Να σου πω μια ιστορία – Χόρχε Μπουκαϊ
Βρισκόμουν εκεί από την πρώτη στιγμή,στην αδρεναλίνη που κυκλοφορούσε στις φλέβες των γονιών σου όταν έκαναν έρωτα για να σε συλλάβουν,και μετά στο υγρό που η μητέρα σου έστελνε στη μικρή καρδιά σου όταν ακόμα ήσουν απλώς ένα παράσιτο.
Έφτασα σ’ εσένα προτού μπορέσεις να μιλήσεις,προτού ακόμα μπορέσεις να καταλάβεις κάτιαπ’ αυτά που σου έλεγαν οι άλλοι.Βρισκόμουν εκεί όταν, αδέξια,προσπαθούσες να κάνεις τα πρώτα σου βήματαεμπρός στο πειραχτικό και γελαστό βλέμμα όλων.Όταν ήσουν απροστάτευτος κι εκτεθειμένος,όταν ήσουν ευάλωτος κι είχες ανάγκη.
Μ’ έφερε στη ζωή σουτο χέρι της μαγικής σκέψηςμε συνόδευανοι προλήψεις και τα ξόρκιατα φετίχ και τα φυλαχτάοι καλοί τρόποι, οι συνήθειες και η παράδοσηοι δάσκαλοί σου, τα αδέρφια σου και οι φίλοι σου…
Προτού μάθεις πως υπήρχαδιαίρεσα την ψυχή σου σ’ έναν κόσμο φωτός κι έναν κόσμοσκότους.Έναν κόσμο για το καλό κι έναν για τα υπόλοιπα.
Εγώ σου έφερα τα συναισθήματα της ντροπήςσου έδειξα όλα τα μειονεκτήματά σου,τις ασχήμιες σου,τις ανοησίες σου,
τα δυσάρεστα όλα.Εγώ σου κρέμασα την ταμπέλα «διαφορετικός»όταν σου είπα πρώτη φορά στο αφτίότι κάτι δεν πήγαινε καλά σ’ εσένα.
Υπάρχω πριν από τη συνείδηση,πριν από την ενοχή,πριν από την ηθική,πριν από τις αρχές του χρόνου,πριν ακόμα ο Αδάμ ντραπεί για το κορμί τουόταν αντιλήφθηκε ότι ήταν γυμνός…και το κάλυψε.
Είμαι ο απρόσκλητος μουσαφίρης,ο ανεπιθύμητος επισκέπτης,και ωστόσο,είμαι ο πρώτος που ήρθα κι τελευταίος που θα φύγω.Έγινα ισχυρός με τον καιρόακούγοντας τις συμβουλές των γονιών σουγια το πώς να θριαμβεύσεις στη ζωή.
Παρατηρώντας τις αντιλήψεις της θρησκείας σου,που σου λέει τι να κάνεις και τι να μην κάνεις,για να σε δεχτεί ο Θεός στις αγκάλες του.Υποφέροντας απάνθρωπα αστείατων συντρόφων σου στο σχολείοόταν γελούσαν με τις δυσκολίες σου.Υπομένοντας τις ταπεινώσεις από τους ανωτέρους σου.Παρατηρώντας την άχαρη μορφή σου στον καθρέφτηκαι συγκρίνοντας τη μετά με την εικόνα των «διασήμων»που βγαίνουν στην τηλεόραση.
Και τώρα, επιτέλους,έτσι όπως είμαι δυνατός,και για τον απλό λόγοότι είμαι γυναίκα,ότι είμαι νέγρος,ότι είμαι Εβραίος,ότι είμαι ομοφυλόφιλος,ότι είμαι ανατολίτης,
ότι είμαι ανάπηρος,ότι είμαι ψηλός, κοντός ή χοντρός…μπορώ να σε μεταμορφώσωσ’ ένα σωρό σκουπίδια,σε παλιοσίδερα,σε αποδιοπομπαίο τράγο,στον παγκόσμιο υπεύθυνο,σ’ έναν καταραμένομπάσταρδομιας χρήσης.
Γενεές και γενεές ανδρών και γυναικώνμε υποστηρίζουν.Δε μπορείς να ξεφύγεις από μένα.
