1..Το σονέτο
Το σονέτο είναι το μνημείο μιας στιγμής ,
Μνημείο από την αιωνιότητα της... ψυχής
Για μια νεκρή αθάνατη ώρα. Πρόσεξε πρόκειται για
Εξαγνιστική μυσταγωγία ή φοβερό οιωνό,
Της επίπονης πλήρωσής του ταπεινό.
Λάξεψέ το σε φίλντισι ή σε έβενο,
Σαν τη Μέρα ή τη Νύχτα να βασιλέψει. Και άσε το Χριστό να δει
Την περίφημη περικεφαλαία του στολισμένη μαργαριτάρια και ανατολή.
Το σονέτο είναι ένα νόμισμα. Η μια πλευρά του φανερώνει
Την ψυχή, η άλλη, σε ποια Εξουσία πρέπει να πληρωθεί.
Σαν υποτέλεια στις σεβαστές επικλήσεις
Της ζωής, ή σαν Χάρισμα στης Αγάπης την υψηλή ακολουθία
Υπηρετεί· ή, στη μέση σκοτεινού κυματοθραύστη υπόκωφη ανάσα,
Στου Αμαξά την παλάμη, πληρώνει φόρο στο Θάνατο.
Dante Gabriel Rossetti////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// 2..OI μεγάλοι ποιητές είναι σπάνιοι, όπως και οι μεγάλοι εραστές. Δεν αρκούν οι θολές λαχτάρες, οι μανίες και τα όνειρα· χρειάζεται το σπουδαιότερο: τα βαρβάτα αρχίδια. Ότι μ' άλλα λόγια ονομάζεται: ολύμπιο βλέμμα.
3..Bright star, would I were stedfast as thou art--
Not in lone splendour hung aloft the night
And watching, with eternal lids apart,
Like nature's patient, sleepless Eremite,
The moving waters at their priestlike task
Of pure ablution round earth's human shores,
Or gazing on the new soft-fallen mask
Of snow upon the mountains and the moors--
No--yet still stedfast, still unchangeable,
Pillow'd upon my fair love's ripening breast,
To feel for ever its soft fall and swell,
Awake for ever in a sweet unrest,
Still, still to hear her tender-taken breath,
And so live ever--or else swoon to death.
John Keats
Cesare Pavese
1908-1950//////////////////// 4..Με ταπεινά χέρια σου φέρνω
τα βιβλία των αναρίθμητων ονείρων μου
-λευκή γυναίκα που το πάθος έχει φθείρει
σαν την παλίρροια που τρώει την γκρίζαν άμμο-
και με καρδιά παλαιότερη απ' το κέρας
το ξέχειλο απ' τη λευκή τη φλόγα του Καιρού·
λευκή γυναίκα των αναρίθμητων ονείρων,
σου φέρνω τους περιπαθείς μου στίχους.
William Butler Yeats///////5..Αναζητώ μιαν ακτή να μπορέσω να φράξω
με δέντρα ή καλάμια ένα μέρος του ορίζοντα.
Συμμαζεύοντας το άπειρο, νά 'χω την αίσθηση:
ή πως δεν υπάρχουνε μηχανές ή πως υπάρχουνε πολύ λίγες
ή πως δεν υπάρχουν στρατιώτες ή πως υπάρχουνε πολύ λίγοι
ή πως δεν υπάρχουνε όπλα ή πως υπάρχουνε πολύ λίγα,
στραμμένα κι αυτά προς την έξοδο
των δασών με τους λύκους
ή πως δεν υπάρχουνε έμποροι ή πως υπάρχουνε πολύ λίγοι
σε απόκεντρα σημεία της γης
όπου ακόμη δεν έγιναν αμαξωτοί δρόμοι.
Το ελπίζει ο Θεός
πως τουλάχιστο μες στους λυγμούς των ποιητών
δεν θα πάψει να υπάρχει ποτές ο παράδεισος.
