Θερίζω απ’την καρδιά μου τον καρπό της αιωνιότητας,
που έσπειρε η αγάπη σου στη δροσιά των επιθυμιών.
Φλοίσβισαν τα κύματα στον κόλπο του έρωτα σου.
Η παλίρροια έσμιξε με τον κατακλυσμό,
παρασέρνοντας κάθε βραχίονα αντίστασης
και σαν από θαύμα,
η θεομηνία γεννοβολούσε το επουράνιο φως της γαλήνης.
Κι όταν κοίταξες τον ουρανό, άναψε το φεγγάρι.
οτι ωραιο να διαβαζω τετοια ποιηματα!
ΑπάντησηΔιαγραφή