Η θλίψη που προξενώ είναι τόσο ανυπόφορη πουγια να με αντέξειςπρέπει να με μεταδώσεις στα παιδιά σου,ώστε εκείνα να με περάσουν στα δικά τους παιδιά,στους αιώνες των αιώνων.
Για να βοηθήσω εσένα και τους απογόνους σουθα μεταμφιεστώ σε τελειομανία,σε υψηλά ιδανικά,σε αυτοκριτική,σε πατριωτισμό,σε ηθικές αξίες,σε καλές συνήθειες,σε αυτοέλεγχο.
Η θλίψη που σου προξενώ είναι τόσο έντονηπου θα θελήσεις να με αρνηθείςκαι, γι’ αυτό,θα προσπαθήσεις να με κρύψεις πίσω από τα πρόσωπά σου,πίσω από τα ναρκωτικά,πίσω από τη μάχη σου για το χρήμα,πίσω από τις νευρώσεις σου,πίσω από την ανισόρροπη σεξουαλικότητά σου.Δεν έχει σημασία τι κάνεις όμωςδεν έχει σημασία που πηγαίνεις.Εγώ θα είμαι πάντα εκεί,πάντοτε παρών.Γιατί ταξιδεύω μαζί σουμέρα και νύχτα,ακούραστα,δίχως όρια.
Εγώ είμαι η βασική αιτία της εξάρτησης,της κτητικότητας,της πίεσης,της ανηθικότητας,του φόβου,της βίας,του εγκλήματος,της τρέλας.
Εγώ σου δίδαξα το φόβο της απόρριψηςκι εγώ περιόρισα την ύπαρξή σου σ’ αυτό το φόβο.Από εμένα εξαρτάται το αν θα εξακολουθήσεις να είσαιαυτό το άτομο που το γυρεύουν, το λατρεύουν,το χειροκροτούν, ο ευγενικός και ο ευχάριστοςπου είσαι σήμερα για τους άλλους.Από εμένα εξαρτάσαι,γιατί εγώ είμαι το μπαούλο όπου έχεις κρύψειεκείνα τα πιο δυσάρεστα πράγματα,τα πιο γελοία,τα λιγότερο επιθυμητά και από σένα τον ίδιο.
Χάρη σ’ εμέναέμαθες να συμβιβάζεσαιμε αυτά που σου δίνει η ζωήγιατί τελικάοτιδήποτε και αν ζήσεις θα είναι πάντοτε παραπάνωαπό αυτό που νομίζεις ότι αξίζεις.
Το μάντεψες, έτσι δεν είναι?ΕΙΜΑΙ… ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ.Θυμήσου την ιστορία μας…
Όλα άρχισαν εκείνη τη γκρίζα μέραπου αφέθηκες να πεις περήφανος:«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ!»Και, ντροπιασμένος και φοβισμένος,κατέβασες το κεφάλικι άλλαξες τα λόγια και τις πράξεις σουμε ένα συλλογισμό:«ΕΓΩ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΜΟΥΝ…»
Καταγράφηκε
τα δυσάρεστα όλα.Εγώ σου κρέμασα την ταμπέλα «διαφορετικός»όταν σου είπα πρώτη φορά στο αφτίότι κάτι δεν πήγαινε καλά σ’ εσένα.Υπάρχω πριν από τη συνείδηση,πριν από την ενοχή,πριν από την ηθική,πριν από τις αρχές του χρόνου,πριν ακόμα ο Αδάμ ντραπεί για το κορμί τουόταν αντιλήφθηκε ότι ήταν γυμνός…και το κάλυψε.Είμαι ο απρόσκλητος μουσαφίρης,ο ανεπιθύμητος επισκέπτης,και ωστόσο,είμαι ο πρώτος που ήρθα κι τελευταίος που θα φύγω.Έγινα ισχυρός με τον καιρόακούγοντας τις συμβουλές των γονιών σουγια το πώς να θριαμβεύσεις στη ζωή.Παρατηρώντας τις αντιλήψεις της θρησκείας σου,που σου λέει τι να κάνεις και τι να μην κάνεις,για να σε δεχτεί ο Θεός στις αγκάλες του.Υποφέροντας απάνθρωπα αστείατων συντρόφων σου στο σχολείοόταν γελούσαν με τις δυσκολίες σου.Υπομένοντας τις ταπεινώσεις από τους ανωτέρους σου.Παρατηρώντας την άχαρη μορφή σου στον καθρέφτηκαι συγκρίνοντας τη μετά με την εικόνα των «διασήμων»που βγαίνουν στην τηλεόραση.Και τώρα, επιτέλους,έτσι όπως είμαι δυνατός,και για τον απλό λόγοότι είμαι γυναίκα,ότι είμαι νέγρος,ότι είμαι Εβραίος,ότι είμαι ομοφυλόφιλος,ότι είμαι ανατολίτης,
ότι είμαι ανάπηρος,ότι είμαι ψηλός, κοντός ή χοντρός…μπορώ να σε μεταμορφώσωσ’ ένα σωρό σκουπίδια,σε παλιοσίδερα,σε αποδιοπομπαίο τράγο,στον παγκόσμιο υπεύθυνο,σ’ έναν καταραμένομπάσταρδομιας χρήσης.