ν.βρεττακος
Το σονέτο είναι το μνημείο μιας στιγμής ,
Μνημείο από την αιωνιότητα της... ψυχής
Για μια νεκρή αθάνατη ώρα. Πρόσεξε πρόκειται για
Εξαγνιστική μυσταγωγία ή φοβερό οιωνό,
Της επίπονης πλήρωσής του ταπεινό.
Λάξεψέ το σε φίλντισι ή σε έβενο,
Σαν τη Μέρα ή τη Νύχτα να βασιλέψει. Και άσε το Χριστό να δει
Την περίφημη περικεφαλαία του στολισμένη μαργαριτάρια και ανατολή.
Το σονέτο είναι ένα νόμισμα. Η μια πλευρά του φανερώνει
Την ψυχή, η άλλη, σε ποια Εξουσία πρέπει να πληρωθεί.
Σαν υποτέλεια στις σεβαστές επικλήσεις
Της ζωής, ή σαν Χάρισμα στης Αγάπης την υψηλή ακολουθία
Υπηρετεί· ή, στη μέση σκοτεινού κυματοθραύστη υπόκωφη ανάσα,
Στου Αμαξά την παλάμη, πληρώνει φόρο στο Θάνατο.
Dante Gabriel Rossetti////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// 2..OI μεγάλοι ποιητές είναι σπάνιοι, όπως και οι μεγάλοι εραστές. Δεν αρκούν οι θολές λαχτάρες, οι μανίες και τα όνειρα· χρειάζεται το σπουδαιότερο: τα βαρβάτα αρχίδια. Ότι μ' άλλα λόγια ονομάζεται: ολύμπιο βλέμμα.
3..Bright star, would I were stedfast as thou art--
Not in lone splendour hung aloft the night
And watching, with eternal lids apart,
Like nature's patient, sleepless Eremite,
The moving waters at their priestlike task
Of pure ablution round earth's human shores,
Or gazing on the new soft-fallen mask
Of snow upon the mountains and the moors--
No--yet still stedfast, still unchangeable,
Pillow'd upon my fair love's ripening breast,
To feel for ever its soft fall and swell,
Awake for ever in a sweet unrest,
Still, still to hear her tender-taken breath,
And so live ever--or else swoon to death.
John Keats
Cesare Pavese
1908-1950//////////////////// 4..Με ταπεινά χέρια σου φέρνω
τα βιβλία των αναρίθμητων ονείρων μου
-λευκή γυναίκα που το πάθος έχει φθείρει
σαν την παλίρροια που τρώει την γκρίζαν άμμο-
και με καρδιά παλαιότερη απ' το κέρας
το ξέχειλο απ' τη λευκή τη φλόγα του Καιρού·
λευκή γυναίκα των αναρίθμητων ονείρων,
σου φέρνω τους περιπαθείς μου στίχους.
William Butler Yeats///////5..Αναζητώ μιαν ακτή να μπορέσω να φράξω
με δέντρα ή καλάμια ένα μέρος του ορίζοντα.
Συμμαζεύοντας το άπειρο, νά 'χω την αίσθηση:
ή πως δεν υπάρχουνε μηχανές ή πως υπάρχουνε πολύ λίγες
ή πως δεν υπάρχουν στρατιώτες ή πως υπάρχουνε πολύ λίγοι
ή πως δεν υπάρχουνε όπλα ή πως υπάρχουνε πολύ λίγα,
στραμμένα κι αυτά προς την έξοδο
των δασών με τους λύκους
ή πως δεν υπάρχουνε έμποροι ή πως υπάρχουνε πολύ λίγοι
σε απόκεντρα σημεία της γης
όπου ακόμη δεν έγιναν αμαξωτοί δρόμοι.
Το ελπίζει ο Θεός
πως τουλάχιστο μες στους λυγμούς των ποιητών
δεν θα πάψει να υπάρχει ποτές ο παράδεισος.
ν.βρεττακος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου