σ ατελειωτες πορειες
στα αστρα παντα κοιταζα για ναβρω τις αιτιες..
εκεινες που παντα μ εκαιγαν , με τοσες αποριες.
Κι οταν τα ποδια ματωσα και εφτασα στο τερμα
τοτ ειδα πως ξημερωσε κι αντικρυσα αλητειες..
Στις σολες φθαρμενων παπουτσιων εγραψα τ ονομα σου
και ποσο λαθος εκανα που πιστεψα οτι με θες κοντα σου.
Στην αγκαλια του ηλιου αφεθηκα να ξαποστασω και την καρδια να ξεκουρασω. Εκει αποκοιμηθηκα ,με βρηκε ο χειμωνας
περιμενω ξανα την ανοιξη μια μοιαζει να αργει σαν ναναι αιωνας.
Κι αν την Ιθακη εποθησα κι αν δεν την βρηκα οσο εχω ποδια θα πετω κ
οσο καρδια ...θα νοιωθω
Οσο εχω ματια θ αγαπω ,την διψα μου να ξεγελω για της ζωης τον ποθο../(στιγμιαια και ακατεργαστα τα της ψυχης τα παθη ,στιχακια γινονται σαν βροχινο ρυακι-(α-συλια)21-12-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου