είμαι εδώ, εγώ θα το μεγαλώσω».
Ένα-δυο χρόνια αργότερα: «Όποιος έχει παιδί κάθεται στο σπίτι του και το μεγαλώνει. Αρκετά! Εγώ τα δικά μου τα μεγάλωσα».
LIONEL RICHIE - HELLO LYRICS
μακρυς και επιπονος ο δρομος της αγαπης μας ,μα οχι αγονος σπαρμενος μ αγκαθια και πολυχρωμα λουλουδια επειδη μ αγαπας και σ αγαπω ,επειδη σ αγαπησα πριν καν σε γνωρισω! αγγελε μου!και επειδη κι εσυ με ειχες αγαπησει πολυ πριν στα ονειρα σου!
Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011
Lara Fabian - Je t'aime .ڿڰۣ❀Σ`αγαπώ..(Greek.Lyrics)
για σενα αγγελε μου που με αναστησες και πηρες το φοβο του θανατου μακρια μου..!
Che Guevara Song (Hasta Siempre Comandante) - Traditional Version
Hεπανασταση ειναι η μονη επιλογη για να εχουμε ΡΙΖΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!για σενα αγγελε μου...
στον απελθοντα φοβο του θανατου ..
γιατι να φοβηθεις τον θανατο οταν εισαι ηδη νεκρη? τι χαρα θα παρει οταν δεν θαχει πια τι να σκοτωσει απο μενα?(κ.σ.-σ.α) |
"Νομίζουμε πως, αν μιλήσουμε στα παιδιά για το θάνατο, θα τους καλλιεργήσουμε το μηδενισμό και την απελπισία. Θα τα σπρώξουμε να πισωστρίψουν στη ζωή. Και δεν υποψιαζόμαστε πόση λάμψη και ρώμη, πόσος οίστρος ζωής και τιμιότητα, πόση μέθη αλήθειας θα ξεπηδήσει από αυτή τη ρεαλιστική τους αναμέτρηση με το φαινόμενο του θανάτου".
ο αυτοκρατορας ειπε:
''στο κατω-κατω τα μεγαλυτερα στοιχηματα τα βαζεις με τον εαυτο σου''(last emperor) ''NAI ....γιατι ο εαυτος μας ειναι ο μεγαλυτερος και δυσκολοτερος αντιπαλος..και η μαχη μαζι του ειναι λυσσαλεα..Νικησε τον κακο σου εαυτο και τις αδυναμιες σου διατηρωντας την μεγαλοψυχια και την αγαπη για τον αλλον ,που ειναι τελικα ο ''καθρεφτης σου''...(κ.σ.)
οταν η ...Καιτη ...ανακαλυψε την Αμερικη... (οι μονολογοι μας...)
Ποκα.................................ΦΥΣΙΚΑ η κατα μετωπο επιθεση εχει παντα απωλειες και απ τις δυο πλευρες.Οταν ξαναεμφανιστηκα ,ο Στεφανος ειχε αναλαβει την κηδεμονια του παιδιου και μου απαγορευε,να το βλεπω...ΑΥΤΟ με τσακισε...Αλλα ,τοτε..τιποτε δεν με κρατουσε απο το να ριξω την μπουνια ακομα κι αν ηξερα οτι θα σπασω το χερι μου.. ΜΙΑ μερα ,οπως γυμναζομουνα σπιτι και προσπαθουσα να σηκωσω ενα βαρος ,σκεφτηκα οτι ισως δεν ειναι θεμα δυναμης,α λλα,μετατοπισης του κεντρου βαρους.! ΜΕΤΑ εντελως τυχαια, συναντησα ενα κυριο σ ενα σπιτι,που, φλερταροντας με , προσφερθηκε να μου μαθει ποκα. ΑΠΟ εκεινη τη στιγμη αλλαξε ολοκληρη η ζωη μου.Αρχισα να βλεπω τον Στεφανο-που δεν ηθελα να τον ξαναδω στα ματια μου-και του φερομουνα πολυ ευγενικα.., σχεδον γλυκα.{(σαν ν απευθυνεται σε συμπαικτες)} -ΠΩΣ ΕΙΠΑΤΕ? ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΕ ΠΟΥ ΑΦΑΙΡΕΘΗΚΑ....ΝΑΙ. ΠΑΣΟ.....................(χ.Σπηλιωτη)
ροδα και αγκαθια,,,(αποσπασμα) απο ..''κηπουρικες εργασιες''
παιξε τον ασσο μπαστουνι που κρατας με εξυπναδα και αλλαξε τον με νταμα κουπα αν τολμας.....(κ.σ.-σ.α) |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)