Οσο κι αν εψαξα δεν βρηκα..Οσο κι αν ματωσα δεν εφτασε..οσο κι αν ετρεξα δεν εφτασα στο τερμα. Σαν ''δρομεας'' που απ οπου κι αν τον κοιταξεις προς εκει τρεχει. σκαφος χωρις πυξιδα στ ανοιχτα του πελαγου.. Στα μισα του δρομου κοπηκαν τα χερια ,στη μεση της νυχτας ξημερωσε. Στο πρωτο φως τα ματια δεν αντεξαν ,τα γονατα λυγισαν,οι επιθυμιες λιγοστεψαν ,οι πηγες των δακρυων στερεψαν.Θα ξανασκαψω βαθεια ακολουθωντας τον δασκαλο... θα βρω διεξοδο αναζητωντας αχτιδα φωτος στο απολυτο σκοτος ,φηλαφωντας και οσμιζομενη .Σημασια δεν εχει αν συρομαι/ ο,τι μετραει ειναι η Εξοδος....και Εισοδος / μολο που και τα δυο ειναι ακριβως το ιδιο πραγμα...εισερχεσαι για να εξελθεις /και αναποδα.. κυκλος η αεναο πισωγυρισμα. Αυτο το εργο τοχεις ξαναδει και θα το ξανακοιταξεις παλι...Καθε φορα με ιδια ματιά καθε φορά καινουργιο... Τι αλλαζει? ο αριθμος του καθισματος στην αιθουσα και ...ο διπλανος σου..Μα παντα μονη ,δεκαδες θεατες παντα μονοι να εναλλασονται στην καθε προβολη.. Σιωπη το εργο αρχιζει... Σημασια δεν εχει το ευτυχες τελος..Το τελος ειναι παντα Τελος.....και η παρασταση ...τότε αρχιζει..κουραστηκα...και τα φεγγαρια ολογιομα δεν ειναι πια καθως ο ηλιος καιει τα σπαρτά και το ειναι μας..(κσ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου