δες με τα μάτια της ψυχής τον άνεμο
και το φεγγάρι που ‘ναι ολόγιομο απόψε
Δες με, από μακριά σου γνέφω
απ’ τα κατάβαθα της θύμησης
από το μέλλον
Δες με και αναπόλησε εκείνες τις στιγμές
τις μακρινές, τις άφαντες
που προκαλούσαμε τα κύματα
με τα παράτολμα βυθίσματα
Ποιήματα υφαντά σχεδίασε
στον αργαλειό της ψυχής σου
κι ανίχνευσε με προσοχή
την ποθεινή προσέγγιση στον ήλιο
μην και καεί από το πάθος σου
από τη λάμψη που πυροδοτεί
το φωτισμένο πρόσωπο σου
Την ανάσα μου άκουσε
της βροχής τους χτύπους
τον ξέφρενο χορό μέσα στα σπλάγχνα μου
την υγρασία των ματιών μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου