διαμαντια και μπλουζ...

διαμαντια και μπλουζ...
♥ οταν ολοι τρεχουν κατω απ τις ομπρελες,εγω θα στεκομαι κατω απ την βροχη..

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

πως τολμω να μην τολμω? ειναι κατι στιγμες.... αντιο Νικο...

τι κι αν πιστευω στους ανθρωπους ? τι κι αν πιστεψα  σε σενα?  Τι αλλαζει που ονειρευομαι? τι διαφοροποιει  η πιστη μου?  Τι κι αν διαβαζω πολλα και διαφορα? Τι κι αν ορω  μετα πασης προσοχης? Τι  και αν δεν φορεσα ακομα γυαλια?   Παιζει κανενα ρολο  που δεν βολευομαι ποτέ? που  συγχωρω,οργιζομαι γελαω κλαιω και  σκαβω βαθεια ? Ουτε αρχαιοκαπηλος ,μηδε  ραβδοσκοπος...ακομα  διψω ...απορω  και εξισταμαι.. Που βρισκεις το θρασσος ανθρωπε να ζητας  αγγελους εσυ  ενας  διαβολος?  Και πως  τολμας να αμφισβητεις το θειο την  ιδια  στιγμη που γονατιζεις μπροστα  σε εικονες ? ακομα  αρνουμαι  την ανευ ορων παραδοση στο  ψεμα ,,ακομα κρατω τις αληθειες  μου μακρυα απο  βεβηλους  και ληστες..  ΔΕΝ  κρινω  επιζητω  ομως να κριθω  δικαια....///πρωτα εμενα... για  να νικησω εσενα.. ευελπιστωντας να νικηθω ..καποτε...εγω..///κι ειναι  κατι  στιγμες που  δακρυζεις και λες....μοναχα // γιατι... /////και σκεφτεσαι πως ολα ειναι τοσο  ασημαντα  μπροστα στον θανατο.... Μη μου χαθεις ,,μη φυγεις...μη χανεις λεπτο...ο αυγουστος  δεν περιμενει...  μπορει  να  μην ερθει ποτε για μας.. προλαβε το  ..τωρα ...πριν  ναναι  αργα...

7 σχόλια:

  1. Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
    κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
    λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
    ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
    κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

    Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
    την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
    καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
    διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
    θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

    Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
    μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
    από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
    που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
    κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει

    Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
    αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
    μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
    φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
    και φέγγει από μέσα η φυλακή

    Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
    την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
    καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
    διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
    θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απόψε είμαστε κι οι δυο μας σιωπηλοί
    ακόμα και οι λέξεις φοβήθηκαν τα χείλη
    το ξέρω θα μου δώσεις ένα φιλί
    και θα μου πεις να μείνουμε δυο φίλοι

    Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί
    Θέλω να μη θυμάμαι
    κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή
    Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι
    κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί
    για να μου πεις να μη φοβάμαι

    Δώσ' μου λοιπόν το τελευταίο μας φιλί
    και ας καπνίσουμε μαζί κι ένα τσιγάρο
    και φύγε μη γυρίσεις να με δεις
    δε θέλω να με βλέπεις να πονάω

    Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί
    Θέλω να μη θυμάμαι
    κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή
    Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι
    κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί
    για να μου πεις να μη φοβάμαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μ' έν' αμάν-αμάν στα χείλη πάω πίσω στα παλιά
    κι αν τυχόν γίνω ρεζίλι φταίν τα αισθηματικά

    Τι κι αν είσ' απ' τη Λιβύη, εργατάκι και φτωχό
    Πιάσ' το νταχτιρντί να γίνει πατιρντί κανονικό
    Πιάσ' το νταχτιρντί να γίνει πατιρντί κανονικό

    Με δυο ώπλες κι ένα άιντες, με ουίσκι και λοιπά
    θα πηδάμ' απ' τις βεράντες στου Ζαλόγγου τη μεριά