Γενεές και γενεές ανδρών και γυναικών με υποστηρίζουν.Δε μπορείς να ξεφύγεις από μένα.
Η θλίψη που προξενώ είναι τόσο ανυπόφορη πουγια να με αντέξειςπρέπει να με μεταδώσεις στα παιδιά σου,ώστε εκείνα να με περάσουν στα δικά τους παιδιά,στους αιώνες των αιώνων.
Για να βοηθήσω εσένα και τους απογόνους σουθα μεταμφιεστώ σε τελειομανία,σε υψηλά ιδανικά,σε αυτοκριτική,σε πατριωτισμό,σε ηθικές αξίες,σε καλές συνήθειες,σε αυτοέλεγχο.
Η θλίψη που σου προξενώ είναι τόσο έντονηπου θα θελήσεις να με αρνηθείςκαι, γι’ αυτό,θα προσπαθήσεις να με κρύψεις πίσω από τα πρόσωπά σου,πίσω από τα ναρκωτικά,πίσω από τη μάχη σου για το χρήμα,πίσω από τις νευρώσεις σου,πίσω από την ανισόρροπη σεξουαλικότητά σου.Δεν έχει σημασία τι κάνεις όμωςδεν έχει σημασία που πηγαίνεις.Εγώ θα είμαι πάντα εκεί,πάντοτε παρών.Γιατί ταξιδεύω μαζί σουμέρα και νύχτα,ακούραστα,δίχως όρια.
Εγώ είμαι η βασική αιτία της εξάρτησης,της κτητικότητας,της πίεσης,της ανηθικότητας,του φόβου,της βίας,του εγκλήματος,της τρέλας.
Εγώ σου δίδαξα το φόβο της απόρριψηςκι εγώ περιόρισα την ύπαρξή σου σ’ αυτό το φόβο.Από εμένα εξαρτάται το αν θα εξακολουθήσεις να είσαιαυτό το άτομο που το γυρεύουν, το λατρεύουν,το χειροκροτούν, ο ευγενικός και ο ευχάριστοςπου είσαι σήμερα για τους άλλους.Από εμένα εξαρτάσαι,γιατί εγώ είμαι το μπαούλο όπου έχεις κρύψειεκείνα τα πιο δυσάρεστα πράγματα,τα πιο γελοία,τα λιγότερο επιθυμητά και από σένα τον ίδιο.
Χάρη σ’ εμέναέμαθες να συμβιβάζεσαιμε αυτά που σου δίνει η ζωήγιατί τελικάοτιδήποτε και αν ζήσεις θα είναι πάντοτε παραπάνωαπό αυτό που νομίζεις ότι αξίζεις.
Το μάντεψες, έτσι δεν είναι?ΕΙΜΑΙ… ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ.Θυμήσου την ιστορία μας…
Όλα άρχισαν εκείνη τη γκρίζα μέραπου αφέθηκες να πεις περήφανος:«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ!»Και, ντροπιασμένος και φοβισμένος,κατέβασες το κεφάλικι άλλαξες τα λόγια και τις πράξεις σουμε ένα συλλογισμό:«ΕΓΩ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΜΟΥΝ…»
Βρισκόμουν εκεί από την πρώτη στιγμή,στην αδρεναλίνη που κυκλοφορούσε στις φλέβες των γονιών σου όταν έκαναν έρωτα για να σε συλλάβουν,και μετά στο υγρό που η μητέρα σου έστελνε στη μικρή καρδιά σου όταν ακόμα ήσουν απλώς ένα παράσιτο.
