παρελθοντας χρονος

 φυτευε μια τριανταφυλλιά για κάθε  αμαρτημα του..Και στεκοταν πανω τους με τοση επιμελεια και αγαπη οση χρειαζοταν για να συγχωρεθουν  οι αμαρτιες του..
 .. κοκκινες σαν  αιμα οπως το παθος που τις εθρεψε
...και λευκες σαν την αθωοτητα που σκοτωσε.. 
....στο χωμα τους στροβιλιζονται οι  αναμνησεις και χανονται οι μνημες
πανω στα πεταλα τους βρισκουν καταφυγιο τα δακρυα των αγαπημενων-νεκρων..

..και τ αγκαθια τους δηλωνουν την θεληση τους να παραμεινουν αποκλειστικα ανεγκιχτες απο  ανθρωπου χερι..εξον απο του θυτη και κηπουρου τους..
..............υπενθυμιζοντας πως ..ο μονος αληθινος χρονος ειναι το παρελθον.....