    Τι κι αν είσ' απ' τη Λιβύη, εργατάκι και φτωχό
    Πιάσ' το νταχτιρντί ταξίμι, να κομπλάρει ο Ανταμό
    Πιάσ' το νταχτιρντί να γίνει πατιρντί κανονικό

    Πες του Νιόνιου να κουρντίσει και του Γιώργου να τη βγει
    Ο Νικάκης να βρει λύση, κι ο Μανώλης να πιαστεί

    Τι κι αν είσ' απ' τη Λιβύη, εργατάκι και φτωχό
    Πιάσ' το νταχτιρντί να γίνει πατιρντί κανονικό
    Πιάσ' το νταχτιρντί να γίνει πατιρντί κανονικό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χθες βράδυ ονειρεύτηκα
    ένα βαθύ πηγάδι
    μα ο κουβάς που ρίξαμε
    χάθηκε στο σκοτάδι.

    Ψηλά επάνω στέκονταν
    γεμάτη η σελήνη
    μα ο παφλασμός δεν τάραξε
    την νεκρική γαλήνη.

    Το πρόσωπό σου κράτησα
    κι είδα τα δυο σου μάτια
    γεμάτα δροσερό νερό
    κρυστάλλινα κανάτια.

    Σφίξε με αγάπη μου θά 'ναι φρικτό
    το στέρεμα της κρήνης
    ακόμα παίζουμε κρυφτό
    στον κήπο στην καρδιά της μνήμης.

    Κρύψε με μες στα χέρια σου
    πες μου να μην φοβάμαι
    θα σ' αγαπώ παντοτινά
    πάντα δικ(ός) σου θά 'μαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χτες το βράδυ αργά
    ήρθες φώλιασες στο μυαλό μου
    ήσουνα εκεί δίπλα μου, σ' άγγιζα
    χάιδευα τα όμορφα μαλλιά σου
    μες στ' όνειρο

    Πάει καιρός που έφυγες
    ξέρω σου λεν πως σ' έχω ξεχάσει
    μα τα σημάδια μέσα μου
    ούτε το ότι είσαι μακριά
    ούτε ο καιρός θα σβήσει

    Δάκρυα στα μάτια μου 'ρχονται
    κάθε φορά που βλέπω πίσω
    όσο κι αν ψάξω δεν μπορώ να σ' έβρω
    μα ξέρω κάπου εκεί μες στο πλήθος
    θα κρύβεσαι

    Πάει καιρός που έφυγες
    ξέρω σου λεν πως σ' έχω ξεχάσει
    μα τα σημάδια μέσα μου
    ούτε το ότι είσαι μακριά
    ούτε ο καιρός θα σβήσει

    Χτες το βράδυ αργά
    ξύπνησα τρομαγμένος
    έτρεχες λέει καβάλα σ' άλογο
    που δεν άφηνε πατημασιές πάνω στο χώμα

    Πάει καιρός που έφυγες
    ξέρω σου λεν πως σ' έχω ξεχάσει
    μα τα σημάδια μέσα μου
    ούτε το ότι είσαι μακριά
    ούτε ο καιρός θα σβήσει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Όταν κινδυνεύεις, παίξε την πουρούδα"
    Ερμηνεία, μουσική: Ν.Παπάζογλου
    Στίχοι: Λάζαρος Ανδρέου

    Όμως εγώ θα ήθελα
    ο πόθος μου πριν ξεθυμάνει
    νά 'κλεβε η νύχτα την ανάσα μου
    της γης τους μόνους να ζεστάνει.

    Και μεσ' τους δρόμους που κρυβόμουνα
    σαν μυστικό ερωτευμένων
    να μείνουν χνάρια από τα γέλια μου
    πυξίδα των απελπισμένων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΛΥΠΑΣΑΙ.ΜΟΝΟ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ..http://youtu.be/sjypuV984fg

    ΑπάντησηΔιαγραφή