Έφτασα σ’ εσένα προτού μπορέσεις να μιλήσεις,προτού ακόμα μπορέσεις να καταλάβεις κάτιαπ’ αυτά που σου έλεγαν οι άλλοι.Βρισκόμουν εκεί όταν, αδέξια,προσπαθούσες να κάνεις τα πρώτα σου βήματαεμπρός στο πειραχτικό και γελαστό βλέμμα όλων.Όταν ήσουν απροστάτευτος κι εκτεθειμένος,όταν ήσουν ευάλωτος κι είχες ανάγκη.
Μ’ έφερε στη ζωή σουτο χέρι της μαγικής σκέψηςμε συνόδευανοι προλήψεις και τα ξόρκιατα φετίχ και τα φυλαχτάοι καλοί τρόποι, οι συνήθειες και η παράδοσηοι δάσκαλοί σου, τα αδέρφια σου και οι φίλοι σου…
Προτού μάθεις πως υπήρχαδιαίρεσα την ψυχή σου σ’ έναν κόσμο φωτός κι έναν κόσμοσκότους.Έναν κόσμο για το καλό κι έναν για τα υπόλοιπα.
Εγώ σου έφερα τα συναισθήματα της ντροπήςσου έδειξα όλα τα μειονεκτήματά σου,τις ασχήμιες σου,τις ανοησίες σου,
τα δυσάρεστα όλα.Εγώ σου κρέμασα την ταμπέλα «διαφορετικός»όταν σου είπα πρώτη φορά στο αφτίότι κάτι δεν πήγαινε καλά σ’ εσένα.
Υπάρχω πριν από τη συνείδηση,πριν από την ενοχή,πριν από την ηθική,πριν από τις αρχές του χρόνου,πριν ακόμα ο Αδάμ ντραπεί για το κορμί τουόταν αντιλήφθηκε ότι ήταν γυμνός…και το κάλυψε.
Είμαι ο απρόσκλητος μουσαφίρης,ο ανεπιθύμητος επισκέπτης,και ωστόσο,είμαι ο πρώτος που ήρθα κι τελευταίος που θα φύγω.Έγινα ισχυρός με τον καιρόακούγοντας τις συμβουλές των γονιών σουγια το πώς να θριαμβεύσεις στη ζωή.
Παρατηρώντας τις αντιλήψεις της θρησκείας σου,που σου λέει τι να κάνεις και τι να μην κάνεις,για να σε δεχτεί ο Θεός στις αγκάλες του.Υποφέροντας απάνθρωπα αστείατων συντρόφων σου στο σχολείοόταν γελούσαν με τις δυσκολίες σου.Υπομένοντας τις ταπεινώσεις από τους ανωτέρους σου.Παρατηρώντας την άχαρη μορφή σου στον καθρέφτηκαι συγκρίνοντας τη μετά με την εικόνα των «διασήμων»που βγαίνουν στην τηλεόραση.
Και τώρα, επιτέλους,έτσι όπως είμαι δυνατός,και για τον απλό λόγοότι είμαι γυναίκα,ότι είμαι νέγρος,ότι είμαι Εβραίος,ότι είμαι ομοφυλόφιλος,ότι είμαι ανατολίτης,
ότι είμαι ανάπηρος,ότι είμαι ψηλός, κοντός ή χοντρός…μπορώ να σε μεταμορφώσωσ’ ένα σωρό σκουπίδια,σε παλιοσίδερα,σε αποδιοπομπαίο τράγο,στον παγκόσμιο υπεύθυνο,σ’ έναν καταραμένομπάσταρδομιας χρήσης.
Γενεές και γενεές ανδρών και γυναικώνμε υποστηρίζουν.Δε μπορείς να ξεφύγεις από μένα.
Η θλίψη που προξενώ είναι τόσο ανυπόφορη πουγια να με αντέξειςπρέπει να με μεταδώσεις στα παιδιά σου,ώστε εκείνα να με περάσουν στα δικά τους παιδιά,στους αιώνες των αιώνων.
Για να βοηθήσω εσένα και τους απογόνους σουθα μεταμφιεστώ σε τελειομανία,σε υψηλά ιδανικά,σε αυτοκριτική,σε πατριωτισμό,σε ηθικές αξίες,σε καλές συνήθειες,σε αυτοέλεγχο.
Η θλίψη που σου προξενώ είναι τόσο έντονηπου θα θελήσεις να με αρνηθείςκαι, γι’ αυτό,θα προσπαθήσεις να με κρύψεις πίσω από τα πρόσωπά σου,πίσω από τα ναρκωτικά,πίσω από τη μάχη σου για το χρήμα,πίσω από τις νευρώσεις σου,πίσω από την ανισόρροπη σεξουαλικότητά σου.Δεν έχει σημασία τι κάνεις όμωςδεν έχει σημασία που πηγαίνεις.Εγώ θα είμαι πάντα εκεί,πάντοτε παρών.Γιατί ταξιδεύω μαζί σουμέρα και νύχτα,ακούραστα,δίχως όρια.
Εγώ είμαι η βασική αιτία της εξάρτησης,της κτητικότητας,της πίεσης,της ανηθικότητας,του φόβου,της βίας,του εγκλήματος,της τρέλας.
Εγώ σου δίδαξα το φόβο της απόρριψηςκι εγώ περιόρισα την ύπαρξή σου σ’ αυτό το φόβο.Από εμένα εξαρτάται το αν θα εξακολουθήσεις να είσαιαυτό το άτομο που το γυρεύουν, το λατρεύουν,το χειροκροτούν, ο ευγενικός και ο ευχάριστοςπου είσαι σήμερα για τους άλλους.Από εμένα εξαρτάσαι,γιατί εγώ είμαι το μπαούλο όπου έχεις κρύψειεκείνα τα πιο δυσάρεστα πράγματα,τα πιο γελοία,τα λιγότερο επιθυμητά και από σένα τον ίδιο.
Χάρη σ’ εμέναέμαθες να συμβιβάζεσαιμε αυτά που σου δίνει η ζωήγιατί τελικάοτιδήποτε και αν ζήσεις θα είναι πάντοτε παραπάνωαπό αυτό που νομίζεις ότι αξίζεις.
Το μάντεψες, έτσι δεν είναι?ΕΙΜΑΙ… ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ.Θυμήσου την ιστορία μας…
Όλα άρχισαν εκείνη τη γκρίζα μέραπου αφέθηκες να πεις περήφανος:«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ!»Και, ντροπιασμένος και φοβισμένος,κατέβασες το κεφάλικι άλλαξες τα λόγια και τις πράξεις σουμε ένα συλλογισμό:«ΕΓΩ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΜΟΥΝ…»
Καταγράφηκε
τα δυσάρεστα όλα.Εγώ σου κρέμασα την ταμπέλα «διαφορετικός»όταν σου είπα πρώτη φορά στο αφτίότι κάτι δεν πήγαινε καλά σ’ εσένα.Υπάρχω πριν από τη συνείδηση,πριν από την ενοχή,πριν από την ηθική,πριν από τις αρχές του χρόνου,πριν ακόμα ο Αδάμ ντραπεί για το κορμί τουόταν αντιλήφθηκε ότι ήταν γυμνός…και το κάλυψε.Είμαι ο απρόσκλητος μουσαφίρης,ο ανεπιθύμητος επισκέπτης,και ωστόσο,είμαι ο πρώτος που ήρθα κι τελευταίος που θα φύγω.Έγινα ισχυρός με τον καιρόακούγοντας τις συμβουλές των γονιών σουγια το πώς να θριαμβεύσεις στη ζωή.Παρατηρώντας τις αντιλήψεις της θρησκείας σου,που σου λέει τι να κάνεις και τι να μην κάνεις,για να σε δεχτεί ο Θεός στις αγκάλες του.Υποφέροντας απάνθρωπα αστείατων συντρόφων σου στο σχολείοόταν γελούσαν με τις δυσκολίες σου.Υπομένοντας τις ταπεινώσεις από τους ανωτέρους σου.Παρατηρώντας την άχαρη μορφή σου στον καθρέφτηκαι συγκρίνοντας τη μετά με την εικόνα των «διασήμων»που βγαίνουν στην τηλεόραση.Και τώρα, επιτέλους,έτσι όπως είμαι δυνατός,και για τον απλό λόγοότι είμαι γυναίκα,ότι είμαι νέγρος,ότι είμαι Εβραίος,ότι είμαι ομοφυλόφιλος,ότι είμαι ανατολίτης,
ότι είμαι ανάπηρος,ότι είμαι ψηλός, κοντός ή χοντρός…μπορώ να σε μεταμορφώσωσ’ ένα σωρό σκουπίδια,σε παλιοσίδερα,σε αποδιοπομπαίο τράγο,στον παγκόσμιο υπεύθυνο,σ’ έναν καταραμένομπάσταρδομιας χρήσης.
Γενεές και γενεές ανδρών και γυναικών με υποστηρίζουν.Δε μπορείς να ξεφύγεις από μένα.
Η θλίψη που προξενώ είναι τόσο ανυπόφορη πουγια να με αντέξειςπρέπει να με μεταδώσεις στα παιδιά σου,ώστε εκείνα να με περάσουν στα δικά τους παιδιά,στους αιώνες των αιώνων.
Για να βοηθήσω εσένα και τους απογόνους σουθα μεταμφιεστώ σε τελειομανία,σε υψηλά ιδανικά,σε αυτοκριτική,σε πατριωτισμό,σε ηθικές αξίες,σε καλές συνήθειες,σε αυτοέλεγχο.
Η θλίψη που σου προξενώ είναι τόσο έντονηπου θα θελήσεις να με αρνηθείςκαι, γι’ αυτό,θα προσπαθήσεις να με κρύψεις πίσω από τα πρόσωπά σου,πίσω από τα ναρκωτικά,πίσω από τη μάχη σου για το χρήμα,πίσω από τις νευρώσεις σου,πίσω από την ανισόρροπη σεξουαλικότητά σου.Δεν έχει σημασία τι κάνεις όμωςδεν έχει σημασία που πηγαίνεις.Εγώ θα είμαι πάντα εκεί,πάντοτε παρών.Γιατί ταξιδεύω μαζί σουμέρα και νύχτα,ακούραστα,δίχως όρια.
Εγώ είμαι η βασική αιτία της εξάρτησης,της κτητικότητας,της πίεσης,της ανηθικότητας,του φόβου,της βίας,του εγκλήματος,της τρέλας.
Εγώ σου δίδαξα το φόβο της απόρριψηςκι εγώ περιόρισα την ύπαρξή σου σ’ αυτό το φόβο.Από εμένα εξαρτάται το αν θα εξακολουθήσεις να είσαιαυτό το άτομο που το γυρεύουν, το λατρεύουν,το χειροκροτούν, ο ευγενικός και ο ευχάριστοςπου είσαι σήμερα για τους άλλους.Από εμένα εξαρτάσαι,γιατί εγώ είμαι το μπαούλο όπου έχεις κρύψειεκείνα τα πιο δυσάρεστα πράγματα,τα πιο γελοία,τα λιγότερο επιθυμητά και από σένα τον ίδιο.
Χάρη σ’ εμέναέμαθες να συμβιβάζεσαιμε αυτά που σου δίνει η ζωήγιατί τελικάοτιδήποτε και αν ζήσεις θα είναι πάντοτε παραπάνωαπό αυτό που νομίζεις ότι αξίζεις.
Το μάντεψες, έτσι δεν είναι?ΕΙΜΑΙ… ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ.Θυμήσου την ιστορία μας…
Όλα άρχισαν εκείνη τη γκρίζα μέραπου αφέθηκες να πεις περήφανος:«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ!»Και, ντροπιασμένος και φοβισμένος,κατέβασες το κεφάλικι άλλαξες τα λόγια και τις πράξεις σουμε ένα συλλογισμό:«ΕΓΩ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΜΟΥΝ…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου